10,11 en 12 oktober

10 oktober

Vanmorgen na ons ochtendritueel ga ik nog even het frisse water van Babinda Creek in. Brrr lekker, heerlijk opgefrist ga ik achter het stuur zitten en rijeen we naar het zuiden, passeren we Josephines Falls en buigen voor Innisfail naar het westen. Naar het Atherton Tableland. Als ik een bordje 'Figtree' zie, gaan we van de weg af en parkeren bij wat naar een reusachtige Curtain Figtree blijkt te leiden. We hebben deze en nog twee van die reuzen acht jaar geleden ook gezien maar het blijft indrukwekkend. Er moeten zich hier volgens het bord, ook boomkangaroes bevinden. Maar ook nu doen ze niet mee, is er niet een te bekennen en eerlijk gezegd weet ik ook niet hoe ik me dat moet voorstellen, een kangaroe in een boom.
We rijden verder en langs een drietal watervallen, Ellinjaa, Zillie en Millaa Millaa falls. Waarvan de laatste wel de bekendste is. We hebben dit rondje acht jaar geleden ook gedaan en de herkenning is wel leuk maar 't is ook niet heel slim. We hadden beter kunnen gaan kijken naar wat we nog nooit hebben gezien. Maar gezien de voorbereiding (niet dus) loopt het zoals het loopt. En ik vindt het eigenlijk ook wel best. We genieten van het rondrijden, op tijd even stoppen, iets bekijken ergens iets eten of drinken. We genieten van het heuvellandschap, het vrij zijn en vooral van elkaars gezelschap (meestal dan :)
Als we het waterval rondje hebben gedaan stoppen we bij het Millaa Millaa theehuis. Hier zitten we op een soort van overdekt terras en bestellen we koffie en scones en laten het ons heel goed smaken. Voordat we naar Malanda rijden waar we van plan zijn te overnachten, vullen we in Millaa Millaa de dieseltank tot het randje en kopen iced coffee, wat later wonderbaarlijk genoeg iced chocomel bleek te zijn geworden.
We zien op de kaart dat bij Tarzalli lakes je Platypus (vogelbekdier) kunt zien. We komen uit bij een mooi aan het water gelegen cafe/restaurant. Hier worden we door Terry de do's en don'ts van het Platypus spotting bijgebracht. Vooral niet stil zijn (gewoon praten), niet springen en niet wijzen. Hij vertelt wat wetenswaardigheden. Ze zijn in elk geval kleiner dan ik dacht, ze eten 30% van hun lichaamsgewicht per dag van alles wat in het water leeft aan kreeftjes, visjes, garnaaltjes. Als ze drachtig zijn 50%. Als ze duiken op zoek naar prooi dan sluiten ze ogen en oren en vangen hun prooi doordat ze minime trillingen en/of elektrische spanninkjes (signalen van hersenen naar spieren) kunnen waarnemen. Met deze informatie gaan we op pad en als we een bepaald punt passeren praten we en praten we en staan ondertussen te kijken naar het water. En ja hoor we zien in totaal vier stuks, helaas van een grotere afstand dan we hadden gewild, maar je kon in elk geval zien dat het geen dikke rat was en dat het beestje een aparte bek en staart heeft.
We drinken na het spotten een bakkie koffie en gaan dan in een keer door naar Malanda waar we de camper op een mooi schaduwrijk plekje op de camping neerzetten. We vullen de wasmachine met wat Fina de laatste dagen heeft beziggehouden en gaan uit eten.
We dineren in het Malanda hotel. Dit klinkt heel wat alleen we zijn in Australië. Men doet gewoon heerlijk relaxed, of je nu op blote voeten of slippers of nette schoenen komt. In korte broek en een niet bijpassend shirt met Toyota reclame of redelijk netjes zoals wij, (korte broek/rokje, shirt en sneakers) het maakt allemaal niet uit.
We hebben goed gegeten alleen was het Cheesy garlic bread als voorafje een beetje teveel, dikke plakken geroosterd brood en gesmolten kaas. We eten de helft op en met de rest mogen ze doen wat ze willen.
Fina gaat bij terugkomst de was ophangen en ik tik het verhaaltje.
Om tien uur naar bed, het is hier lekker koel. Van Ronald en Marijke begrepen dat het daar 's avonds om half negen nog 36 graden was! Zij slapen vast niet onder een dekbed zoals wij.

