15 maart, Coober Peedy

15 maart, Coober Peedy, 19:19 uur, 30°C.
We hebben vannacht redelijk geslapen, om een uur of acht werden we wakker en het was uit de zon zowaar een beetje fris (het is zo’n 22 graden). We hebben het campingtafeltje uitgeklapt en op de treeplank gezeten hebben we ontbeten. Daarna een lekkere douche genomen, tandjes gepoetst en de buren een goede reis gewenst, zij gaan richting Perth, het westen dus.
Tegen tienen verlaten we het caravanpark, gaan we tanken (diesel, diesel mout dr in.. Ronald!), of ik maar even $64 wil betalen, valt me wel een beetje tegen L aangezien we gisteren zo’n 330km hebben gereden (donatie J?). Nadat we bij de supermarkt ertegenover nog wat boodschapjes hebben gedaan draaien we rond half elf de A1 weer op, doel voor vandaag is Coober Peedy een opaalmijnen stadje.
We zien al na een half uurtje rijden een tiental Emoes die aan het grazen? zijn. Beetje aan de late kant opgemerkt dus rijden we verder, toch wel jammer was vast een mooie foto geworden maar volgens Fina komt er nog wel een andere gelegenheid. We maken genoeg foto’s maar tegen de tijd dat we inderdaad weer wat groepjes Emoes zien zijn de batterijen van de camera leeg en stom genoeg heb ik verzuimd extra batterijen te kopen. We moeten het vandaag dus verder doen met mijn mobieltje L, maar goed beter iets dan niets. Vandaag hebben we naast Emoes, (dode) kangoeroes, een Lizard (hagedis) en koeien (waarvan één dood langs de weg) en schapen gezien.
Het landschap wisselt voortdurend dan weer glooiend dan weer één gigantische lege vlakte, prachtig. De ene keer veel grote struiken en kleine boompjes even later kleine struikjes en nog meer ander groen spul. We komen langs grote meren, sommige vol water, andere die gewoon opgedroogd zijn en waarvan sommige veranderd zijn in een zoutvlakte. Bij de eerste stop zijn we vanwege de vliegen in de camper gebleven, we hebben wel antivliegenspul maar daar trekken die lelijkerds zich niets van aan (later verteld Fina mij dat het spul zo’n acht jaar oud moet zijn, ons bent zuunig hé? Hahaha, niet grappig hoor). De tweede stop is bij Lake hart, aan de randen van dit meer zijn zoutafzettingen. Ook hier van de irritante beestjes maar we hebben de vligenmaskers die we de vorige reis down under hebben gekocht oen hun werk. Na een wandelingetje downhill van tien minuten over een wit/rood, zout/zandpad staan we aan de oever en nuttigen we onze lunch en genieten van de omgeving. Sommige brokken zout zijn gewoon zo groot als keien en als ik probeer er eentje (60x30x20) doormidden te trappen blijkt het net zo hard.
Bij de derde stop op een redelijk groot terrein (ergens tussen Wirraminna en Glendambo) vraag ik Fina of zij niet even wat rondjes wil rijden om een beetje te wennen. Na een paar rondjes rijdt ze de weg op en zit ik lekker relaxed naast haar. Wat een meid he? Na een half uurtje met nog zo’n 220km te gaan neem ik het weer van haar over maar een gegeven moment worden m’n oogjes wat zwaar, wisselen we weer van plaats en ga ik een klein half uurtje slapen. Daarna rijdt ik de laatste 100km naar ons einddoel. Dat we Coober Peedy naderen zien we aan de vele heuveltjes waar al of niet succesvol naar opalen is gezocht. Coober Peedy zelf is een gat. Bij het tankstation maar weer bijvullen, oeps de teller blijft maar lopen en stopt pas bij 65 liter oftewel $111, ja zo kan ie wel weer. Koelwater en olie gelijk ook maar even gecheckt maar alles is ok.
Als we bij de kampplaats voor vannacht aankomen, het Oasis Tourist Park, krijgen we door een jonge gezellig babbelende Australiër onze plek toegewezen. Nadat we ons geïnstalleerd we het met liefde door Fina bereidde avondeten (aardappeltjes met Broccoli en gehaktballen). Daarna gaan we nog even lekker ploeteren in de pool, (10m doorsnee) gesitueerd in een soort tank. Er is geen licht aanwezig en dus aardedonker maar wij hebben een zaklantaarn en dat wil ook best zo. Romantisch hoor :).
Heerlijk verfrist drinken we nog een bakkie koffie, ik ga met de blog bezig en Fina doet de was, schrijft wat kaartjes en noteert de uitgaven van gisteren en vandaag, we moeten toch maar een beetje de vinger aan de pols houden. Één van de redenen dat de morgenvroeg niet de Opal mining tour gaan doen, ’t kost $38 pp en op dit moment hebben we het er niet voor over. Er komenen nog wel meer extra uitgaven voor leuke dingen.

We gaan slapieslapie doen, trusten.