Katherine - Batchelor

25 maart, Katherine – Batchelor
We zijn gisteravond vroeg gaan slapen en we zijn deze morgen vroeg wakker, we liggen te genieten van de ontwakende natuur. Wat een kabaal, geen the voice of …. maar een wedstrijd wie het hardst kan roepen, fluiten, krijsen of krassen. We kunnen rustig aan doen want de Katherine Gorge tour gaat om negen uur. Dus als we er om zeven uur uitstappen hebben we nog anderhalf uur om ons ding te doen. Ik ga me ff douchen. Daarna rustig aan ontbijten, de boel vast opbergen en tegen half negen lopen we de 5 minuten naar de receptie. Gelukkig zijn er genoeg aanmeldingen, meer dan zes in elk geval, want anders gaat het hele feest niet door. Als we ons melden bij de afvaartplek blijkt dat er een paar ‘bekenden’ mee gaan, Trevor en Vickie van Mataranka en een stel Nederlanders (steward en stewardess) die we hebben ontmoet bij Bitter Springs en die nu op dezelfde campground staan. In totaal zijn we met 16 opvarenden, waarvan twee de bemanning vormen.
Vanwege het hoge water kunnen we nog 3 gorges (kloven) ver, het hoge water is er ook de oorzaak van dat er een flinke stroming staat, de reden dat de tour met een powerboat uitgevoerd wordt. Als het waterpeil zakt en de stroming minder wordt gaat het met een rondvaartboot. Wij hebben dus geluk, dat het een powerboat is merken we al als we richting de eerste gorge varen. Wat geven die motoren de aluminium bak een snelheid, heerlijk die wind in je gezicht. Ik was eerst bang dat het wel eens erg warm kon worden daar in die open boot maar niets is minder waar, het is een heerlijke tocht en niet alleen vanwege de natuur. De stuurman stopt een aantal keren bij bepaalde plekken om iets over Nitmitluk (zoals de Aboriginals het noemen) te vertellen en twee keer vanwege een krokodil, een freshy (zoetwater krokodil). Bij elke fotoshoot kunnen we gaan staan of even van plaats veranderen om dé foto te maken. Als we dan weer gezeten zijn laat de stuurman de motoren hard werken. Bij stroomversnellingen gaat ie behoedzaam te werk, vaart van links naar rechts, maakt en mindert vaart en af en toe worden we, als de boot met een klap het water raakt getrakteerd op een heerlijke frisse bui boegwater. Dit is genieten hoor! Had van mij nog wel een uurtje door mogen gaan maar om tien uur zijn weer terug, bedanken de stuurman en de 2e stuurman en ieder gaat zijn weg.
Wij gaan voor we vertrekken nog eventjes lekker zwemmen en rijden nadat alles ingepakt en opgeborgen is de 30km terug naar Katherine waar we bij een Woolworth winkel de boodschappen voor de laatste drie/vier resterende dagen doen. Even na twaalven rijden we Katherine uit op weg naar Litchfield National Park. We zouden eerst naar Kakadu, maar niet zeker is of de wegen open zijn en bovendien hebben we zojuist een boottocht gehad dus doen we de Yellow River tour in Kakadu toch niet. Litchfield, is ons verteld, heeft diverse watervallen en mooie pools waar je kunt zwemmen en dat is er in Kakadu niet dus is de keus simpel, op naar Litchfield. Het is een rit van ± 240 km, niet zo ver dus. Maar het weten dat het bijna gedaan is met kilometers maken (vandaag gaat de teller over de 4000km), maakt dat we het wat dat betreft ook wel een beetje gehad hebben. We zijn blij dat we na de stop bij Hayes Creek Roadhouse, waar een paar Aboriginal mannen van Daly River ons vertellen dat Lichfield echt de moeite waard is, we bij het Litchfield Tourist Park aankomen. In Batchelor, een klein plaatsje waar we zijn doorgekomen, hebben we bij touristinformation een aantal folders meegenomen, het kantoortje was wel open maar niemand aanwezig, beetje vreemd. We zijn hier in de buurt een paar caravanparks voorbij gekomen en dit is toch wel het beste wat we hier gezien hebben. De prijs van $25 per nacht voor een powered site is niet gek. Jammer genoeg doet het internet het niet, telefoon doet het sowieso op de meeste plekken niet. Want we hadden graag Tineke even gefeliciteerd maar dat moet later dan maar.
De camping ziet er goed uit, er is een leuk zwembad, niet zo mooi als die we hebben achtergelaten maar groot genoeg en ook hier is het water nat. De wc’s en douches zien er prima verzorgt uit. De plaatsen zijn ruim en er is genoeg privacy door de vele bomen en struiken. Als we de camper op zijn plek hebben gezet, lopen we de 50 meter naar het zwembad. Nog terwijl ik onder de douche sta hoor ik Fina al gezellig babbelen. Het blijken Richard en Kim te zijn, Nederlanders dus. Het is en leuk stel van even in de dertig. Ze maken nog een rondreis voordat ze na anderhalf jaar in Sydney te hebben gewoond en gewerkt weer naar Amsterdam terug keren. Zij hebben vanaf Adelaide vrijwel hetzelfde reisplan gevolgd.
Als we weer helemaal fris zijn en aangekleed maken we nog een wandelingetje want het begint te schemeren en we willen even kijken of we nog een paar skippy’s kunnen ontdekken, maar nee. Anders dan de laatste twee dagen is er hier geen enkele waar te nemen, morgen dan maar?
We gaan bezig met het avondeten en laten het ons goed smaken. Als we ons toetje gehad hebbendan blijkt het geen acht uur zoals we beiden schatten maar kwart voor negen te zijn. Na nog een spelletje yathzee maak ik het bed klaar en Fina duikt erin, ze is erg moe. Ik ga voorin de camper zitten om gebeuren van vandaag vast te leggen. Waar ik er achter kom dat we de ramen hebben opengelaten. Ja dan heeft het geen zin de airco telkens aan te zetten en vandaar dat er zoveel van die kriebelbeestjes zijn, we vonden het al vreemd. Gelukkig zijn het geen prikkertjes of bijtertjes maar het gekriebel en het telkens voor je gezicht fladderen is ook uiterst irritant. Ik ga naar bed, morgen gaan we de Wangi Falls bekijken en gaan we zwemmen in de Cascades en Greenant Creek, hier dus geen crocs anders laten ze je hier niet zwemmen toch?
Tot morgen.