30 september, 1 en 2 oktober

30 september

Om half acht worden we wakker, het zonnetje schijnt en het wordt al warm maar we hebben nog geen zin om er uit te gaan. Dat doen we een half uurtje later. We ruimen het bed op en zetten de tafel en stoelen in de schaduw van de camper want die zon heeft het op z'n heupen vandaag. Na het ontbijt met o.a.a echt beschuit, jaja, gisteren bij Woolworths gekocht, ruimt Fina de boel op en ga ik onze vers water voorraad bijvullen. Ik vraag Tony of ze ook een dumpplaats hebben voor ons toilet. Nee, heeft ie niet. Maar ik mag het wel legen in hun septic tank als dat kan, en het kan.
Zo rond tien uur zijn we klaar om op pad te gaan, we willen nog even gedag zeggen maar geen idee waar ze zijn, dan maar niet, maar 't voelt wel een beetje vreemd.
We zijn in no time weer op de Bruce Highway. Vandaag naar Agnes Water/Town of 1770.
Op een gegeven moment gaat het oranje icoontje van de motor weer branden en blijft nu ook branden. Fina zoekt in de manual naar de betekenis hiervan en het blijkt iets met de exhaust te zijn. Ik zoek naar een plek om even aan de kant te gaan staan maar dat gaat niet zo gemakkelijk hier, tenminste niet met de camper op een 100 km weg. Zo heel af en toe heb je een afslag dus je kunt kilometers moeten rijden om van de weg af te komen. Ineens zie ik in m'n ooghoek een bord waarop iets van retreat staat en aangezien we al een tijd onderweg zijn vinden we het ook wel prettig om eventjes de benen te strekken en een kop koffie met iets erbij te nemen. Een aantal kilometer verderop kan ik keren en zo rijden we even later het terrein van de retreat op. Het is een mooi plekje met uitzicht op een rivier.
Er is hier geen kip te bekennen, verderop staan twee utes dus zal er ergens toch wel iemand moeten zijn. We gaan een paadje af en een mooi gebouw binnen (wat achteraf een woning blijkt te zijn), maar er wordt niet gereageerd op 'hallo hallo'.
Als we terug bij de de auto zijn, zien we twee mannen lopen en vragen hun naar de retreat. Nee, gewoon een simpel kopje koffie kun je hier niet krijgen, het is ingericht voor het ontvangen van groepen mensen (bruiloften en kerkgroepen).

Ik had toen we bij het retreat parkeerden de technische dienst van Appollo gebeld. Om het systeem te resetten moeten we een half uur lang 50-60 km/h rijden met een toerental van rond de 2000. Dat gaan we dus echt niet doen op de snelweg. We doen een poging door op aanwijzing van de heren in Bundaberg richting Bargara af te slaan. Maar omdat we hier totaal onbekend zijn weten wij de 60km weggetjes niet te vinden. Het werkt in elk geval niet. Dan niet, we zijn er klaar mee. We nemen in Bargara, mooi aan het strand gelegen (maar dat zien we later pas) bij een Woolworth's shopping mall, een flat white en een cappucino met scones, mjammie. Daarna rijden we terug naar Bundaberg waar we gedwongen de stad wat verkennen omdat de navigatie ons weer eens in de steek laat. Maar wij hebben vakantie dus boeit het niet zo.
Als we Bundaberg achter ons laten gaan we in een ruk door naar Agnes Water/Town of 1770, de plek waar Garth en Saskia jaren gewoond hebben.

We zijn weer op bekend terrein. De eerste keer zijn we hier geweest omdat Garth en Saskia elkaar hier ontmoet hebben, de tweede keer omdat ze er woonden en nu omdat we het gewoon leuk vinden en willen dineren bij Getaways.
We rijden naar de camping aan Main beach maar daar is het hudjemudjevol, dan naar het information center. Het blijkt dat alles in Agnes en 1770 vol zit maar een kilometer of vijf buiten het dorp is op een rustige camping nog wel plek. Op weg er naar toe zien we onze eerste kangaroes, een moeder met een jong de weg over wippen.
We boeken voor twee nachten en zetten de camper op een ruime plek neer, twee plaatsen van de toiletten, lekker gemakkelijk voor Fina.
Na het eten puzzelen we, lezen we wat en gaan op tijd naar bed.

1 oktober

Als we er rond acht uur uit komen, zijn we een van de laatsten, een stel in de hippie camper achter ons zijn nog later. Australiërs gaan zo rond tien uur naar bed en zijn er rond zes uur weer uit. Zal met het weer te maken te hebben.
Een helderblauwe lucht, echt strandweer, zoals het hier bijna altijd is. We gaan na ontbijt en ons opgefrist te hebben op pad. Eerst wat boodschappen doen en daarna rijden we naar 1770 waar het bij de marina verschrikkelijk druk is, overal auto's met boottrailer, trailers zonder auto en auto's zonder trailer, hadden we gedacht hier de camper kwijt te kunnen dan kunnen we dat wel vergeten. We rijden door naar het huis waar Saskia gewoond heeft en keren de camper, we gaan wel in Agnes koffie drinken. Dat doen we met iets lekkers erbij. Daarna is het tijd voor het strand, we rijden naar Workmans beach, lekker rustig, mooi zandstrand en heerlijk water. En ik heb hier het beste bereik sinds we zijn vetrokken. Dus gelijk maar een fotootje via whatsapp verstuurd.
We zijn hier de hele middag en dat is goed vol te houden. Morgen gaan we weer want we blijven nog een dagje langer. Getaways is zaterdags gesloten en als we de roast lamb willen, dan zullen we dus wel moeten.
's Avonds eten we een macaroni schotel, kijk ik naar wat onze volgende bestemming moet worden. Maken we samen een kruiswoordpuzzel en ik doe een poging om een calcudoku op te lossen wat al gauw jammerlijk mislukt. Vakantie hé.
En we gaan weer op tijd naar bed. Trusten.

