13, 14 en 15 oktober, Cape Tribulation

13 oktober

Vanmorgen deed ik om half zeven de ogen open, goed geslapen. Ik doe nog een vruchteloze poging, maar slapen is er niet meer bij. Ook Fina is vroeg wakker, we gaan er om zeven uur uit en om half acht zitten we te ontbijten, we doen het lekker rustig aan. Om even over half tien rijden we het terrein af, ik zie na een paar honderd meter een ATM en dat komt goed uit want ik wil nog even wat geld tanken voor we het laatste stukkie naar het noorden maken. Het blijkt dat we de verkeerde kant op gereden zijn want ik zie gelijk met de ATM ook het bordje dat naar de Mossman Gorge verwijst en die zijn we gisteren ook gepasseerd. We keren, nadat we dit keer 150 dollar hebben getankt, en rijden nu in de goede richting, die van Daintree.
We rijden om even over tien de Daintree river cruise van Bruce Belcher voorbij, door naar het plaatsje Daintree zelf want we willen even de camping daar bekijken. Die ligt vlak bij de Daintree river maar het is een groot veld met weinig schaduw. Dat wordt hem niet. We lopen even naar de oever van de Daintree, het is hier zo stil, we beginnen van de weeromstuit tegen elkaar te fluisteren om de stilte maar niet te verstoren.
Dan rijden we terug om even later de camper te parkeren en de kosten van de cruise te voldoen. Dan is er nog tijd over voor een (gratis) koffie die we wel zelf even de automaat moeten ontfutselen. Als echte heer zorg ik eerst voor een cappucino voor Fina voordat ik mezelf op een flat white trakteer. Heel raar eigenlijk want in Nederland zou ik zo'n flat white helemaal niet waarderen, 't is maar een slap aftreksel.
Eigenlijk had ik even het bekertje van Fina moeten inspecteren voordat ik hem onder het koffie apparaat zette. Er zwemmen een tiental mieren in haar koffie en nu vind Fina het ineens niet meer zo lekker. Ze haalt zichzelf een verse cappucino en waarschuwt het personeel die het nog niet eerder hebben meegemaakt.
Even voor elf worden we verzocht aan boord van het platbodembootje te gaan. Vol verwachting klopt ons hart en die blijft gelukkig kloppen, maar niet van wat we allemaal wel niet hebben gezien. Niet hebben gezien dus. We hebben drie keer een krokodil gezien een witte reiger en een kingfischer (ijsvogel). Maar het zat wel comfortabel in het overdekte bootje en Bruce vertelde van alles over de krokodillen en de mangrovebossen. Omdat we voorin zaten kregen we wat boegwaterspetters te verwerken maar dat was met de warmte helemaal niet erg, aan het eind nog een lekkere regenbui maar daar fristen we lekker van op.
Na de cruise, als we net in de camper zitten wordt het droog. We rijden naar de ferry die ons over de Daintree river zet. Als we aan de andere kant onze weg, een mooie kronkelige bergweg door het regenwoud, vervolgen, zijn we net een paar kilometer op weg als we een mooi uitkijkpunt bereiken. Hier nemen we wat foto's, maken even een praatje met wat zwitsers en zetten de stoelen naast de camper want we gaan wat eten, vanille yoghurt met muesli. Daarna weer verder, en als we na een half uurtje (?) Een cafe/restaurant aan het strand zien heb ik wel weer zin in koffie. Na eerst een fotoshoot te hebben genomen gaan we bestellen maar we vergeten de koffie als we een serveerster met kommen friet langs zien komen. Dat lusten we ook wel. Nadat we gegeten en gedronken hebben rijden we het laatste eindje naar de camping van vanacht. We kiezen voor een unpowered site. En zien morgen wel of we daar blijven staan of dat we naar een powered site verhuizen, maar da's van later zorg. We hebben een mooi volledig in de schaduw liggend plekje 30 of 40 meter van het strand.
Maar voordat we ons gaan installeren rijden we een kleine kilometer verder om een wandeling te maken. 't Is een mooie (boardwalk) wandeling en we maken volop foto's.
Als we weer terug op de camping zijn pakken we de stoelen een gaan een half uurtje op het strand zitten, lekker hoor, gewoon niets doen.
's Avonds heeft Fina wel trek in pannenkoeken en die laten we ons goed smaken.