11 oktober

Ontbijten, was binnen halen, water tanken, afvalwater en toilet legen.
We vertrekken tegen kwart voor tien. We gaan eerst naar Herberton en willen eind van deze dag ons kamp opslaan bij Granite Gorge in de buurt van Mareeba.
Op pad naar Herberton, heel klein uurtje rijden. We willen het Herberton historic village bekjjken. Maar eerst in Herberton koffie on the go besteld en later een mushroom pie en een sausage roll. Als Fina naar het toilet is maak ik een gezellig praatje met de eigenaresse, zoals hier meestal is ook deze oudere dame erg vriendelijk. Ze staat elke morgen om half vijf op om pie's te gaan bakken. Die ze dan als ze open gaat om zes uur aan de locals verkoopt.
Als Fina terug is gaan we. We zoeken een rustig schaduwrijk plekje op want we willen met het leesplan verder, lopen een dag achter. Maar we zijn er snel mee klaar, in het stukje van gisteren en vandaag kunnen we ons absoluut niet vinden, jammer maar misschien wordt het morgen beter.
Op naar historic village. Bij de ingang moeten we 30 dollar per betalen. We twijfelen, het is een soort openlucht museum met allerlei oude gebouwen die en bepaalde functie hadden hier bijeengebracht. We zien er toch maar vanaf.
We rijden via Atherton naar Mareeba. Even voorbij Atherton in Tolga zien we Tolga Woordworks craft gallery en cafe. We hebben de tijd maar weinig verwachting. Maar hier worden we blij verrast. Wat een gallery, mooie hand gemaakte kunst uit hout, glas, keramiek, metaal. En prachtige sfeervolle foto's. Er staan twee voorwerpen die ik wel graag zou willen hebben maar twee keer 140 dollar vindt ik op dat moment teveel.
Ik maak de eigenaresse complimenten voor de kwaliteit van het tentoongestelde en in het gesprek dat volgt geeft ze ons een tip voor limestone caves in Chillagoe een 150 km van hier.
We rijden door naar Mareeba, bij het information point in een mooi oud gebouw is ook een tentoonstelling van het harde leven vroeger in deze omgeving.
We kunnen hier ook koffie met almond cake (Fina) en lime and lemon cheesecake nuttigen.
Daarna door naar Granite gorge, Fina is niet zo zeker of ze hier wel wil blijven maar dat doen we uiteindelijk toch. Ook hier weer een uitermate vriendelijke vrouw die ons inschrijft en ons aan de hand van een kaartje verteld waar de de frisse duik kunnen nemen. Als we de camper op een mooi plekje hebben neergezet en Fina de nog niet helemaal droge was weer aan de lijn heeft gehangen gaan we aan de wandel. We komen al snel langs een plek waar een paar wallaby ' s Fina 's hart veroveren. Het is helemaal goed met deze camping.
Ik ga ff zwemmen, lekker koel maar de rotsen onder water zijn spekglad van de algen en ik kom met enige moeite weer op de kant, Fina ziet het niet zitten, ook helemaal goed. Na een tijdje op de warme rotsen te hebben gezeten gaan we terug naar de camper en gaan ff douchen, daarna bakt fina de overgebleven schnitzel op en eten we wat boterhammen waarna we de zonsondergang gaan bekijken.
Dit valt op zich wat tegen maar gezeten op een rots, lekker warm terwijl het merkbaar afkoelt zitten we gewoon over het australische land uit te kijken met om ons heen hoppende wallaby's. We zitten hier een hele tijd maar gaan dan weer naar de camper terug waar ik het verhaaltje tik en Fina wat contact met vriendinnen onderhoud. En later een camping bij Mossman verderop naar het noorden, zoekt.
We drinken iced chocolate en gaan op tijd naar bed.

