dag 4

Zondag 30-08-2015

We staan op tijd op vandaag omdat we behoorlijke rit voor de boeg hebben en we het liefst niet al te laat vanavond weer thuis willen komen. We hebben zo'n 120km voor de boeg naar Demnat en dat betekent zeker wel 2,5 uur in de auto zitten.
We gaan tegen half acht op pad, buurman Abderrahim gaat blijkbaar mee, hij is een aardige, rustige vrijgezelle man van 54 die Hafida regelmatig ter hulp is. En die wel vaker bij het gezinsleven betrokken wordt. Hij stapt bij M'hamed en Talal in en Hafida en Oumayma zitten bij ons achterin. We rijden een uur en stoppen dan in Azilal de provinciehoofdstad, voor het ontbijt. We bestellen pannenkoeken met kaas en voor M'hammed en Hafida regelt Abderrahim ergens anders een stokbrood en hardgekookt eieren. Verder is er thee en koffie (nou ja koffie, vooral melk met een klein beetje koffiepoeder) voor de liefhebber.
Daarna gaan we weer verder, met onderweg nog een stop bij de slager. Wij blijven in de auto zitten want ook al is het nog redelijk vroeg, het is toch al behoorlijk warm, volgens de weersberichten zou het vandaag iets van 36 graden worden. Aan de vacht en kop te zien die voor de 'winkel' op straat ligt wordt er schapevlees ingekocht. We gaan verder op pad naar ons uiteindelijke doel, Demnat.
In de pottenbakkerswijk van Demnat hebben we de vorige keer een aantal mini Tajines en een grote tajine voor Hafida gekocht. We hebben hier van een vrouw zomaar een vers gebakken brood aangeboden gekregen. Wat eigenlijk de reden is dat we hier nu weer heen willen. Maar ook vanwege de sfeer In het het dorpje. Het Jezus-dorpje zoals we het hebben genoemd vanwege het riviertje de grote rietplanten en de van leem opgetrokken huizen. Het had ons indertijd bij wijze van spreken niet verwonderd als we Jezus waren tegengekomen. :)
Als we er arriveren is er van die sfeer weinig terug te vinden er is nogal wat gebouwd en verbouwd, de lemen huizen zijn grotendeels verdwenen en ook van het riviertje met z'n schildpadden is weinig te zien. Ook is er weinig bedrijvigheid, het blijkt dat er de wekelijkse markt in Demnat is en daardoor hebben de pottenbakkers iets anders aan het hoofd.
Het maakt ons eigenlijk niet zoveel uit, ons gaat het om de 'brood-vrouw'. Het is lastig om ons te orienteren maar Fina ziet het huis waar ze zou moeten wonen. We lopen/klimmen er naar toe en ja hoor ze blijkt thuis te zijn. Als Fina de zak met mini stroopwafels aan haar geeft en Hafida uitlegt waarom, wordt Fina in de arm genomen en meegenomen het huis in, ik kom er wat achteraan. We begroeten iedereen met salam aleikum en Fina knuffelt en wordt geknuffeld en ik krijg van iedereen een hand. Er zijn zes vrouwen, drie kinderen en een grootvader aanwezig waaronder visite vanwege een aanstaande bruiloft. Ik ga nog gauw even naar de auto toe om wat kinderspulletjes zoals stoepkrijt, bellenblaas en kleurige haarelastiekjes op te halen. Het is schattig om te zien hoe het meisje haar cadeautjes probeert op te bergen/ te verbergen.
Er worden stoelen opgehaald waarop we als waren we belangrijke gasten worden neergezet. Er worden koekjes en nootjes aangeboden en Fina wordt gevraagd of ze een bepaald schaaltje wel mooi vind, en dat vind ze. Een gift. Fina en ook ik zijn ontroerd door de ontvangst, fina huilt en men denkt, zo vertelt Hafida ons dat dat komt omdat ze haar zo naar binnen hebben 'gesleept'. We krijgen thee, koekjes en ook brood aangeboden.
Het wordt tijd om op te breken en na een hartelijk afscheid en met een uitnodiging op zak voor de komende bruiloft gaan we.
We gaan naar Iminifri (Berber , mond van de grot), een grot die we de vorige keer ook al hebben bezocht maar wat zeker weer de moeite waard is. Ik ga met Abderrahim, Oumayma en Talal aan de afdaling beginnen M'hammed, Hafida en Fina gaan naar een open ruimte waar je kunt eten en drinken.(fina gaat verder) We bestellen 2 flessen water en een potje muntthee en het word gebracht met 3 glazen en drie klein theeglazen. De mannen zijn ongeveer 2 uur onderweg, en wij zaten daar heerlijk te praten over allerlei dingen dan weer in het engels en daarna Hafid en Hafida weer in het arabisch. Het was heel gezellig en de tijd vloog voorbij. Toen de mannen en Oumayma terug waren, was het tijd om te eten en dus zoals we waren gewend, had Hafida onderweg haar eigen vlees gekocht en vroeg aan de mannen die daar werkten of ze het voor haar op de bbq konden klaarmaken. Ze had zelf haar kleine keuken meegenomen met bordjes enz. we aten er brood bij en tomatensalade. Het vlees was meest botten en hier en daar een taai stukje vlees. Maar het was weer heel gezellig. Na hier heerlijk te hebben genoten gingen we weer huiswaarts, Ton en ik met Hafida en Oumayma achterin en geloof me het waren net 2 pubers ze hebben 70 procent van de tijd dat we onderweg waren gelachen. Onderweg moest Talal hun zoon nog tanken en ik bedacht kunnen we trakteren op een ijsje en ja hoor het was gelukt allemaal een magnum en dat was een heerlijke traktatie. Tegen kwart voor 8 in de avond waren we weer thuis na een reis van ongeveer2 en half uur en veel door de bergen met prachtige uitzichten. We hebben genoten voor 3 personen als dat mogelijk is.
's Avonds hebben we ons een breuk gelachen om twee voorstellingen van Hafida, 't is ook zo'n lief, hartelijk gek mens. Op een gegeven moment vertelde Hafida een rijmpje. 'There is a cock standing on a rock wearing a clock and waving goodbye' en dat gaat ze ter plekke uitbeelden. een kussen is de steen, een rode doek (op aanwijzing van Fina) als hanekam op haar hoofd en ze bind een soort van wekker om haar hals en ze kukelt en doet. Lachen, gieren brullen. We hebben 's avonds om tien uur nog linzensoep, fruit en wat zoete lekkernijen van het suikerfeest speciaal voor ons bewaard. Op de vraag hoe ze elkaar ontmoet hebben vertelt Hafid dat ze bij elkaar in de buurt woonden en haar broer een vriend van hem was. Zodoende dus. Hafida's uitleg is dat Hafid haar heeft gevonden omdat hij bij het lopen altijd naar beneden kijkt en haar zodoende zag staan. Ze is namenlijk niet een van de langsten. Als hij bij het lopen omhoog had gekeken dan was hij vast met een andere lange vrouw getrouwd. Daarna beeldt ze een stille, huilerige lange vrouw uit compleet met een strak om het hoofd gebonden hoofddoek en mantel. Ze scharrelt heen en weer en kijkt ons aan vanonder die hoofdoek, niet te filmen, we lachen ons een breuk. We hebben een klein stukje film voor belangstellenden.

Zoals aan alle dagen komt ook aan deze dag een eind. We gaan naar bed, morgen weer een mooie dag in het vooruitzicht.