27 maart, Batchelor (Litchfield Tourist Park)

27 maart, Litchfield Tourist Park
Kwart voor zeven staat Fina op, gaat een douche nemen en ik blijf nog even liggen maar om zeven uur ben ik er ook uit en heb voor Fina terugkeert, de bedden weer omgevormd in twee banken en de lakens en dekbed opgeruimd. We doen het vandaag rustig aan, we gaan naar Greenant Creek voor een wandeling naar Tjaetaba Falls. Na het rustig-aan-ontbijt gaan we eerst nog even zwemmen, onderweg maken we nog een praatje met Brad en Jenny die vandaag vertrekken, het is een leuk ‘no nonsense, down to earth’ stel. Na het zwemmen ruim ik het verlengsnoer op (die vergeet ik niet weer), we zorgen dat we voldoende drinken bij ons hebben, zonnebrandcreme, onze petten, zwembroek/pak en natuurlijk handdoeken en we kunnen op pad, het is half negen en we hebben er zin in.
Als we nog maar net op weg zijn komt uit de airco warme lucht? Ach ja natuurlijk we hebben de airco standaard op 24°C staan en het is zo vroeg buiten nog net geen 24 graden. Ik doe dus het raampje open, maar niet voor heel lang, voor we een halfuur verder zijn, is de 26 graden al gepasseerd. Wat moet je hier zonder airco.
Na zo’n veertig kilometer moeten we in de buurt zijn, ineens zie ik iets van de weg af een bordje Greenant Creek parking 300m staan. We keren even verderop en als we terug rijden zien we dat van de andere kant het wel duidelijk is aangegeven. We zetten de camper neer en er is er nog iemand op het idee gekomen om hierheen te gaan, bij een kampeerbusje zit een jongeman op een hekje te wachten? We zien hem verder niet meer.
We lopen een paadje op en na honderd meter zijn er toiletten waar we ons kunnen omkleden, daarna vervolgen we het pad dat eerst door een schaduwrijk bosje loopt en daarna redelijk steil klimmend met minder schaduw richting de waterval voert. Het is weer goed warm maar als we boven aangekomen zijn is het de moeite waard geweest. Het is een cascade van twee pools waarna het water zich 10 meter omlaag stort. Het water is heerlijk koel, de eerste pool is nog geen meter diep en door algen zijn de stenen glad, maar op de rug en met de handen voortbewegend lukt het prima om bij het punt te komen waar tussen de rotsen door het water krachtig bruisend de pool instroomt. Het is lastig houvast te vinden maar eenmaal gevonden dan zit je in een lekker flink stromend bruisbad. Fina vindt het maar eng en vies met die gladde groen aangeslagen stenen maar ze zet het van zich af en ze zwemt naar me toe waar ik haar de hand reik en haar naar me toe trek. We zitten hier een poosje heerlijk relaxed te genieten van het frisse water en de omgeving. Het water van de eerste pool valt over een breedte van drie meter, anderhalve meter naar beneden in de tweede pool die een diameter heeft van zo’n vier meter. Geen idee hoe diep deze is, ‘k zie de bodem niet, ondanks het heldere water kijk je in een zwart gat, Ik ben hier ook wat voorzichtiger omdat ik in geen geval die tien meter naar beneden donderen wil. Het water stort zich op twee punten over een anderhalf meter brede muur naar beneden en volgens mij valt het met de stroming wel mee, maar beter safe dan sorry. Bovendien zit ik hier alleen want Fina ziet het helemaal niet zitten om hierheen te komen. En dan is het wel even leuk maar alleen is maar alleen dus ga ik maar naar m’n meisje terug. We pakken de boel in, Fina gaat nog even naar de ‘viewing point’ en ik ga voor de foto nog eventjes terug naar de tweede pool. En dan weer naar de camper toe.
Om kwart over twaalf zet ik de camper onder de port en gaan we eerst even zwemmen, het is meer dan 32 graden en tijd voor wat afkoeling. Daarna ieder een idec coffee en twee broodjes gezond (kip met sla en een lekkere dressing). Het voelt al snel weer erg warm aan waarop we besluiten om te verkassen naar het zwembad, boeken, camera, netbook en de portemonnee mee en zo vermaken we ons deze middag wel. Aan het eind van de middag komen het vliegpersoneel ook weer de camping oprijden, zij hebben Litchfield gelijk maar in één keer gedaan. De Yellow River tour hebben ze gedaan en het was fantaaastisch, tja je kunt niet alles hebben. Morgen rijden ze naar Darwin en vertrekken vandaar via Singapore naar Amsterdam, einde vakantie. We verlaten het zwembad en gaan aan de slag met het avondeten, het is weer smullen. Als er een mooie zonsondergang dreigt pakt Fina de camera en was ik af. Ik daarna ook kijken en inderdaad wat mooi, maar geen Fina te bekennen, die zit al weer in het zwembad. We zijn elkaar net misgelopen. Ik pak de camera en ga naar het veldje waar je een mooi uitzicht hebt, maar het moment is voorbij. Sander (de steward) staat er ook te fotograferen en die blijkt ook behoorlijk wat kennis van de sterrenhemel te hebben, hij wijst Orion aan die gezien het snel donker wordt steeds beter zichtbaar wordt. Daarna gaan we ons weegs. Het is nog steeds warm dus we doen van tijd tot tijd de airco aan we doen wat spelletjes, bekijken de foto’s van de dag en gaan weer op tijd slapen. Eerst nog de airco flink laten blazen en dan onder zeil, zzzzzzz
Morgen het einde van de reis.