23, 24 en 25 oktober, Murwillumbah
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton en Fina
27 Oktober 2016 | Australië, Murwillumbah
23 oktober
Marijke komt om een uur of acht binnenstappen en gaat in de stoomcabine. Wij blijven nog een tijdje liggen. Want het weer is niet direct uitnodigend, het is weer een grijze dag en zo'n 22 graden. Met een sweater, een vest of iets anders warms aan zitten we buiten te ontbijten, Becka komt er later ook gezellig bij. Ze had gisteren voor tweehonderd dollar aan poeders en pillen gekocht om straks in Nepal tegen de meeste ongesteldheden gewapend te zijn. We hadden het plan om vanmiddag met Becka en Tony naar Brunswick Heads te rijden waar een band speelt. Haar gevraagd wat soort muziek de band speelt, blijkt het hiphop te zijn, niet direct mijn voorkeur en ik ben daarin niet de enige dus we laten het aan ons voorbijgaan.
Fina en ik zijn de enige gegadigden voor het qroquet spel. En Fina zet de route uit en daarbij maken we het ons niet gemakkelijk. Als we het spel spelen hebben we af en toe dan ook dikke lol. We zagen laatst bij Rainforest Cafe een bord met wijsheden waaronder 'play as if there's no winner' en zo spelen we ook, het gaat om het spel en niet om perse te winnen, wat ik wel doe overigens maar dat terzijde. :)
We gaan om een uur of één op pad naar Uki waar we gaan lunchen. Maar eerst gaan we bij de zes of zeven winkeltjes die Uki rijk is kijken. Bij een van de boetiekjes die geopend is kopen we een zomers jurkje voor Fina en bij een ander winkeltje een cadeautje voor Volana. We gaan daarna op pad na Uki Cafe, maar ik wil nog even een foto maken van het laatst bezochte winkeltje. Als we samen teruglopen zegt Fina een lied in gedachten te hebben, we zingen samen een deel ervan en worden ontroerd door de mooie gedachten die we uitzingen, het perspectief dat hieruit naar voren komt (Lied 23). Bij het Uki Cafe aangekomen blijken we net op tijd want de keuken sluit om drie uur. We hebben een lekkere lunch met pie en chips (patat), een beef burger voor Ronald en een soort quiche voor Saskia.
Voordat we weggaan kopen we nog drie almond croissants voor vanavond. We gaan voor koffie en de sfeer naar het Rainforest cafe maar helaas, die sluit net af. Dan naar Mavis Kitchen een paar honderd meter terug, die is open maar als we vragen naar koffie blijkt dat ze de koffiemachine gereinigd hebben voor de avond drukte. We maken hier nog wel een wandelingetje om de vijver en gaan dan maar terug naar huis. In Murwillumbah bij een BP tankstation waar ze real coffee verkopen, kopen we voor wie wil, real coffee of hot chocolate voor on the go.
Thuisgekomen proberen we weer met Nederland te bellen en nu neemt Ronald wel de telefoon op. Het is er negen uur in de morgen en de kleine meid is net van bed maar is niet echt spraakzaam, ik geloof dat ze niet helemaal begrijpt dat wij het zijn die bellen of ze heeft gewoon geen zin in praten. Ze zijn op haar verjaardag gisteren nog met haar naar het ziekenhuis geweest omdat ze weer benauwd was maar met een antibiotica kuur mocht ze gelukkig ook weer mee naar huis. Waar ze haar verjaardag gevierd hebben. Heel leuk om te horen dat Michel en Nevily uit Deventer en Jedidja en Yorrick ook op visite waren geweest.
Voordat het donker wordt speel ik nog een spelletje qroquet met Fina dat ik andermaal win. Daarna gaan Fina en Marijke creatief bezig, Ronald leest en ik ben met dit verhaaltje aan het tikken.
Garth komt met de nieuwe laptop van Saskia aan want we gaan een film kijken, in de eerste week dat we hier waren was er al een doek opgehangen omdat we film kijken al eerder in de zin hadden, dus is het een kwestie van film downloaden, aansluiten op de beamer en kijken maar. Maar eerst even genieten van de door Saskia meegebrachte, in de oven opgewarmde croissants, jummie voor m'n tummie.
Book of life is een fantasy animatiefilm. In hindsight vooral visueel heel druk, de boodschap, ja er zit een boodschap in en die spreekt me wel aan en dat is dat je trouw moet blijven aan jezelf.
