26 maart, Batchelor (Litchfield Tourist Park)

26 maart, Litchfield Tourist Park
Een prima nacht gehad. Vanmorgen weer lekker op tijd wakker, en het is met 21°C om zeven uur in de morgen best fris. Vandaag is het plan om de verst weg gelegen watervallen en zwemwatertjes te gaan bezoeken. Maar omdat de cascades die het verst weg liggen en waar we willen zwemmen maar een uur rijden is hebben we dus alle tijd. We eten een aantal boterhammen en drinken een paar koppen thee en maken ons daarna klaar.
We hebben gisteravond besloten dat we hier de laatste dagen doorbrengen en dan donderdagmorgen hiervandaan op tijd vertrekken om de camper in te leveren en naar Brisbane te vliegen, de vlucht is donderdag om 12:45 dus dat geeft ons voldoende tijd.
Voor we naar het Litchfield National Park gaan willen we nog even een paar dingen regelen. Bij de receptie regelen dat we hier dus nog drie nachten staan en in Batchelor het toilet en de wastewatertank, die inmiddels boordevol is, legen.
Als we tegen negen uur van ons plekje rijden hoor ik flinke tik, geen idee wat het is, het zal wel een tak zijn want we hebben gisteren heel voorzichtig de camper onder de port gereden en we bleken ruimte genoeg aan de bovenkant te hebben. Dus maar doorgereden naar de receptie en daarna op weg naar Batchelor. Ons campingtafeltje hebben we op onze plek achtergelaten zodat nieuwkomers weten dat dit plekje bezet is.
Zo rijden we de 10km terug naar Batchelor en onder het rijden kijk ik in de zijspiegel en zie ik het klepje van de powerinlet open staan, shit is het toch gebeurt, ik ben weggereden zonder de kabel los te halen. Ik zet de camper aan de kant en inspecteer de inlet, een mannetje :) en de drie stekerpennen zijn wat verbogen, maar er is niets gescheurd of afgebroken. Pfff so far so good, nou ja wat je ‘good’ noemt. We rijden door naar Batchelor en de dumpplaats is snel gevonden. Het toilet legen is een makkie, het is in een poep en een scheet leeg, wel even de neus dichtknijpen! Met een aanwezige slang de boel even met schoon water doorspoelen en hij kan weer. Het wastewater moet schijnbaar ook in dezelfde bak gestort worden maar we hebben een probleem, de bak ligt hoger dan de uitlaat van de wastewatertank, dat gaat niet lukken en ik voel er weinig voor om de boel even aan te zuigen, brrrr, smerig. Maar daar vinden we later wel wat op.
Als we op weg naar Litchfield National Park gaan komen we bij de camping langs en inspecteren we of en wat de schade is. De kabel ligt op ons te wachten en gelukkig is de schade beperkt. Aan de campingkant is er geen schade te ontdekken maar de trekontlasting van de kabel heeft het begeven. Alles werkt nog wel maar de kabel zal vervangen moeten worden. Ik leen even een combinatietang van de beheerder die toevallig langs komt met wat snoeiafval. Een paar minuten later is de powerinlet gerepareerd, even gecheckt of alles werkt en dat doet het, hehe eindelijk, we kunnen op pad.
Als we een half uur gereden hebben en nog steeds geen andere verkeersdeelnemers hebben waargenomen stop ik op een verbreed stuk van de weg, open de uitlaat en spring weer snel in de camper en we rijden weg van de plaats delict. We laten een nat spoor achter maar dat zal snel verdampt zijn bij de meer dan 30°C die de thermometer inmiddels aangeeft. We komen in de tijd dat de tank leeg loopt één auto tegen en het lijkt die van Richard en Kim te zijn, we zwaaien vriendelijk, ze zullen wel denken….. ‘k Vind het ook eigenlijk niks maar om de tank nou op één plek langs de kant te lozen lijkt mij een nog mindere oplossing. Anyhow, we zijn op vakantie en de eerste waterval, Tolmer Falls, valt wel maar zeker niet tegen. Jammer dat we van een afstand moeten kijken hoe het water onder een natuurlijke brug doorstroomt alvorens in de diepte te storten. We gaan verder, een kwartiertje verder wacht ons de Wangi Falls. Als we de doorgaande weg verlaten zien we in de verte de waterval al. Wow, dit is mooi en zo dichtbij, we worden lekker fris van de waterdamp die onze kant opgeblazen wordt, het voelt al helemaal geen 34 graden meer. We blijven hier een tijdje zitten genieten. Wat heel jammer is dat we hier niet mogen zwemmen vanwege de evt. krokodillen. Ergens volgende maand zal het waarschijnlijk wel weer kunnen maar ja daar hebben we niets aan. We hadden graag even de kracht van de waterval willen voelen, niet de volle kracht natuurlijk :)
Bij de Cascades mogen we wel zwemmen en we hebben er zin in. We moeten volgens de borden 700 meter naar de lower cascades en 1900 naar de higher cascades lopen. Maar eerst eten we een kom yoghurtvla met cerials. We nemen wat fruit me voor onderweg maar vergeten de waterfles. Het is heet! Bij de splitsing blijkt dat je in de lower cascades vanwege krokodillen gevaar niet mag zwemmen, balen maar liever dit dan een krokodil achter je aan. Omdat het pad naar de higher cascades nog zo’n 1200 meter omhoog doorloopt, het wel heel erg warm is en er gewaarschuwd wordt voor ‘heat strokes’ lopen wij weer terug, tegen de tijd dat we bij de camper terug zijn zweten we als otters. Eerst maar wat drinken en dan lekker terug naar de camping waar het zwembad wacht, hier geen gevaar voor krokodillen :). Heerlijk koel voelt het water aan, we hebben het bad met z’n tweetjes. Daarna gaan we een koppie thee drinken. En weer naar het zwembad, even later zitten Brad en Jenny er ook in, Zij vertrekken morgen naar Darwin. Bij de Wangi Falls hebben we vanmiddag even met elkaar gesproken zonder dat wij of zij door hadden dat we schuin tegenover elkaar op de camping staan, grappig. Op een gegeven moment zien we onze buren van Katherine (steward en stewardess) het terrein op rijden. Ze zouden naar Kakadu maar dat is blijkbaar anders gegaan. We gaan bezig voor het avondeten, er is nog een restje macaroni waar we de magnetron voor gebruiken. Een pizzabroodje kan ook in de magnetron en Fina bakt de overgebleven aardappelen van gisteren op, lekkere kruiden erop, uien, knoflook en gehakt erbij en smullen maar. Een cranberry toetje na en we kunnen er weer tegen. Ik was af en ruim op en Fina gaat lekker nog een keertje zwemmen. Later zwemmen we met z’n tweetjes nog wat en dan gaan we naar de camper. We bekijken de foto’s die we vandaag hebben genomen, drinken een bak koffie en Fina gaat dan even liggenen is in no time vertrokken en komt eigenlijk ook niet meer goed bij. :) Ik schrijf dit verhaal en om tien uur gaan we beiden onder zeil. Morgen een relaxt dagje, tenminste dat is het plan. Maar dat horen jullie morgen of wanneer we weer internetverbinding hebben wel.
Voor nu welterusten.