14 oktober, Cape Tribulation

Vrijdagmorgen alweer, de tijd gaat ons veel te snel. We zijn er weer rond half acht uit. Eerst ff douchen, je bent dan tenminste voor even weer fris, maar dat duurt in deze vochtige warmte nooit lang. Na het ontbijt en de afwas en even de camper op orde maken gaan we het strand op voor een wandeling. Het is hier geweldig mooi, een plaatje. Mooi strand, palm en andere bomen, een blauwe zee en het water is lekker warm. Jammer dat we er niet in kunnen zwemmen want we zijn in croc country. En dat wordt je goed duidelijk gemaakt, overal staat met bordjes in drie talen (engels, duits en frans) en met pictogrammen aangegeven om niet te gaan zwemmen. Als we ruim een uur later tegen half twaalf terug zijn is het koffietijd, we gaan naar de receptie, kopen een paar kaartjes (sorry mensen, we zijn wat dat betreft heel erg lui) verlengen ons verblijf en bestellen koffie. We moeten wel verhuizen want ons plekje is voor de komende dagen gereserveerd, maar we krijgen een ander mooi en even schaduwrijke plek. We leggen de stoelen en de tafels in de camper en rijden naar onze nieuwe plek, en met een paar lamintons (cake met kokos) uit de koelkast laten we ons de koffie goed smaken.
Fina ziet ineens een 80 cm lange hagedis achter onze camper lopen en dus gauw de telefoon gepakt voor een paar foto's, als ik te snel dichterbij komt sist ie even maar blijft wel op z'n plaats. Ik probeer een omtrekkende beweging ter maken voor een betere foto maar dat valt niet mee. De volgende keer, over vier jaar hopelijk, toch maar een nieuwe camera aanschaffen.
Als lunch hebben we bramenyoghurt met muesli, en da's best te doen, in elk geval lekker fris bij deze warmte.
We doen lekker lui en zitten wat in de schaduw te puzzelen, ik doe weer een poging met een calcudoku maar als ik denk eindelijk eens goed op weg te zijn om m'n eerste af te krijgen loop ik vast grrr. Ik heb er nog eentje maar als ik net begonnen ben hoor ik weer geritsel tussen de bomen en ja hoor de salamander wandelt nu in tegengestelde richting tussen de camper en het strand. Als ik weer zover ben da'k een foto kan nemen issie verdwenen.
Het is drie uur als we in de camper stappen en naar het noorden rijden, er is hier ergens volgens de folder die we op de ferry ontvingen, een snakehouse. Ben toch wel benieuwd. Maar zoals wel vaker staat het hier niet bijster goed aangegeven en zijn we bij de plek aangekomen waar in noordoost Australië de asfaltweg ophoud en alleen nog maar 4wd wegen zijn. We rijden langzaam terug en vragen bij de eerste winkel die we tegenkomen waar The Snakehouse is. 't Is hier 150 meter vandaan maar 't heeft een andere naam gekregen en slangen? Misschien wel twee en vroeger een stuk of vijf/zes.
We rijden door voorbij onze camping en gaan even kijken Mason's café waar we postzegels kopen voor $ 1,95 per stuk en we nemen een kijkje bij de kreek waar je krokodil vrij kunt zwemmen. Het lokt me niet echt dus we rijden een kilometer of zes verder waar we de Marrdja Boardwalk gaan doen. Als we nog maar even aan de wandel zijn zien we een verbluffend kunstwerk van de natuur. Lastig te omschrijven. Uit een wirwar van wortels groeien, lijkt wel, drie aparte bomen onderling verbonden door een rasterwerk van takken (?) zodat ze een holle cilinder vormen, die een meter of zes verder als het ware samenvloeien tot één stam. Natuurlijk nemen we een aantal foto's. Het pad gaat verder en de omgeving veranderd van tropisch regenwoud naar een mangrove bos. Als we een tijdje bij een uitzicht over een kreek blijven staan, zien we wat gestreepte visjes en opeens zien we een visje water spuiten. Dit hebben we wel eens op tv gezien. We horen van een jong stel dat uit de buurt van Sydney komt dat het Archer visjes zijn. Fina ziet ineens iets in het water bewegen en dat is een tien tot vijftien centimeter grote krab, geen schoonheid maar wel leuk om te observeren.
We vervolgen de wandeling, stappen in de camper en komen tegen vijven bij de camping aan. Eerst even koffie. En dan gaat Fina aan de slag voor het avondeten, weer macaroni, jummie. Ik ga even met m'n stukkie bezig. Na het eten haalt Fina een scrabblespel op dat we bij de receptie zagen liggen en gaat zich even douchen. Het is al een tijdje donker en al wat ik hoor zijn cicaden en de golven. Heerljjk rustig zo. Als Fina terug is gaan we in de camper zitten, hebben we wat beter licht. We spelen scrabble, de Engelse versie dan. Andere verdeling van letters, andere waardering. Tijdens dit spelletje dat ik trouwens win gaan we ons te buiten, twee keer een glas sinasappelsap en bijna een hele zak chips. Na dit spelletje zitten we nog een tijd buiten in onze undy's., luisterend naar de geluiden van de nacht en de zee. Het is heerlijk koel en volle maan, mooi sfeertje. Ik ga douchen, niet dat het veel helpt maar ik wil niet plakkerig gaan slapen. Maar weer is er een dag voorbij, helaas.