Na de film zijn Garth en Saskia snel vertrokken en niet veel later zoeken wij ook onze slaapplek op.
24 oktober
Vanmorgen voor zevenen wakker, er is geen wolkje te bekennen en de zon komt al bijna over de heuvels tevoorschijn. Ik ga er tegen half acht uit en na het scheren onder de douche. Ga daarna bij Fina zitten die nog lekker ligt te slapen. Rond acht uur komt Marijke een kop thee halen en gaat buiten zitten lezen.
We zitten later gezellig met z'n allen buiten te ontbijten. Na het ontbijt maken Ronald en Marijke zich klaar om op pad te gaan, ze gaan richting de Gold Coast om te kijken of dit een plek voor hun is om in de toekomst te wonen en te werken want Brisbane viel Ronald tegen.
We doen het nog even rustig aan en dan gaan wij ook op pad, we gaan naar een natural bridge die we gisteren gepasseerd zijn maar waar we toen geen tijd voor hadden. We rijden door een mooi heuvelgebied een gebied waar Garth en Sakia wellicht in de toekomst hun eigen plekje hopen te vinden. We hebben driekwart van de vijfendertig kilometer gereden als we moeten stoppen, de weg is afgesloten en er is geen alternatief. Het is niet anders, we rijden terug en hopen bij het eerstvolgende café onze koffie dorst te lessen maar het is maandag en het eerste café dat open is, is in Murwillumbah. Hier bij Modern Grocer gaan we koffie drinken, bij de deuropening staat een bordje
'7 hours slow cooked meat pie' en daar lusten we wel pie van. Lekker hoor, ik kan het iedereen (except vegetarians and vegans) aanraden.
Als we met z'n vieren lekker genoeg gehad hebben gaan we naar huis maar bij de gate aangekomen vragen we Garth om nog even omhoog te rijden, hoger dan Tony en Becka's onderkomen. De 4wd heeft moeite om omhoog te komen, maar uiteindeljjk staan we op het platform, een vlak stuk terrein van een meter of veertig, vijftig in het rond. Hier stappen Fina en ik uit en wandelen we steil omhoog naar het hoogste punt op het grondgebied van Paul. We zitten hier op tweehonderd meter hoogte en hebben een mooi uitzicht, we kunnen in de verte de oceaan zien en Cabarita waar we al eerder zijn geweest. We vervolgen de wandeling langs het pad dat langzaam naar beneden afdaalt. We passeren een hek waarachter een ander pad naar beneden gaat, maar aangezien we niet weten waar de stieren zicn bevinden en we geen zin hebben om ze weer tegen het lijf te lopen blijven we ons pad volgen. Dit pad loopt uiteindelijk dood, dus of we gaan terug en gaan door het hek of we gaan helemaal terug naar het platform en verder naar beneden. We kiezen het eerste en gaan door het hek, ik heb me inmiddels een stevige wandelstok uitgezocht want je weet maar nooit. Even later kunnen we links of rechts afslaan, we gaan rechts, verder weg van waar de stieren zouden kunnen zijn. Maar ook dit pad houd op een gegeven moment op een pad te zijn en we zoeken ons een weg de helling af. Het is af en toe goed steil en het is oppassen geblazen. Fina gaat op een gegeven moment onderuit en blijft even stil liggen te kreunen maar gelukkig is er niets verzwikt of gebroken. We gaan weer verder, nog voorzichtiger en we komen uiteindelijk uit bij de gate, even onder het prikkeldraad door en dan zijn we weer op vertrouwd terrein.
Als we richting ons tijdelijk huis gaan horen we Saskia spelen en zingen, ze zit op de jetty bij het water. We roepen haar en ze speelt op verzoek nog een paar liedjes waarbij ze wat harder zingt zodat we een beetje kunnen volgen wat ze zingt.
We staan ontroerd te luisteren, ze heeft een mooie heldere stem. Het is een meid om trots op te zijn en waar we straks weer voor lange tijd afscheid van moeten nemen.
Als we thuis zijn stuur ik eerst Ronald (Poppema) een sms'je om hem voor z'n VAPRO eindexamen geluk te wensen maar dat zal vast wel lukken, twee proefexamens zijn goed gegaan dus...
