23 maart, Renner Springs Roadhouse - Mataranka

23 maart Renner Springs Roadhouse - Mataranka
We hebben weer prima geslapen ondanks de warmte van vannacht. Onze buurman van vannacht geeft Renner Springs een 2 op de schaal van 10. Hij is op weg naar de Kimberleys waar hij elk jaar overwintert en daar op Barramundi’s vist, hij komt van de Goldcoast (QLD of toch NSW?). Peter vindt het ook niet alles, zegt dat in de douche er meer warm water uit de koudwaterkraan komt dan uit de warmwaterkraan. De verhalen horende was ik me buiten bij de tapkraan wel, Fina neemt de eerste douche in de camper. Die hebben we er evenals het toilet dus niet voor niets in zitten.
We vetrekken hoe kan het ook anders weer tegen negenen. Het landschap veranderd, meer gras en meer bomen dan struiken, groener. Waren tot gisteren toe de kreken zonder uitzondering uitgedroogd, gisteren zagen we de eerste kreken waar nog wat water in stond en vandaag is er geen kreek die droog staat. Het wordt naarmate we verder richting de evenaar rijden ook warmer, de temperatuur loopt in de loop van de dag op tot 36°C.
Tegen twaalven (230km verder) komen we bij Daly Waters aan, één van de oudste en zeker de beroemdse pub in Australië. Het is echt wel een bezoek waard. Er is door de bezoekers in de loop van de tijd van alles achtergelaten. Overal waar maar wat kan hangen hangt ook iets. Van BH’s, slipjes, shirts, slippers, papiergeld van over de hele wereld en munten idem dito. Visitekaartjes en foto’s echt van alles. We fotograferen het één en ander en misschien ontdekt saskia haar slipje wel op de foto die ze er vijf jaar geleden heeft opgehangen. Wij hebben gelukkig pasfoto’s bij ons en die mogen we, na een donatie voor een kinderfonds te hebben gedaan op een plekje naar keuze vastnieten. We zullen Marijke en Ronald even laten weten waar ze hangen dan kunnen ze volgend jaar kijken of we tegen die tijd nog te zien zijn.
Anderhalf uur later rijden we weer verder, het is nog iets van 160km naar Mataranka ons einddoel van vandaag. We maken wel meer kans om een kangoeroe te zien want we zien onderweg een aantal dood aan de kant van de weg liggen. Als we bij het Mataranka Resort aankomen en we rijden naar de receptie zien we een wallibi op de campground. Fina stapt uit met de camera in de hand en ik rijd door naar de receptie. Voordat we ons inchecken zegt Peter dat hij eerst even bij de thermal pool wil kijk want er is hier kortgeleden een overstroming geweest en als de pool nog vol met rotzooi ligt dan is voor hem één overnachting meer dan voldoende. De pool is in een palmbomenbos gelegen en ligt er prima bij. Wat een plaatje. We lopen weer terug en gaan naar de receptie waar Fina ook heengelopen is. We checken ons in voor één nacht maar we kunnen ook langer blijven mochten we het willen.
Als we de camper op een plek naar keuze hebben neergezet, de waslijn hebben gespannen en de was hebben opgehangen. Gaan we naar de pool maar vergeten we de camera mee te nemen. Morgen dan maar foto’s maken. Het water is heerlijk en zo onder de palmbomen zit je toch ineens in een heel andere wereld. Er zijn gelukkig niet veel badderaars. Heerlijk relaxed brengen we zo een goed uurtje door. Als we weer terug lopen merken we dat het toch nog steeds goed warm is, bij de camper even gecheckt, pffff het is zes uur en het is 30°C. Een kleine Wallibi zit een meter of vijf van de camper te eten. Hij is een goed model, doet eigenlijk wat we graag willen en kan het stuk wortel dat Fina hem aangeeft wel waarderen. We maken nog een paar foto’s van hem met een stukje wortel in zijn handjes/klauwtjes. Even lijkt het erop dat één van de pauwen die hier op het terrein rondlopen het ook op de wortel heeft voorzien, we zien een kort heftig gevecht maar daarna loopt de pauw door of er niets aan de hand is.
Het blijkt dat we hier wel bereik hebben wat de telefoon betreft en we bellen Saskia even die aan het werk is en ze belt ons gelijk weer terug. We geven even door waar we zitten en wat we vandaag gedaan hebben. Zij op haar beurt verteld dat ze de 31e naar Brisbane gaan en dat Garth’s vader, zus Karli en broer Keith er dan ook zijn. Zij willen ons ook wel eens ontmoeten en dat is omgekeerd ook zo, leuk. De verbinding is niet best, valt telkens weg, nou ja het belangrijkste is uitgewisseld en ze weet waar we zitten en dat het ons heel goed gaat.
Vanwege de warmte doen we het vandaag met wat we van de vorige maaltijd hebben overgehouden. Daarbij wat gebakken worstjes, een lekkere salade en wat vanillevla als toetje en we kunnen er weer tegen, gelijk ook maar de afwas gedaan.
Vanavond hebben we een spelletje gedaan, Fina heeft nog wat getekend en heeft zitten lezen (een boek van jou Alice, je krijgt het na de vakantie terug) en ik heb dit verhaaltje geschreven. Ik had gehoopt hier bereik te hebben maar niet dus. Nou ja, wat in het vat zit verzuurt niet.

Tot schrijfs.

Ps. De worstjes waren bijna verbrand omdat Fina het gas niet uitgedaan had en bij het blussen ontstond een zo’n rook/damp dat de barndmelder afging. ‘k had hem gelukkig vrij snel uit. :)