2 oktober

We zijn er om half acht uit, langzaamaan leren we ons wel aan te passen. :) We gooien het dekbed over een kant en het laken aan de andere kant van de opengeslagen achterdeuren en zetten het ontbijt klaar. Fina bakt een eitje en verder is er brood, krentebrood, beschuit en thee. We doen het rustig aan vandaag, we hoeven niets en moeten niets.
Het is leuk om te zien hoe relaxed een gezin even verderop dat vandaag vertrekt, de boel aan het afbreken en opruimen is. Af en toe gaan ze er even bij zitten, draaien hun partytent 180 graden en laten die een tijdje staan om goed droog te worden voordat ze die ook inpakken. Daar kunnen we nog wat van leren, ik wou dat ik dat vroeger bij het camperen zo relaxed gedaan had, veel meer fun.
Als we ontbeten hebben, gaan we er even rustig bij zitten, we zijn gisteren een nieuw bijbel leesplan begonnen en willen het goed oppakken.
Later drinken we een iced coffee en maken samen een kruiswoordpuzzel. Tegen half twaalf gaan we richting Agnes, nemen bij het benzinestation een flat white en cappucino maar dit keer niets erbij. Als we op het terras zitten belt Saskia me via whatsapp. Getaway is volgeboekt voor vanavond maar we kunnen natuurlijk wel gaan lunchen. Na de koffie besluiten we maar gelijk die kant op te gaan. We worden hartelijk verwelkomt door Sarah. Een opgewekte meid die graag een praatje met ons maakt. Als we vertellen dat de ouders van Saskia zijn wordt ze helemaal vrolijk. Saskia lijkt op Fina zegt ze, de ogen.
Het is erg druk maar ze regelt een plekje voor ons en we beginnen met een drankje, voor Fina en tropical drink en voor mij een monkey business wat dat dan ook mag zijn, 't is in elk geval lekker. Als er ergens een tafeltje voor twee vrij is vraagt ze ons of we daar willen gaan zitten, no worries. Sarah heeft elke keer als ze bij ons komt een praatje, ze kent Saskia via een wederzijdse (nederlandse) vriendin, Liz.
We bestellen een beef burger en een grilled chicken. De grilled chicken is voor Fina bij voorbaat al een verloren strijd, ik eet wel netjes m'n bordje leeg zoals mij is geleerd. Hierna willen we nog wel een toetje en Sarah raadt ons de Vanilla slice aan. Maar eerst gaan we even de benen strekken in de mooie tuin van Getaway en we gaan ons mentaal op het toetje voorbereiden. :)
Vanilla slice is eigenlijk een tompouche maar deze is wel heel erg lekker. We doen het héél rustig aan en drinken er verse geperste appelsap bij. Ze hebben hier mooie muziek en met de Soundhound app kunnen we achterhalen welke artiesten we horen, leuk voor later. Na ruim twee uur stappen we op. We gaan op aanraden van Sarah naar het paperbark forest, 't is maar een wandeling van 400 meter, deels over planken en af en toe maken we gebruik van 'stepping stones', mooi stukje natuur, de moeite (' t is geen moeite) waard.
Daarna gaan we naar Chinaman beach, er tegenover tenminste dat denken we, het is een gravel weg die er gaandeweg niet beter op wordt en geen idee wanneer we de beach bereiken zullen. Dus op een geschikte plek keer ik de camper en rij weer heel voorzichtig terug, we gaan wel weer naar Workman beach, ook niet erg. :)
Maar als we richting Agnes Water rijden, zien we ineens een bord met Chinaman beach, er leidt een geasfalteerde weg naar toe, alleen is het laatste stukje naar beneden 19%, maar de camper heeft goede remmen.
Ook hier zijn er maar een handjevol bezoekers. Omdat het niet zo heet is als gisteren, er is meer wind besluiten we tot een strandwandeling. We lopen het hele strand af. Als we vanwege een rotspartij niet meer verder kunnen en er in de wijde omtrek toch niemand te bekennen is ga ik toch nog even lekker het water in, heerlijk. Ik laat me na afloop door zon en wind lekker droogblazen. We zitten hier heerlijk, maar tegen half vijf kleed ik me aan en lopen we weer over het strand terug. 't Is nog even spannend hoe we de 19% omhoog gaan maar het stelt uiteindelijk niets voor.
'Thuisgekomen' eten we yoghurt met cruesli, nemen we een lekkere verfrissende douche en brengen de avond door met koffiedrinken, puzzelen, foto's kijken en verhaaltje tikken. We gaan weer op tijd naar bed want morgen rijden we iets van 500 km noordwaarts, naar de Riverside RV camping in Ilbilbie.