Fina gaat nog een mok bestippelen en ik ga eerst nog weer een kaarsje voor m'n rechteroor aansteken, m'n oor is hierna nog niet helemaal oké maar ik doe het ermee. Ik ga buiten zitten lezen, als ik genoeg gelezen heb, zie ik bij binnekomst dat Fina net de kachel weer aan het branden heeft, ze wordt hier nog goed in.
We eten vanavond maaltijdsoep en een gebakken worst maakt het af. Daarna zitten we nog een tijdje te praten over van alles en nog wat, van reclame tot milieupolitiek tot presidentsverkiezingen in Australië en USA. En dan, wat gaan we morgen doen? Ik heb wel zin om naar Byron Bay, het meest oostelijke stukje van Australië, te gaan en dat spreken we dan ook af.
Garth gaat naar huis en Saskia en Fina beginnen met z'n tweeën aan een spelletje Bonanza. Niet veel later komen Ronald en Marijke thuis van hun rondje Gold Coast. Surfers Paradise vonden ze als woonplaats niet je van het, teveel stad, maar wat meer naar het zuiden en inland werd het beter, is het leven toch nog weer wat relaxter.
Fina wint het spelletje met één punt verschil, Saskia gaat naar huis, Fina gaat naar bed en de rest zit nog te lezen of te tikken. Als ik tegen elven op bed ga heb ik nog niets uit Nederland gehoord, ik hoor het morgen wel.
25 oktober
Half zeven wakker, om tien voor zeven ben ik eruit en zie op m'n telefoon dat Ronald me een sms'je heeft gestuurd. Hij is geslaagd, het ging heel goed. Gelijk een felicitatie sms'je teruggestuurd en daarna ga ik me scheren en ff een snelle douche, de rest voor zover ik weet, slaapt nog en aangezien ik toch mooi op tijd ben lijkt het me een mooie gelegenheid om een eindje te wandelen. Gisteren heb ik van Garth gehoord dat ie bij het uitlaten van de honden een wallaby vlak bij ons verblijf heeft gezien, blijkbaar moet je er vroeg bij zijn om iets van de wildlife te zien, zeven uur is niet echt vroeg maar je weet maar nooit. Ik wandel de dirtroad af maar nergens iets van een kangoeroe, een slang of iets anders, ja ik zie en hoor een kookaburra en dat is't. Aan het eind van de dirtroad ook wel turnersroad geheten sla ik linksaf en wandel tot waar de asfaltweg overgaat in gravel, en wandel dan weer terug, alles bij elkaar zes kilometer.
Bijna iedereen is wakker als ik even over acht terug ben. We hangen wat rond maar aangezien er weinig tot niets te eten is rijden Fina en ik naar Murwillumbah om wat boodschappen te doen. Melk en eieren voor pannenkoeken, yoghurt voor morgenvroeg en chocola en 8 almond magnums voor vanavond. We gaan ontbijten en na het ontbijt breken Ronald en Marijke de tipi af en brengen hun slaapspullen voor de laatste nacht weer naar binnen, wij gaan intussen onze koffer/trolley pakken.
Ergens tussen twaalf en een gaan we weg, we gaan vanmiddag naar Byron Bay wat verder naar het zuiden aan de oceaan, een klein uurtje rijden van hier. Garth en Saskia voorop en wij volgen.
Byron Bay is een echt toeristisch strandstadje, winkels en cafe/restaurants en heel veel jongelui in alle mogelijke outfits, sommige op een skateboard anderen met een surfboard onder de arm, in bikini/zwembroek of helemaal gekleed en alles daartussenin. Een heel leuk sfeertje hier. Omdat het zo druk is zijn we even kwijt met het zoeken van een parkeerplaats en dan elkaar. Na een paar winkels te hebben bekeken zoeken we een café waar we koffie of iets anders drinken, niets erbij dit keer :(. Daarna gaan we voor een korte wandeling langs het strand, er staat een lekkere wind waardoor het niet heet aanvoelt, er zijn mooie golven, zwemmers en surfers in en op het water. Er is hier deze week nog iemand aangevallen door een haai zodat ik niet helemaal snap dat er dan toch nog mensen in het water zijn. Misschien raak je ook wel aan zoiets gewend. We nemen tenslotte ook elke dag deel aan het verkeer wat ook niet altijd zonder risico is.
