Dag 5
Door: Ton en Fina
Blijf op de hoogte en volg Ton en Fina
31 Augustus 2015 | Marokko, Afourer
vanmorgen na een simpel ontbijt tegen een uur of twaalf vertrokken voor osn bezoek aan de familie van Mohammed, de broer van Hafida.
Het is een mooie rit van een uur door de bergen. We moeten op een gegeven moment stoppen omdat er een koe over de weg loopt. Talal gaat uit de auto voor ons en zorgt dat de koe aan de kant gaat zodat we er langs langs kunnen. Het is net voor een bocht, ben benieuwd of de koe de dag overleeft.
In Afourer aangekomen hebben we flessen frisdrank, bananen en meloenen gekocht en dat meegenomen naar de familie. We worden uiterst hartelijk ontvangen. Je kunt merken dat in elk geval Mohammed heeft uitgekeken naar onze komst, hij laat mijn hand bijna niet los. Na de rest van de familie te hebben begroet worden we meegenomen naar een kamer waar de airconditioning al flink aan het werk is. Het is er een behaaglijke 21 graden. Buiten? wel 35 graden.
Lekker fris water komt er op een halfhoog tafeltje te staan en we drinken het dankbaar op. Hafida is nergens meer te bekennen maar haar kennende staat ze in de keuken haar schoonzus te assisteren.
We zitten wat en we kletsen, de ene keer Fina en ik samen, een andere keer via Hafid met Mohammed, die nieuwsgierig is naar de landbouw in Nederland. Ik kan hem eerlijk gezegd niet veel wijzer maken. Sharaf een zoon kan een beetje engels en we wisselen een paar woorden.
Fina gaat op een gegeven moment op zoek naar de kinderen om hen te verassen met kleine cadeautjes een bellenblaas, stoepkrijt waarmee ze gelijk een hinkelbaan tekenen en voor Khadidja ook nog kleurige haarelastiekjes en een klein knuffelschaapje.
Dan wordt het eten opgediend, Twee gebraden kippen, een heerlijke rijstsalade met fruit en mais, en allerlei bijgerechten. We laten het ons goed smaken. Na het eten wordt er door de dames afgeruimd en afgewassen. Fina wil wel, maar mag niet meehelpen, wij zijn immers gasten. En worden als belangrijke personen behandeld en laten het maar over ons heen gaan.
Na een tijdje wordt erbij wijze van desert thee geserveerd met natuurlijk het nodige voor de maag (niet als bij ons een koekje). Een grote fruitschaal met bananen, appels, perzikken, druiven, stukken meloen en natuurlijk een flinke schaal met zelfgebakken koekjes (door Asma die in een patisserie werkt), en een dito schaal met allerlei noten. En ik zou bijna de een schaal met een soort van croissants met chocola vergeten. Ook dit laten we ons goed smaken.
Hierna gaan we verder met relaxen. (Fina gaat verder) Ik ga naar de dames om toch even als vrouw onder de vrouwen te zijn. Ik vraag aan Hafida hoe het dansje ook al weer ging die we 5 jaar geleden hebben gedanst met zijn 2tjes. Ik weet me het nog een beetje te herinneren De muziek van de tv staat aan vandaar mijn vraag. Hafida met haar rare fratsen bind een sjaal onder langs haar dikke buik en danste en schudde met de heupen en draaide met haar bips. Alle vrouwen moeten vreselijk lachen. Je moet het meemaken, het is echt een leuk gek mens. Niets is haar te gek. Na de voorstelling hebben we met 4 vrouwen nog gedanst maar eigenlijk was het veel te warm. Gelukkig was het binnen in de grote hal van het huis.
Tegen half 8, het schemert al vertrekken we naar de zus van Hafida, Saadia en haar man Mouloud. Het is ongeveer 8 kilometer verder. We kunnen ons de smalle onverlichte zandweggetjes goed herinneren. Na zo'n twintig minuten parkeren we de auto's op de binnenplaats van de boerderij. Voor het huis liggen kleden en kussens en hier gaan we stilletjes op zitten. Saadia is in de schuur en hoort ons niet, maar als ze uit de schuur komt is ze blij, en volgen knuffels en kusjes en "your welcome". We drinken water en zitten en praten wat. Mouloud komt om tien uur even gedag zeggen maar gaat daarna weer verder met z'n werk. Hij is in de olijfgaard (8ha, die hij met zijn broer bezit) tot twee uur 's nachts bezig om de bomen van water te voorzien. We eten laat in de avond, zo rond tien uur nog pizza en brood en drinken thee. Het begint te onweren en het regent een beetje. Als het te gek worden gaat alles naar binnen en word de maaltijd voortgezet. Ik let goed op dat ik langzaam eet en weinig. tegen dik 12 uur gaan we naar bed. Pfffff ben ook wel moe. tjonge midden in de nacht kraait de haan, wanneer zou hij stoppen? Elke keer wacht ik weer, shit, hij gaat maar door. En eindelijk na een poos is het stil. Later die nacht is de haan weer actief en dat tot 3 keer toe. Wel geslapen maar niet zo best.
-
02 September 2015 - 08:28
Marijke:
Wat een verhalen, echt super leuk om te lezen en knap dat jullie het volhouden om braaf elke dag wat te schrijven :). Ik ben enorm aan het meegenieten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley