21 en 22 oktober

21 oktober, Murwillumbah

Wilde even lezen toen ik vanmorgen wakker werd maar daar is het niet van gekomen. Fina slaapt nog en mijn ogen zijn eigenljjk nog niet klaar voor een nieuwe dag ze vallen regelmatig dicht en ik heb absoluut nog geen zin om me ertegen te verzetten. We liggen nog op onze matras als Marijke binnenkomt, ze heeft goed geslapen in haar eentje in de tipi, alleen heeft waarschijnlijk een bush turkey haar even uit de slaap gehouden. Ze was bang dat Garth haar wilde laten schrikken maar da's dus niet gebeurd. Hij had er wel aan gedacht maar vond het idee alleen al leuk genoeg.
Ik spring onder de douche en was daarna m'n nieuwe old guys rule t-shirt en leg hem te drogen. Aangezien het aangenaam warm is gaan we buiten zitten ontbijten, yoghurt met muesli en Marijke eet de overgebleven havermoutsepap van gisteren.

Als Saskia verschijnt beraden we ons wat te doen, qroquet spelen is een optie maar we besluiten te gaan wandelen. We zien Marijke staan bij een van de drie koeien, deze staat in de paddock voor het huis, de andere twee zijn niet te zien of te horen (ze hebben alledrie een koebel om). Ik haal m'n telefoon op om een foto te maken en dan gaan we op pad. We gaan langs een pad dat we nog niet eerder hebben gelopen. Eerst een steil stukkie en dan lopen we hoog achter het huis van Sas&Garth langs, en als we verder lopen zien we in een ander dal de twee andere koeien liggen. Als ze ons zien gaat er eentje staan maar blijft staan. We hebben verhalen gehoord van mensen op de vlucht voor deze koeien, maar dat lijkt me overdreven omdat koeien volgens mij niet aggressief zijn. En dat vertel ik Saskia waarop deze zegt dat het geen koeien maar stieren zijn maar dat iedereen het hier altijd over koeien heeft. Het pad buigt af naar beneden en de stieren blijven ons in de gaten houden. Marijke vindt op een gegeven moment een oude roestige koebel die het wel doet en of dit de trigger is weten we niet maar ineens beginnen de stieren te rennen in dezelfde richting als wij gaan, we houden in, maar gelukkig rennen ze niet onze kant op maar houden ze halt bij een waterpartij een meter of vijftig schuin voor ons. Het pad dat nu weer omhoog gaat houdt ineens op, het gaat hier twee meter recht naar beneden. We lopen een klein eindje terug en lopen parallel aan het vorige pad maar nu naar beneden richting het hek dat deze paddock afsluit. Maar ineens beginnen de stieren weer te rennen maar nu recht op ons af en dat gaat hard en het zijn stevige jongens. Terwijl Saskia en ik met de armen omhoog staan te schreeuwen, waardoor ze even inhouden, zorgt Marijke dat ze het hek openkrijgt, Fina zorgt dat ze wegkomt en als de stieren nog weer dichterbij komen schreeuwen we weer waarbij Saskia zich heel goed laat horen. Als ze even aarzelend blijven staan zorgen we dat we wegkomen en doen het hek dicht. Pff dat was close. We blijven nog een tijdje staan en vervolgen dan onze weg naar ons onderkomen.

Garth heeft gisteren z'n oude 'stoomcabine' gebracht voor wie een stoombad wil nemen en komt nu even langs met een krat waar we op kunnen zitten en om ons uit te leggen hoe e.e.a. werkt. Ik heb wel zin om het vanavond even te proberen.

Fina en ik gaan eten, boterhammen. Marijke wil wachten tot Ronald terug is uit Brisbane. Terwijl we zitten te eten komen er wat werklui aan, het dak wordt gecoat wat met de nodige herrie gepaard gaat. Ronald komt terug van z'n bezoek en gaat samen met Marijke naar Garth en Saskia en wij zoeken na het eten een rustig plekje aan de waterkant van een van de twee vijvers op dit terrein op. Hier zitten we een tijdje te lezen en te puzzelen, heerlijk rustig is het hier. Als we na een uurtje naar Garth en Saskia's huis gaan komt Saskia ons tegemoet in de auto, we gaan in Tumbulgum even koffie drinken en daarna boodschappen doen in Murwillumbah want Marijke gaat een curry maken. Na een bezoekje aan een galerie naast de bakery waar we koffie drinken gaan we nog een eind langs de rivier wandelen en maken wat foto's van elkaar bij en in verschillende bomen.
Saskia en Fina gaan naar huis en wij rijden naar de AGI voor de boodschappen waarna ook wij naar huis rijden. Marijke en Fina gaan aan de slag en niet zonder resultaat. De curry smaakt heerlijk. Na het eten gaat Garth naar huis en gaan de meiden Bonanza spelen, ik ga het verhaaltje tikken en Ronald is aan het lezen. Later gaan de meiden met z'n drieën yogaoefeningen doen en hebben er plezier in. Fina gaat naar bed en ik lees nog een paar bladzijden en dan ga ik de stoomcabine uitproberen, het wordt lekker zweten. Na een half uur denk ik, gaan Ronald en Marijke naar hun onderkomen voor de nacht en even later houdt de stoommachine er met een piep mee op. Dan nog even onder de koude douche en dan zoek ik m'n nest op, lekker slapen.

Morgen gaan we even met Nederland bellen want onze kleine meid wordt 3 jaar.