Aangezien we (Fina en ik vooral) nog even willen kijken of we iets australisch voor onszelf en een cadeau voor Ronald vanwege zijn slagen mee naar huis kunnen nemen, ga ik met de meiden op stap. Garth en Ronald vinden het wel goed en gaan huns weegs. Als we voor Ronald een didgeridoo gevonden hebben en in bubbeltjesplastic hebben laten inpakken lopen we weer richting strand en laten de boys weten dat we klaar zijn. We gaan alvast op zoek naar een eetgelegenheid, Marijke wacht de jongens op. We denken schuin aan de overkant iets gevonden te hebben maar als we er met elkaar naar toe gaan spreekt het menu ons niet aan en besluiten naar het café te gaan waar we eerder koffie hebben gedronken want dat was zeker een leuke plek waar je ook nog een beetje mensen kijken kunt, altijd leuk.
Hier eten we fish and chips waarbij ik i.p.v. gewoon patat voor sweet potatoe wedges kies. Marijke en Saskia nemen pear and halummi salade met sweet potato wedges, Garth had eerder al kebab gehad dus die is tevreden met een biertje. We genieten van het eten en van de muzikant die direct om de hoek een optreden geeft, mooie stem, mooie muziek.
We stappen op en rijden naar the lighthouse waar we een geweldig uitzicht hebben op het strand en de oceaan en waar we ook direct walvissen spotten. We kunnen nog iets verder en Marijke en ik later gevold door Ronald en Garth lopen een serie trappen af. We staan hier, volgens het bord, op het meest oostelijk stukje van het Australische vasteland. Er worden hier ook vaak dolfijnen gezien maar die laten zich dit keer niet zien, wel zien we ander wild in de vorm van een schattig klein konijntje. De anderen behalve Fina en Saskia want die zijn boven gebleven, zien ook nog ergens een wallaby. Dan is het tijd om naar huis te gaan wat we eigenlijk niet willen want daar is deze laatste dag in Australië te mooi voor, maar 't is niet anders.
Als we thuiskomen zorgt Ronald dat de kachel aangestoken wordt, zetten we de hoekbank voor de kachel neer en speelt Saskia een paar van de liedjes die we gisteren ook hebben gehoord. Ondertussen is Garth naar huis gegaan en na nog even te hebben nagepraat gaat ook onze sas naar huis en komt helaas ook aan deze dag een eind. Morgen vliegen we.
Marijke komt om een uur of acht binnenstappen en gaat in de stoomcabine. Wij blijven nog een tijdje liggen. Want het weer is niet direct uitnodigend, het is weer een grijze dag en zo'n 22 graden. Met een sweater, een vest of iets anders warms aan zitten we buiten te ontbijten, Becka komt er later ook gezellig bij. Ze had gisteren voor tweehonderd dollar aan poeders en pillen gekocht om straks in Nepal tegen de meeste ongesteldheden gewapend te zijn. We hadden het plan om vanmiddag met Becka en Tony naar Brunswick Heads te rijden waar een band speelt. Haar gevraagd wat soort muziek de band speelt, blijkt het hiphop te zijn, niet direct mijn voorkeur en ik ben daarin niet de enige dus we laten het aan ons voorbijgaan.
Fina en ik zijn de enige gegadigden voor het qroquet spel. En Fina zet de route uit en daarbij maken we het ons niet gemakkelijk. Als we het spel spelen hebben we af en toe dan ook dikke lol. We zagen laatst bij Rainforest Cafe een bord met wijsheden waaronder 'play as if there's no winner' en zo spelen we ook, het gaat om het spel en niet om perse te winnen, wat ik wel doe overigens maar dat terzijde. :)
We gaan om een uur of één op pad naar Uki waar we gaan lunchen. Maar eerst gaan we bij de zes of zeven winkeltjes die Uki rijk is kijken. Bij een van de boetiekjes die geopend is kopen we een zomers jurkje voor Fina en bij een ander winkeltje een cadeautje voor Volana. We gaan daarna op pad na Uki Cafe, maar ik wil nog even een foto maken van het laatst bezochte winkeltje. Als we samen teruglopen zegt Fina een lied in gedachten te hebben, we zingen samen een deel ervan en worden ontroerd door de mooie gedachten die we uitzingen, het perspectief dat hieruit naar voren komt (Lied 23). Bij het Uki Cafe aangekomen blijken we net op tijd want de keuken sluit om drie uur. We hebben een lekkere lunch met pie en chips (patat), een beef burger voor Ronald en een soort quiche voor Saskia.
