3 en 4 oktober

We staan tegen half acht op, nemen een verfrissende douche en na het ontbijt en leesplan maken we ons klaar om op pad te gaan. Nog even water tanken (Fina heeft bij de receptie gecheckd of het inderdaad drinkwater is wat uit de kranen komt). Waste water slang binnengehaald en niet te vergeten het verlengsnoer, ik wil niet weer 4 jaar door m'n collega's aan zo'n onnozel incident herinnert worden. :)
Twee uur na opstaan rijden we de campground af, het weer bevalt ons wel, het is bewolkt maar droog.
Beiden vinden we het toch wel jammer om Agnes Water te verlaten want we hebben er om diverse redenen goede herinneringen aan.
We slaan linksaf en rijden zo'n 20 km voordat we rechtsaf slaan naar Miriamvale aan de Bruce Highway. En we volgen deze weg tot aan het einddoel van vandaag, de Riverside RV camping van Ken en Trudie. Al met al een kleine 500 km met een drietal stops, de eerste is in Mariamvale, we rijden bij een benzinestation langs die me aan een gebeurtenis van acht jaar geleden doet herinneren en ik ben benieuwd of de eigenaar van destijds er nog steeds de scepter zwaait. Met een kleine dertig liter hebben we de dieseltank weer vol. Maar als we naar binnen gaan om te betalen zijn we toch niet waar we dachten te zijn, never mind. We nemen een flat white en een cappucino voor on the way, rekenen af en rijden in een ruk door naar Rockhampton en stoppen bij de afslag naar Yeppoon. Hier is het Dreamtime Cultural Centre, waar we best wel nieuwsgierig naar zijn. Het is echter gesloten, van de mensen van het motel ernaast waar we koffie drinken, is het alleen gedurende schooltijden geopend. Blijkbaar is school holiday nog niet voorbij.
We gaan weer op pad, twee uur rijden we, het is zeker niet druk bij de weg en de weg is lang en af en toe best eentonig. We zien ondanks diverse borden die waarschuwen voor kangaroes en koala's welgeteld één levende kangaroe, grazend aan de kant van de weg.
Andere borden aan de kant wijzen de reizigers er meermalen op om bij vermoeidheid te stoppen, om regelmatig pauze te nemen. En dat doen we bij een beetje rundown petrol station, Tooloombah. We willen iets hartigs en Fina gaat voor de sausage roll en voor mij is er een curry pie. Met een flesje sinasappelsap maakt het menu compleet en buiten zetten we onze stoelen neer en nuttigen we het gekochte. Daarna een bezoek aan het toilet, niet het schoonste. Er hang wel een mededeling van het management dat mocht je op of aanmerkingen hebben ze dat graag horen, maar of niemand heeft aanmerkingen of het management is doof. We vinden het best, hier komen we toch niet weer.
We rijden het laatste stuk en moeten op een gegeven moment afremmen omdat we een politieauto met zwaailicht zien staan, er is ook een ambulance, als we langzaam voorbijrijden zien we in een diepe greppel een auto liggen met een boot op de kop ernaast. Hopelijk loopt het goed af. Later komt ons een motor met zwaailicht tegemoet een hele tijd later gevolgd door een brandweerauto.
Als we in de buurt van Ilbilbie komen is daar ineens het bord Riverside RV camping, tijd om gas terug te nemen en de oprit in te draaien is er niet. Bij de eerstvolgende gelegenheid, een paar honderd meter verderop bij een roadhouse met tankstation (later begrijp ik van Ken dat dit roadhouse samen met twee huizen, Ilbilbie is) keren we, en rijden even later rustig de inrit naar de camping op. Bij het farmhouse waar we uitkomen lijkt niemand aanwezig maar dan komt een meisje van elf naar buiten, Dina. Ze vertelt ons wat we al via Wikicamps weten maar we laten haar, vinden het leuk om te zien hoe ze haar taak als hostess op zich neemt. Even later komt Ken in z'n ute aanrijden, we vertellen hem hoe goed Dina ons ontvangen heeft en rijden dan achter Ken aan naar de plekken waar we kunnen staan, we zijn de enigen. Als Ken ons de laatste plek aanwijst, aan de oever van een creek, begint het te regenen en goed ook, Ken laat ons weten morgen in de loop van de dag even te komen kjjken en gaat er van tussen. De regenbui is van korte duur maar helaas frist het er niet van op, het was vandaag afwisselend tussen de 28 en 31 graden en dat zal het nog steeds zijn. Als het droog is geworden ga ik verkoeling zoeken in de creek. Maar die is lastig te bereiken, ligt drie meter beneden ons.Er staat twee meter beneden ons een grote boom en er hangen wat lianen maar er aan slingeren wat Tarzan moeiteloos deed? Dat gaat voor geen meter, ik kan er wel aan hangen maar daar blijft het dan ook bij. Het is geen flexibel touw zoals ik vroeger dacht. Er staat ook een grote overhangende boom (paperbark), ik 'klim' erin van daaruit spring ik na enige aarzeling in het water. Het is heerlijk water en ik zwem op m'n gemakkie een honderd meter stroomopwaarts waar ik gewoon uit het water kan stappen en ik loop lekker verfrist terug naar de camper.

