26 en 27 september

26 september

We doen het rustig aan vanmorgen, wat kleren wassen en wat aan het opruimen, Ronald en Marijke brengen hun spullen vanuit de tent weer naar het gebouw en breken de tent af (wat klinkt dat raar, maar 't is volgens mij gewoon nederlands) en brengen die naar Jerome. Even later komen Jerome en Nathalie afscheid nemen, ze gaan op reis, eerst een week werken in Melbourne en daarna voor drie weken naar Brazilië.

's Middags gaan we op pad, de bedoeling is het Rainforest café in de richting van Uki. Moet erg mooi gelegen zijn aan de Tweed river. Het is een mooie rit zo'n drie kwartier rijden door bergachtig landschap. Als we er aan komen bljjkt het café op maandag en dinsdag gesloten te zijn. Wat nu? We besluiten door te rijden naar Uki en daar kunnen we kiezen uit een pie kopen en ter plekke opeten of we gaan op het tegenoverliggende terras lunchen. Saskia heeft het briljante idee om op het terras te gaan lunchen en later voor we vertrekken bevroren pies (klinkt een beetje vies als ik het zo opschrijf) mee te nemen en met een salade als avondeten te nuttigen. Na de voortreffelijke lunch gaan we de winkeltjes/boetiekjes bekijken die Uki rijk is, het zijn er een stuk of zeven. Het is een typisch australisch dorpje, een aantal winkels aan een kant van de weg, een school en wat huizen die, in dit geval, her en der op de heuvelhelling staan.
De oogst deze middag is een speeltje voor Volana door Saskia gekocht en stempels waar Marijke mee an de slag wil.
We kopen 4 steak/onion, 4 veggies en 4 chicken pies en gaan dan weer richting huis, we doen nog wat boodschappen in Murwillumbah en dan op naar de Haven farm.

Thuisgekomen gaat Ronald proberen om het kampvuur van gisteravond nieuw leven in te blazen. Ik assisteer want dit is gewoon leuk werk, wat stokjes in de as steken en dan maar blazen, er gloeit hier en daar wat op maar ondanks dappere pogingen lukt het niet met alleen stokjes. Dan maar wat krantenpapier erbij en daarmee lukt het uiteindelijk wel. Binnen maakt Ronald ook de kachel aan.
We lezen wat, doen een spelletje, zorgen dat we de spullen voor de komende drie weken bij elkaar hebben en wachten op ons diner. Want Saskia heeft de bevroren pies mee naar haar huis genomen om ze in de oven klaar te maken.

Als ze na een tijdje met de eerste oogst aankomt, kiezen we wat we willen en gaan de heerlijk warme smakelijke pies buiten bij het kampvuur opeten. Even later komt Garth met de tweede oogst en neem ik nog een halve chickenpie maar dan is het ook klaar, sjonge het vult wel hoor.
We zitten nog een tijdje rond het kampvuur maar gaan dan naar binnen, Saskia en Garth gaan naar huis, voor hen is zo tegen halftien bedtijd. Wij gaan ook niet te laat. Morgen vroeg op, we gaan dan beginnen aan onze road trip. We zetten de wekker op kwart voor zeven en gaan slapen.

