16 en 17 oktober, Redlynch

16 oktober

Vanmorgen vanwege de warmte erg vroeg wakker en om kwart over zeven kruip ik eruit, het beloofd weer een mooie dag te worden. We hangen alle beddengoed te luchten. En gaan douchen. Daarna lekker rustig ontbijten, samen lezen en bidden en dan kan de dag echt beginnen. We rijden vandaag naar Cairns.
Voordat we tegen half negen vertrekken nemen we nog een flat white en een cappucino voor 'on the go' mee, complimenteren de staff voor hun vriendelijke hulpvaardigheid en zeggen nog even gedag tegen onze buren.
Waar wij bijna aan het einde van onze camperreis zijn, staan zij aan het begin. Ze gaan in zeven weken een rondje Australië doen, van hier helemaal naar het zuiden, bij melbourne via de Great Ocean Road naar Adelaide en dan door de outback naar het noorden om dan vervolgens weer oostwaarts te rijden en weer te eindigen in Cairns. Wat een heerlijk vooruitzicht.
Na een uurtje onderweg te zijn rijden we de de ferry af en slaan na een paar kilometer linksaf naar Mossman. En ruim een half uur later in Mossman rechtsaf naar de Mossman Gorge. Het is hier nogal veranderd, waar je jaren terug gewoon met de auto naar de Gorge kon rijden is nu twee kilometer van de Gorge een bezoekerscentrum gecreeërd en kun je met een shuttlebus voor $9 pp naar de Gorge vervoerd worden. Je kunt ook lopend maar dat wordt afgeraden. We trekken de stoute schoenen aan en samen met een stel uit Melbourne wandelen we de twee kilometer naar de Gorge. Halverwege kom ik erachter dat ik m'n telefoon niet heb meegenomen, Fina ook niet, geen foto's dus. Nou ja wat de Gorge betreft zal het niet veranderd zijn.
Het is zweten, niet vanwege de wandeling an sich maar door de vochtige warmte, het heeft vlak voordat wij aankwamen geregend, en dat is dus goed te merken. Bij de Gorge zeggen we het stel uit Melbourne gedag en gaan ons weegs. Het is nog zevenhonderd meter naar het begin van de wandelroute door het regenwoud, die begint als we de hangbrug zijn overgelopen. Het lopen op de hangbrug doet af en toe denken aan de cakewalk op de kermis vroeger.
Als we toch aan de wandelroute beginnen komen we na een paar honder meter het stel uit Melbourne tegen, zij zijn op de terugweg. Ze hebben het gezien. Wij gaan door maar als een eind verder het pad weer verder omhoog gaat, beraden we ons en keren om, we hebben eigenlijk de laatste dagen ook genoeg regenwoud gezien en Fina vindt het best zwaar worden. Als we uiteindelijk weer terug bij af zijn vinden we het ook wel goed voor vandaag. We stappen in en rijden verder richting Cairns. Zo tegen half drie rijden we Palm Cove binnen om ergens te gaan eten maar het is hier megadruk, bijna nergens een plek voor de camper te vinden. Maar het lukt al moeten we wel een stukkie teruglopen. We kiezen uit een groot aanbod van eetgelegenheden de Après beach bar&grill en zitten aan de straatkant met uitzicht over zee. We nemen beide chicken wrap met guacamole, zure room en rucola. Heerlijk, alleen is het niet helemaal Fina's smaak. Maar ja, dat heb je soms he? Als we weer in de camper zitten gaan we een camping voor de nacht uitzoeken. Het wordt een Big4 camping in Redlynch een kwartier rijden van Cairns. We zoeken en vinden er een goede plek, het ziet er hier onberispelijk uit, vindt Fina wel leuk.
Nog anderhalve dag en dus gaan we de restjes opmaken, we eten de laatste vla met cruesli. De rest van de cruesli gaat in de container. Wat we 's avonds hebben gedaan weet ik niet meer, veel gepraat dat wel. En koffie gedronken en de chips opgemaakt.