12 oktober Mossman

We zijn al voor zeven wakker, gaan er tegen half acht uit. Gelijk maar even onder de douche en dan zitten we niet veel later rustig te ontbijten, met een gebakken eitje eten we het laatste brood op. Er komen een paar eenden langswaggelen, een wallaby laat zich zien evenals twee pauwen. Als we de boel afgewassen en opgeruimd hebben zetten we de camper op de parkeerplaats neer. We gaan nog een wandeling over en tussen de rotsen door maken, het is zo rond half tien al wel 30 graden. De wandeling is maar een halve kilometer maar de hitte komt van alle kanten, sjonge is dat ff zweten. Het laatste stukkie tegen een steile rots op, help en schreeuw ik (nou ja, zachtjes dan) als een volwaardige mental coach, Fina naar boven. Die zit een tijdje uitgepeigerd onder een afdakkie en ik moet ook even op adem komen.
Daarna lopen we naar de receptie waar ik frisdrank koop en een zakje voer voor de wallaby's. Terwijl we van het fris genieten haalt een ranger een meterlange pyhton uit een kooi en laat deze aan twee jongelui zien. En aangezien het meisje er geen probleem mee heeft om hem omgehangen te krijgen en daarna de jongen ook zonder aarzelen de python van haar overneemt, moet ik het ook maar eens ervaren. Het voelt aan als een zachte rubberslang en ze gedraagt zich netjes. Als ze weer half in de kooi is aait Fina de slang. Ze moet echt helemaal niets van slangen hebben dus da's dan toch wel dapper. De ranger vertelt dat er hier best wel slangen zitten, hij had er gisteren twee bij het toiletgebouw gezien die aan het 'maten' waren. Wat een zeldzaamheid is, dat je het ziet bedoel ik dan he. En eergisteren is er hier een jongen gebeten door een behoorlijk giftige slang (weet de naam niet meer) maar die jongen ligt op steeds in het ziekenhuis in coma.

We gaan weer terug naar de rotsen waar al verschillende wallaby's zich voor de toeristen netjes hebben gemaakt. Fina geniet zichtbaar en ik vind het leuk om daar foto's van te maken.
Om een uur of elf stappen we op, en we rijden via Mareeba naar Mossman. In Mount Molloy stoppen we even voor koffie en iets erbij. En nemen een bagel met jam en room mee voor 'on the go'. Want die willen we later opeten. Het stuk van Mount Molloy naar Mossman door de bergen is nogal bochtig. De natuur is hier errug mooi.
In Mossman aangekomen doen we boodschappen bij de Woolworths en rijden dan naar de camping waar we een schaduwrijk plekje opzoeken. En als we geinstalleerd zijn en ons hebben getrakteerd op wat fris, gaan we zwemmen in het olympische 50 meter bad. Het water heeft een lekker temperatuurtje heerlijk water en zo'n bad hebben we in tijden niet gehad.
Na het zwemmen nemen we als beloning een volwassen magnum, we dachten weer mini's gekocht te hebben maar dit is ook niet erg hoor.
Fina gaat bezig met het avondeten en ik kijk of ze hier een internet café hebben waar ik de vliegtickets kan printen want om alleen met m'n Nederlands rijbewijs bij Virgin aan te komen, lijkt me net even te weinig. Het Internet café is tien minuten wandelen, maar als ik er aankom is het gesloten. Terug bij de camping vraag dan maar bij de receptie of ik het hier kan uitprinten, ja hoor, stuur het mailtje maar even door. :)
Ik neem wat folders mee, want eigenlijk willen we wel krokodillen in hun habitat zien.
Terwijl Fina de laatste hand aan het eten legt bel ik Bruce Belcher van Daintree river cruises om een tocht van een uur op de Daintree river te maken waarbij we dus veel van de flora en fauna dat langs en in de rivier leeft hopen te zien. We gaan met die van elf uur, kwart voor elf aanwezig zijn.
Het eten is klaar, we eten nasi en Fina heeft met beperkte middelen er iets lekkers van weten te maken. Ben trots op m'n lieverd.
Na het afwassen schrijf ik het stukkie van vandaag, straks doen we nog een spel en dan slapen, dekbed zal niet nodig zijn denk ik want het is gezellig warm in de camper.