Voordat we weggaan kopen we nog drie almond croissants voor vanavond. We gaan voor koffie en de sfeer naar het Rainforest cafe maar helaas, die sluit net af. Dan naar Mavis Kitchen een paar honderd meter terug, die is open maar als we vragen naar koffie blijkt dat ze de koffiemachine gereinigd hebben voor de avond drukte. We maken hier nog wel een wandelingetje om de vijver en gaan dan maar terug naar huis. In Murwillumbah bij een BP tankstation waar ze real coffee verkopen, kopen we voor wie wil, real coffee of hot chocolate voor on the go.
Thuisgekomen proberen we weer met Nederland te bellen en nu neemt Ronald wel de telefoon op. Het is er negen uur in de morgen en de kleine meid is net van bed maar is niet echt spraakzaam, ik geloof dat ze niet helemaal begrijpt dat wij het zijn die bellen of ze heeft gewoon geen zin in praten. Ze zijn op haar verjaardag gisteren nog met haar naar het ziekenhuis geweest omdat ze weer benauwd was maar met een antibiotica kuur mocht ze gelukkig ook weer mee naar huis. Waar ze haar verjaardag gevierd hebben. Heel leuk om te horen dat Michel en Nevily uit Deventer en Jedidja en Yorrick ook op visite waren geweest.
Voordat het donker wordt speel ik nog een spelletje qroquet met Fina dat ik andermaal win. Daarna gaan Fina en Marijke creatief bezig, Ronald leest en ik ben met dit verhaaltje aan het tikken.
Garth komt met de nieuwe laptop van Saskia aan want we gaan een film kijken, in de eerste week dat we hier waren was er al een doek opgehangen omdat we film kijken al eerder in de zin hadden, dus is het een kwestie van film downloaden, aansluiten op de beamer en kijken maar. Maar eerst even genieten van de door Saskia meegebrachte, in de oven opgewarmde croissants, jummie voor m'n tummie.
Book of life is een fantasy animatiefilm. In hindsight vooral visueel heel druk, de boodschap, ja er zit een boodschap in en die spreekt me wel aan en dat is dat je trouw moet blijven aan jezelf.
Na de film zijn Garth en Saskia snel vertrokken en niet veel later zoeken wij ook onze slaapplek op.
24 oktober
Vanmorgen voor zevenen wakker, er is geen wolkje te bekennen en de zon komt al bijna over de heuvels tevoorschijn. Ik ga er tegen half acht uit en na het scheren onder de douche. Ga daarna bij Fina zitten die nog lekker ligt te slapen. Rond acht uur komt Marijke een kop thee halen en gaat buiten zitten lezen.
We zitten later gezellig met z'n allen buiten te ontbijten. Na het ontbijt maken Ronald en Marijke zich klaar om op pad te gaan, ze gaan richting de Gold Coast om te kijken of dit een plek voor hun is om in de toekomst te wonen en te werken want Brisbane viel Ronald tegen.
We doen het nog even rustig aan en dan gaan wij ook op pad, we gaan naar een natural bridge die we gisteren gepasseerd zijn maar waar we toen geen tijd voor hadden. We rijden door een mooi heuvelgebied een gebied waar Garth en Sakia wellicht in de toekomst hun eigen plekje hopen te vinden. We hebben driekwart van de vijfendertig kilometer gereden als we moeten stoppen, de weg is afgesloten en er is geen alternatief. Het is niet anders, we rijden terug en hopen bij het eerstvolgende café onze koffie dorst te lessen maar het is maandag en het eerste café dat open is, is in Murwillumbah. Hier bij Modern Grocer gaan we koffie drinken, bij de deuropening staat een bordje
'7 hours slow cooked meat pie' en daar lusten we wel pie van. Lekker hoor, ik kan het iedereen (except vegetarians and vegans) aanraden.