27 september

Vandaag gaat het gebeuren, ik ben er om half zeven uit en stap onder de douche. Als ik fris weer terug ben wordt de rest ook wakker en maakt zich klaar. Saskia komt met vers geperste sinasappelsap en bakt pannenkoeken. Met nog wat vruchten yoghurt en muesli kunnen we er weer tegen. We laden de spullen in de auto, wat we niet meenemen hebben we in Fina's trolley gedaan. Deze laten we dus in het gebouw achter.
We nemen afscheid van Garth en Saskia en gaan welgemoed op pad. De rit naar Brisbane verloopt zonder problemen en we leveren de auto bij Hertz af, er moet i.v.m. de schade het één en ander geregeld worden. Maar ook dat gaat vlotjes. Dan nemen we afscheid van elkaar, Ronald en Marijke vliegen om kwart over twaalf naar Perth en wij nemen een taxi naar Cheapa Campa, het camperverhuurbedrijf. Als de taxi voor komt rijden wil ik de papieren pakken om het adres op te kunnen geven, maar...... die zitten nog in Fina's trolley samen met onze paspoorten. Volgens mij is ons verstand ook met vakantie. Maar we gaan proberen om toch de camper mee te krijgen en anders zien we wel.
De chauffeur heeft geen idee waar het bedrijf zit, ik vind het via internet, hij toetst het in zijn navigatie in en we gaan op pad. M'n navigatie staat luid en met een hinderlijke stem geeft die richting aan. De chauffeur zegt het te begrijpen, blijkt ie best een woordje Nederlands te kunnen, Hij is van Nederlandse komaf, de helft van z'n broers en zussen is in Nederland geboren. It's a small world afterall.

We krijgen de camper zonder problemen mee, m'n rijbewijs is voldoende, wel duurt het lang want pas rond een uur of één gaan we op pad. We zaten er eerst aan te denken om weer terug naar Saskia te gaan om de paspoorten op te halen. Maar degeen die ons uitlegt hoe het e.e.a. in de camper werkt, zegt dat we ook zonder paspoorten kunnen reizen, een domestic flight is ook geen probleem volgens hem. Saskia had het ook al gezegd dus vertrouwen we er maar op.
We zijn in no time Brisbane uit en rijden noordwaarts naar onze eerste overnachting. Als we een veertig kilometer op pad zijn gaan we van de Bruce Highway af, we willen zo min mogelijk van de snelweg gebruik maken, we hebben immers tijd zat. Onze eerste nachtstop is gepland op de Emu Creek camping area. Maar helaas is de accu van m'n telefoon leeg en de powerinlets in de camper werken alleen als er netspanning is.
Zonder navigatie wordt het toch lastig, dus we slaan op de bonnefooi een weg in, in de hoop ergens een dorpje te vinden waar ze een 12V usb adapter te koop hebben.
In Beerburrum (weet het niet meer precies, 't was iets met beer) zijn een paar winkeltjes, we gaan eerst even wat eten, het wordt een chicken- en chunkypie. Lekker, maar we hebben nu allebei eerst wel genoeg pies gehad, misschien eind van de week weer?
We vragen naar de dichtstbijzijnde supermarkt, het is de Aldi :) en die is in Beerwah, de route ('t is zo'n twintig minuten rijden) wordt voor ons uitgetekend.
Bij de kopen we een 12 usb adapter, het wordt een roze, op de zwarte stond 'doesn't work' geschreven. We sluiten de telefoon aan en gaan op weg naar de Aldi. Na het boodschappen doen is de telefoon weer aanspreekbaar en googlemaps werkt ook weer, dat is niet zo vanzelfsprekend zoals we later merken. Het is half drie als we weer op pad gaan.
We rijden door een mooi bergachtig gebied het Benarkin State Forest, als we dat al weer een tijdje achter ons hebben liggen, blijkt de telefoon toch weer leeg, we laten hem uit en aan de oplader want de eerste 30 kilometer moeten we toch rechtdoor. De zon staat al laag dus tijd dat we ons plekje toch gaan vinden. Als we een tijdje later de telefoon weer opstarten om ons op het laatste stukje te begeleiden blijkt het dat we geen bereik hebben. We rijden nog een eindje door want je weet maar nooit, er zou zo maar ineens wel weer bereik zijn. Maar nee dus.
We zien op een grassig glooiend terrein twee campers staan. Harland Park, geen enkele voorziening maar wij zijn selfcontained dus geen ventje pijn. Hier overnachten we, we hebben geen idee waar we nu precies zitten. Morgen zien we wel weer, we gaan na het avondeten op tijd naar bed.