17 oktober, Redlynch

We hebben heerlijk geslapen en de zon staat al lekker te branden, gelukkig staan we in de schaduw, maar de toenemende warmte maakt dat je echt niet wilt blijven liggen. Fina gaat douchen en ik gooi het beddengoed naar buiten om te luchten. Als Fina terug is ga ik douchen en als ik fris en wel terug ben staat de tafel gedekt. Maar we ruimen we eerst het beddengoed op, we moeten toch ergens zitten, en gaan dan eten. We doen het lekker rustig aan want we hoeven maar een klein eindje te rijden. Er is een combinatie mogelijk van de Skyrail en de Scenic Rail, bij de receptie vragen we wat we het beste kunnen doen. Het blijkt dat vandaag en morgen de Scenic Rail voor onderhoud gesloten is, blijft er dus nog één optie open, een retourtje met de Skyrail.
We gaan tegen kwart voor tien op pad, omdat we een klein stukkie verkeerd rijden, doen we nog even bij een klein plaatselijk supermarktje de allernoodzakelijkste boodschappen, rijden iets terug om daarna onze weg te vervolgen.
Met de Skyrail Rainforest Cableway gaan we 7,5 kilometer met de kabelbaan naar Kuranda, een dorpje in de bergen. We kiezen ervoor om de heenweg met een gewone gondel te gaan en de terugweg met de Diamond versie, een gondel met glazen vloer. Het kost iets meer maar dan hebben we dat ook weer gehad.
Als we met z'n tweeën in de zespersoons gondel zitten en op weg gaan zien we een flits, verrek waar doet ons dat aan denken? Hmm vergeten dus om iets mee te nemen waarmee je foto's kunt maken. Liggen nog in de camper. Nou ja, jammer dan, was anders wel leuk geweest. Juist ook omdat we de terugweg met de Diamond gondel gaan. Maar niet getreurd want dat helpt toch geen ene moer.

Bij het eerste station stappen we uit om een korte regenwoudwandeling te maken, we wandelen langs een gigantische boom, een Kauri. Volgens de mensen van het station 500 jaar oud. Ik meen me te herinneren van acht jaar geleden dat ie bij de familie van coniferen hoort. Maar geen foto dus. Bij het tweede station moeten we eruit om over te stappen in een andere gondel. Maar ook hier maken we eerst een kleine wandeling die uitzicht biedt over een cascade van watervallen. Ook mooi voor een foto :).
En dan komen we aan in Kuranda, nog zittend in de gondel wordt ons gevraagd om even te lachen en ven later een flits en is er een foto gemaakt die we binnen, we moeten het station via een winkel verlaten, kunnen kopen voor $15, nee dus, te duur. En bovendien zat ik dom genoeg naar de flitser te lachen in plaats van naar de camera hahaha.
Kuranda is een erg toeristisch dorpje, met de gratis bus worden we er heen gebracht terwijl Terry, onze chauffeur, zijn praatje houdt. Dan stappen we uit voor een vlindertuin waar we niet naar binnen gaan, want die hebben we in Emmen ook en hier heb je ze misschien mooier en groter maar we kunnen het toch niet vastleggen.
We gaan een overdekt marktje op of is het in? Nou ja, maakt ook niet uit. Bij het eerste winkeltje/stalletje staat iemand met windvangers? In elk geval iets van metaal dat bij draaing een mooi effect geeft te zien. Ontworpen en gefabriceerd door de broers Bouwman, juist ja Nederlanders. We kopen een kleintje en maken een praatje. Als ik hem vraag waar we goed kunnen eten raadt hij ons Frogs aan, die zitten even verderop. Met name de curry moet erg lekker zijn.
Bij Frogs gegeten, Fina fish and chips en ik neem een croc curry, lekker pittig. Er lopen hier water salamanders over de vloer, zo'n 60 cm lang, en eentje zit Fina de hele tijd aan te kijken waar ze best zenuwachtig van wordt.
Dan wordt het weer tijd om te gaan, onze retourtijd is half drie en langzaam lopen we naar het station, we kunnen we weer met de bus maar lopen is ook niet erg, het gaat alleen maar naar beneden.
Als we in de Diamond gondel plaatsnemen ga ik eerst even op de glasplaat staan terwijl we nog in het station zijn. Het houdt. Best leuk om op deze manier te kijken maar niet als je vlak boven de bomen zit, je wordt er dan duizelig van. Bij het basistarief aangekomen wordt ons weer gevraagd te lachen en dit keer kijk ik wel in de juiste richting. Als ze ons vragen of we een foto willen kopen zeggen we nee, te duur. We mogen hem ook voor $10 kopen en dat doen we. Hebben we tenminste iets van een herinnering (die vervolgens ergens in een la verdwijnt om niet weer tevoorschijn te komen).
Na deze ervaring gaan we omdat het nog vroeg is naar de Crystal Cascades een serie van watervallen. Een paar kilometer van de camping vandaan. We wandelen vanaf de parkeerplaats ruim een kilometer om boven bij het begin, een aardige waterval, te komen. Onderweg zien we her en der mensen zich in het water vermaken. We blijven boven aangekomen even een tijdje staan omdat er zich een durfal klaar maakt om van een rots een meter of acht (volgens Fina) naar beneden te springen. Hij doet het uiteindelijk maar daar blijft het bij, de rest van de jongelui ziet ervan af.
We wandelen het stuk weer terug en op de camping aangekomen laten we ons het brood lekker smaken, Fina bakt een eitje en bij het alvast wat opruimen komt ze ook pompoenensoep tegen en dat gaat er ook wel in, lekker hoor.
Na het eten probeer ik wat te tikken en daarna spelen we een aantal spelletjes 'van een woord woordjes maken'. We gaan best laat, rond elven naar bed.