15 oktober, Cape Tribulation

Vannacht was het een heel warme nacht. Ik had Fina voorgesteld om andersom te gaan liggen en de achterdeuren open te laten, maar dat zag ze niet zitten. Als we wakker worden en nog eventjes blijven liggen begint het behoorlijk te regenen. Niet zo handig want de stoelen met daarop wat kleren en handdoeken die droog hadden moeten worden staan nog buiten, nou ja dan wordt dat nat, is niet anders.
Als ik terug kom van douchen, zet ik de stoelen vijftig meter verderop in de zon en ontbijten we noodgedwongen in de camper. Aangezien de koelkast is opgehouden met koelen moeten we voor vandaag wel een powered site hebben en dus gaan we na het ontbijt verhuizen. We komen schuin tegenover de receptie te staan, ook hier weer helemaal in de schaduw. En dan is het tijd voor een kop koffie die we bij de receptie annex bar/café bestellen en opdrinken. Als we nog maar net zitten begint het te miezeren en aangezien we de stoelen weer buiten hebben staan loop ik even terug om alles onderdak te zetten en mits dat ik naar de camper loop bedenk ik me dat we helemaal vergeten zijn om de power aan te sluiten, niet zo heel slim maar het is in een paar seconden gepiept. Na de koffie gaan we een strandwandeling maken het is zonnig met hier en daar een wolk, na de wandeling pakken we de stoelen en tafel en het scrabble spel en gaan onder de bomen aan het strand zitten te scrabbelen, lekker koel, voetjes in het zand en spelen maar. We zitten nog maar net of Fina ziet een paar sprieten achter mij, het is een vijftien centimeter grote wandelende tak. Maar aangezien het insekt geen kwaad in de zin heeft, en ik me ook niet bedreigd voel, laat ik hem het hele spelletje scrabble zitten. De bewolking neemt toe en het begint wat te waaien en ik loop even naar de camper om een t-shirt aan te trekken. Terwijl ik weg ben valt er een kokosnoot twee meter van Fina op de grond. Hij is niet echt zwaar maar als je zoiets van 15 meter op je knars krijgt, heb je wel hoofdpijn.

Als middageten nemen we (om half drie) frisse bramenyoghurt met cruesli (muesli is op). We gaan nog weer het strand op en wandelen nu het hele strand af, tweeëneenhalve kilometer heen en dezelfde afstand weer terug. Er staat inmiddels een flinke wind en heerlijk uitgewaaid komen we weer terug bij de camper en na toiletbezoek is het weer koffietijd, we gaan gezellig bij het café zitten.
Als we later een puzzeltje maken komen er Nederlanders naast ons staan die net een dag onderweg zijn, gisteren fris in Cairns gearriveerd.
Ik ga me douchen want ik voel toch wel plakkerig aan. En dan is het etenstijd, wij weer naar het café waar ze pizza in een steenoven bakken. Gelukkig is het dichtbij want anders zou je moe worden van het cafebezoek. We laten ons de pizza's goed smaken alleen Fina krijgt hem niet helemaal op en ik bedank voor de eer om als vuilnisbak te fungeren. Naast ons zit en stel met twee peuters en ja ook nederlanders. Zo zie je ze een tijdje niet en dan ineens met z'n tweeën.
Na de pizza gaan we de camper gezellig maken, gordijnen dicht en zo. Fina gaat tekenen, ik ga even kjjken waar we in Cairns de camper dinsdag af gaan leveren en waar daar een public dump point is. Dan nog even bezig met het verhaaltje en dan op tijd naar bed. Morgen naar Cairns, misschien nog een bezoek aan Mossman Gorge en als we er tijd voor hebben de Skyrail Rainforest Cableway in Kuranda, vlak bij Cairns.
Maar eerst slapen, we zien morgen wel hoe het loopt.