22 oktober, Murwillumbah

We feliciteren elkaar met de verjaardag van Volana die vandaag drie jaar is geworden. We gaan nog niet bellen want het is in Nederland middernacht, niet zo handig dus.
Het heeft in de vroege morgen hier even geregend, maar het is nu droog en het lijkt het ook wel te gaan blijven al is er nergens een stukje blauw te zien.
Maar als we tegen een uur of half tien, tien uur buiten zitten te ontbijten zien we de zon verschijnen, en die zal zich vandaag regelmatig laten zien. Het is een beetje een apart ontbijt vanmorgen. Fina heeft zin in opgebakken aardappelen, ze weet dat er nog wat van eergisteren over is. Verder is er nog wat naanbrood dat ik in de toaster stop en er is yoghurt met muesli. Ik laat me de opgebakken aardappelen, het naanbrood dat ik eet met honing, jam en kaas, en de yoghurt met muesli goed smaken. We kunnen er weer tegen.
We gaan vandaag naar het Springbrook National Park, anderhalf uur rijden van hier. Maar eerst even in Murwillumbah een paar boodschapjes doen. Garth en Saskia gaan vooruit en geven Becka een lift want zij wil voor haar doctoraal, onderzoek doen in Nepal en moet nog het e.e.a. kopen. Wij volgen later met z'n viertjes en treffen elkaar na getankt te hebben bij de whole shop. Hier wil ik in elk geval oorkaarsen kopen want m'n oren zitten al een paar dagen dicht en da's knap vervelend. Als we hebben wat we willen hebben rijden we via de snelweg achter elkaar aan naar het noorden. Waarbij het ineens bij het passeren van de staatsgrens met Queensland, een uur vroeger is wat wel zo prettig is. Queensland hanteert geen zomertijd, New South Wales wel. Uiteraard leveren we dat uur aan het eind van de dag weer in maar voor nu is het wel handig. In de buurt van onze bestemming kopen we bij The Fudge Shop koffie en fudge, ieder mag een smaak kiezen zodat we later lekker buiten zitten met de koffie (en die is lekker!) en zes stukjes fudge die allemachtig zoet zijn, er blijft zeker de helft over. Dan rijden we, waarvoor we gekomen zijn, door naar verschillende lookouts met bijbehorende wandelingen van meestal een paar honderd meter. Er is zicht op verschillende watervallen en er zijn ook wandelpaden naar beneden, naar waar het water neerkomt. Maar alleen de 4 km wandeling bij Twin Falls staat op ons programma, dus genieten we gewoon van de mooie omgeving.
We eten bij Dancing Waters Cafe waar ons geduld redelijk op de proef gesteld wordt en waar het gebodene wel goed vult maar wat mij betreft weinig spannend is qua smaak.
Dan gaan we naar nog wat andere lookouts waaronder 'best of all lookout'. Het is jammer dat het niet echt helder weer is want het uitzicht bij deze lookout is geweldig. Maar toch ook nu kun je heel in de verte Murwillumbah en Byron Bay zien en iets dichterbij de wolkenkrabbers van Surfers Paradise aan de Gold Coast.
We rijden daarna naar de Twin Falls watervallen. Helaas heeft het hier blijkbaar de laatste tijd niet veel geregend want de twin is een single geworden en de single is ook niet echt wat je zegt een flinke waterval. We overleggen wat te doen en besluiten ons op te splitsen, Garth, Saskia en Fina gaan richting huis en Ronald, Marijke en ik zei de gek, gaan de 4 km wandeling alsnog doen. Je zou hem counterclockwise moeten lopen maar wij doen hem andersom waardoor we, zo blijkt achteraf, het mooiste voor het laatst bewaren. Het is een mooie wandeling het gaat langzaamaan naar beneden waarbij we grote rotspartijen en machtige woudreuzen passeren. Op het onderste punt komen we bij waar de Twin Falls z'n einde vindt en waar het nu meer op een grote douche lijkt. Maar de omgeving is geweldig mooi en op weg verder omhoog komen we door twee donkere rotskloven. Het laatste stuk is een betonnen pad dat omhoog zigzagt, het lijkt rolstoelvriendelijk maar de helling is het niet.
Bij de auto aangekomen gaan de jongelui voorin en ik laat me rijden, we gaan via een alternatieve route terug. Het is een mooie kronkelweg en er is genoeg te zien waardoor de terugweg korter lijkt dan de heenweg. Om zeven uur komen we net voor het duister op onze basis aan.
Fina is al een uurtje thuis en heeft de kachel aangekregen, netjes gedaan hoor. Omdat het in Nederland al een uur of tien is proberen we meerdere keren te bellen om onze kleine meid en natuurlijk Ronald en Herizo te feliciteren, maar er wordt niet gereageerd, jammer.
Ik ga met de oorkaarsen in de weer, stom gezicht zo met een fakkel in je oren te liggen. Maar ze doen wel waar ze voor bedoeld zijn, alleen m'n rechteroor moet nog een keer. Dus maandag maar weer een setje kopen.
We eten een broodje met worst. En daarna spelen de meiden een spelletje Bonanza en zitten Ronald en ik te lezen. En ik probeer af en toe, zonder resultaat overigens, naar Nederland te bellen. Aan het eind van de avond ga ik, omdat toch niemand anders er puf voor heeft in de stoomcabine zitten. Dit keer stel ik hem wat hoger in en dat is te merken, ik verbrand niet maar het is wel errug heet. Op een gegeven moment geef ik mezelf nog honderd tellen en ben blij dat ik eindelijk bij de honderd ben en er van mezelf uit mag. :) ja een beetje gek ben ik soms wel.
Na een verfrissende koude douche ga ik nog even bezig met het stukkie en ga dan tegen half twaalf naar bed. Nog maar een paar dagen te gaan helaas.