Het duurt niet zo heel lang of ik begin het weer goed warm te krijgen, de zon schijnt nog lekker. En in deze warmte besluiten we pannenkoeken te gaan bakken, lekker slim. We staan met minimale kledij aan de flensjes te fabriceren en ze smaken heerlijk.
Na het eten en de afwas spelen we een spel, puzzelen we wat drinken we koffie etc. en gaan we op tijd naar bed. Dit keer maar geen dekbed, een laken is genoeg.

4 oktober

Het dagelijkse ritueel, op tijd opstaan, ontbijten, leesplan, praten en bidden. Ik begin aan een calcudocu puzzel. Heb er nog nooit een afgekregen maar ik heb nu alle tijd en het gaat ergens op lijken. We doen het allemaal op z'n dooie gemakkie want we blijven nog een nacht. En zitten heerlijk in de schaduw want pas in de tweede helft van de middag komt de camper in de zon te staan. Maar zover is het nog niet, tegen half twaalf heb ik zin om even weer het water in te gaan en lopen we naar de zanderige oever een eindje stroomopwaarts. Het water is hier niet diep maar net zo nat en fris als in de diepere gedeelten. Fina is nog niet zover dat ze ook het water in wil maar dat komt later in de middag wel. Dan zitten we beiden in het water, kijken naar de natuur om ons heen, de verschillende soorten bomen en palmen. We horen vogelvlucht. Die we niet kunnen thuisbrengen. De Kookaburra en de Magpie kennen we maar er zijn er meer die een heel eigen geluid fabriceren maar de vogels laten zich niet zien.
Om ons heen en tussen ons door zwemmen visjes en daar kun je een hele tijd naar zitten kijken en dat doen we dan ook.

Fina is bezig met het eten en ik zit te zoeken waar we onze volgende stop hebben. Het is dat we onze koelkast werkend moeten houden anders waren we hier zeker nog een dag of twee gebleven. Maar goed we moeten verder, niet zo ver wat mij betreft. Het wordt het St Helens Gardens Tourist Park in Calen, hemelsbreed 110 km. We gaan in elk geval in Mackay bij een bedrijf het gas en het toilet na laten kijken. Het toilet spoelt niet zo goed door als we verwacht hadden en koken op twee in plaats van drie pitten is voor Fina op dit moment best een uitdaging.

Ken komt op z'n quad aanrijden om even te kijken hoe het met ons gaat. 't Gaat prima. Hij is een gemakkelijke prater die ook wel nieuwsgierig is (op een leuke manier) naar ons, de reden waarom we hier zijn, wat we in Nederland doen en hoe we er wonen.
Als ik vertel dat we op een stukje grond van zo'n 470 m2 wonen moet ie lachen. Hijzelf heeft een stuk grond van 280 acres, dat is ruim 1,1 miljoen m2. Hij heeft acht jaar in de mijnen gewerkt en nu werkt ie 2 dagen als 'dieselfitter' en z'n vrouw Trudie werkt nu 4 dagen in de week bij de mijnen waar ze op zo'n grote 300 ton truck rijdt, stoer hoor.
Fina heeft m'n hulp nodig want ze krijgt een blik bonen niet open, ze weet niet hoe de blikopener werkt. Ik in eerste instantie ook niet maar Ken wel, alleen het ding doet niet wat ie moet doen. Ken vraagt of we weten hoe een old fashion can opener werkt, tuurlijk. Hij rijdt weg en komt even later met zo'n handige, altijd werkende blikopener aan. We mogen hem houden, hij heeft er genoeg liggen.
Hij blijft nog wat praten maar als het eten klaar is vertrekt hij, Fina heeft een lekkere simpele maaltijd klaargemaakt. Aardappels met bonen een lekkere jus en een schnitzel en we laten het ons goed smaken.

Als het begint te schemeren gaan we een eindje lopen. Het wordt merkbaar frisser, heel anders dan gisteren. Ook vanavond doen we weer lekker saai, puzzelen we drinken koffie, spelen een spelletje 'van een woord woordjes maken', want Fina wil beslist een keer winnen en dat doet ze, met één punt verschil. Ook vanavond gaan we op tijd naar bed, we leren het wel.