Als we met z'n vieren lekker genoeg gehad hebben gaan we naar huis maar bij de gate aangekomen vragen we Garth om nog even omhoog te rijden, hoger dan Tony en Becka's onderkomen. De 4wd heeft moeite om omhoog te komen, maar uiteindeljjk staan we op het platform, een vlak stuk terrein van een meter of veertig, vijftig in het rond. Hier stappen Fina en ik uit en wandelen we steil omhoog naar het hoogste punt op het grondgebied van Paul. We zitten hier op tweehonderd meter hoogte en hebben een mooi uitzicht, we kunnen in de verte de oceaan zien en Cabarita waar we al eerder zijn geweest. We vervolgen de wandeling langs het pad dat langzaam naar beneden afdaalt. We passeren een hek waarachter een ander pad naar beneden gaat, maar aangezien we niet weten waar de stieren zicn bevinden en we geen zin hebben om ze weer tegen het lijf te lopen blijven we ons pad volgen. Dit pad loopt uiteindelijk dood, dus of we gaan terug en gaan door het hek of we gaan helemaal terug naar het platform en verder naar beneden. We kiezen het eerste en gaan door het hek, ik heb me inmiddels een stevige wandelstok uitgezocht want je weet maar nooit. Even later kunnen we links of rechts afslaan, we gaan rechts, verder weg van waar de stieren zouden kunnen zijn. Maar ook dit pad houd op een gegeven moment op een pad te zijn en we zoeken ons een weg de helling af. Het is af en toe goed steil en het is oppassen geblazen. Fina gaat op een gegeven moment onderuit en blijft even stil liggen te kreunen maar gelukkig is er niets verzwikt of gebroken. We gaan weer verder, nog voorzichtiger en we komen uiteindelijk uit bij de gate, even onder het prikkeldraad door en dan zijn we weer op vertrouwd terrein.
Als we richting ons tijdelijk huis gaan horen we Saskia spelen en zingen, ze zit op de jetty bij het water. We roepen haar en ze speelt op verzoek nog een paar liedjes waarbij ze wat harder zingt zodat we een beetje kunnen volgen wat ze zingt.
We staan ontroerd te luisteren, ze heeft een mooie heldere stem. Het is een meid om trots op te zijn en waar we straks weer voor lange tijd afscheid van moeten nemen.
Als we thuis zijn stuur ik eerst Ronald (Poppema) een sms'je om hem voor z'n VAPRO eindexamen geluk te wensen maar dat zal vast wel lukken, twee proefexamens zijn goed gegaan dus...
Fina gaat nog een mok bestippelen en ik ga eerst nog weer een kaarsje voor m'n rechteroor aansteken, m'n oor is hierna nog niet helemaal oké maar ik doe het ermee. Ik ga buiten zitten lezen, als ik genoeg gelezen heb, zie ik bij binnekomst dat Fina net de kachel weer aan het branden heeft, ze wordt hier nog goed in.
We eten vanavond maaltijdsoep en een gebakken worst maakt het af. Daarna zitten we nog een tijdje te praten over van alles en nog wat, van reclame tot milieupolitiek tot presidentsverkiezingen in Australië en USA. En dan, wat gaan we morgen doen? Ik heb wel zin om naar Byron Bay, het meest oostelijke stukje van Australië, te gaan en dat spreken we dan ook af.
Garth gaat naar huis en Saskia en Fina beginnen met z'n tweeën aan een spelletje Bonanza. Niet veel later komen Ronald en Marijke thuis van hun rondje Gold Coast. Surfers Paradise vonden ze als woonplaats niet je van het, teveel stad, maar wat meer naar het zuiden en inland werd het beter, is het leven toch nog weer wat relaxter.
Fina wint het spelletje met één punt verschil, Saskia gaat naar huis, Fina gaat naar bed en de rest zit nog te lezen of te tikken. Als ik tegen elven op bed ga heb ik nog niets uit Nederland gehoord, ik hoor het morgen wel.
25 oktober
Half zeven wakker, om tien voor zeven ben ik eruit en zie op m'n telefoon dat Ronald me een sms'je heeft gestuurd. Hij is geslaagd, het ging heel goed. Gelijk een felicitatie sms'je teruggestuurd en daarna ga ik me scheren en ff een snelle douche, de rest voor zover ik weet, slaapt nog en aangezien ik toch mooi op tijd ben lijkt het me een mooie gelegenheid om een eindje te wandelen. Gisteren heb ik van Garth gehoord dat ie bij het uitlaten van de honden een wallaby vlak bij ons verblijf heeft gezien, blijkbaar moet je er vroeg bij zijn om iets van de wildlife te zien, zeven uur is niet echt vroeg maar je weet maar nooit. Ik wandel de dirtroad af maar nergens iets van een kangoeroe, een slang of iets anders, ja ik zie en hoor een kookaburra en dat is't. Aan het eind van de dirtroad ook wel turnersroad geheten sla ik linksaf en wandel tot waar de asfaltweg overgaat in gravel, en wandel dan weer terug, alles bij elkaar zes kilometer.
Bijna iedereen is wakker als ik even over acht terug ben. We hangen wat rond maar aangezien er weinig tot niets te eten is rijden Fina en ik naar Murwillumbah om wat boodschappen te doen. Melk en eieren voor pannenkoeken, yoghurt voor morgenvroeg en chocola en 8 almond magnums voor vanavond. We gaan ontbijten en na het ontbijt breken Ronald en Marijke de tipi af en brengen hun slaapspullen voor de laatste nacht weer naar binnen, wij gaan intussen onze koffer/trolley pakken.
Ergens tussen twaalf en een gaan we weg, we gaan vanmiddag naar Byron Bay wat verder naar het zuiden aan de oceaan, een klein uurtje rijden van hier. Garth en Saskia voorop en wij volgen.
Byron Bay is een echt toeristisch strandstadje, winkels en cafe/restaurants en heel veel jongelui in alle mogelijke outfits, sommige op een skateboard anderen met een surfboard onder de arm, in bikini/zwembroek of helemaal gekleed en alles daartussenin. Een heel leuk sfeertje hier. Omdat het zo druk is zijn we even kwijt met het zoeken van een parkeerplaats en dan elkaar. Na een paar winkels te hebben bekeken zoeken we een café waar we koffie of iets anders drinken, niets erbij dit keer :(. Daarna gaan we voor een korte wandeling langs het strand, er staat een lekkere wind waardoor het niet heet aanvoelt, er zijn mooie golven, zwemmers en surfers in en op het water. Er is hier deze week nog iemand aangevallen door een haai zodat ik niet helemaal snap dat er dan toch nog mensen in het water zijn. Misschien raak je ook wel aan zoiets gewend. We nemen tenslotte ook elke dag deel aan het verkeer wat ook niet altijd zonder risico is.
Aangezien we (Fina en ik vooral) nog even willen kijken of we iets australisch voor onszelf en een cadeau voor Ronald vanwege zijn slagen mee naar huis kunnen nemen, ga ik met de meiden op stap. Garth en Ronald vinden het wel goed en gaan huns weegs. Als we voor Ronald een didgeridoo gevonden hebben en in bubbeltjesplastic hebben laten inpakken lopen we weer richting strand en laten de boys weten dat we klaar zijn. We gaan alvast op zoek naar een eetgelegenheid, Marijke wacht de jongens op. We denken schuin aan de overkant iets gevonden te hebben maar als we er met elkaar naar toe gaan spreekt het menu ons niet aan en besluiten naar het café te gaan waar we eerder koffie hebben gedronken want dat was zeker een leuke plek waar je ook nog een beetje mensen kijken kunt, altijd leuk.
Hier eten we fish and chips waarbij ik i.p.v. gewoon patat voor sweet potatoe wedges kies. Marijke en Saskia nemen pear and halummi salade met sweet potato wedges, Garth had eerder al kebab gehad dus die is tevreden met een biertje. We genieten van het eten en van de muzikant die direct om de hoek een optreden geeft, mooie stem, mooie muziek.
We stappen op en rijden naar the lighthouse waar we een geweldig uitzicht hebben op het strand en de oceaan en waar we ook direct walvissen spotten. We kunnen nog iets verder en Marijke en ik later gevold door Ronald en Garth lopen een serie trappen af. We staan hier, volgens het bord, op het meest oostelijk stukje van het Australische vasteland. Er worden hier ook vaak dolfijnen gezien maar die laten zich dit keer niet zien, wel zien we ander wild in de vorm van een schattig klein konijntje. De anderen behalve Fina en Saskia want die zijn boven gebleven, zien ook nog ergens een wallaby. Dan is het tijd om naar huis te gaan wat we eigenlijk niet willen want daar is deze laatste dag in Australië te mooi voor, maar 't is niet anders.
Als we thuiskomen zorgt Ronald dat de kachel aangestoken wordt, zetten we de hoekbank voor de kachel neer en speelt Saskia een paar van de liedjes die we gisteren ook hebben gehoord. Ondertussen is Garth naar huis gegaan en na nog even te hebben nagepraat gaat ook onze sas naar huis en komt helaas ook aan deze dag een eind. Morgen vliegen we.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
