Donderdag, 19 oktober, Azilal - Ouaouizeght

De laatste nacht maar ook de beste nacht hier in Azilal. Meryem heeft crepes gebakken en deze staan met chocola gedecoreerd leuk gepresenteerd op tafel met de rest van het ontbijt, we laten het ons goed smaken.

We hadden eerst het idee om iets voor Meryem te kopen maar zijn daarvan teruggekomen. We hebben gezien hoezeer Meryem gisteren genoot van ons bezoek aan het luxe restaurant complex en geven Talal genoeg om een paar keer met Meryem bij het luxe restaurant wat te gaan drinken of eten op voorwaarde dat ze ons foto’s sturen. Meryem geven we hetzelfde bedrag om naar eigen idee te besteden.

Na het ontbijt vraag ik Talal als we naar een supermarktje in de buurt rijden om lege butaan gasflessen om te ruilen voor volle, hoe hij het vindt dat we het op deze manier hebben aangepakt. Hij vindt het prima. Naast volle gasflessen moet er nog wat meer gekocht worden en als we het e.e.a. bij Meryem hebben afgeleverd die alweer in de keuken bezig is, gaat Talal naar z’n werk.

Wij luilakken de morgen en een deel van de middag door. Als we hadden geweten dat het zo laat zou worden met de lunch dan hadden we nog een wandeling naar de stad gemaakt. Want je wordt op een gegeven moment wel erg sloom. Af en toe roepen we even naar de keuken, how are you Meryem, en dan komt I love you terug. Prachtig.

De lunch is overvloedig, een koude groente schotel met konijn, ik ben geen uitgesproken vleeseter maar dat konijn… om je vingers bij af te likken. Ons vertrek is aanstaande en af en toe grijpt het Meryem aan. Ik kijk bewust niet om het voor mezelf en haar niet moeilijker te maken dan het is. Als we goed voldaan zijn en willen vertrekken heeft Meryem nog iets voor Fina, een mooi shirt dat precies past en haar prachtig staat en ik krijg van Talal sjiek water uit Keulen.

Maar eerst nog even ergens koffie of thee drinken en rijden dan achter Talal aan Azilal uit richting Ouaouizeght. Even buiten Azilal stoppen we en we nemen afscheid, het is kort en zeker krachtig, Meryem omhelst me of ze me niet meer los wil laten. Later omarm ik Talal en vertel hem hoezeer hij op z’n vader lijkt en dat ik trots op hem ben, zeker ook om zijn zorgzame omgang met Meryem. Het gaat richting zeven uur als we weer in de auto stappen, nog even toeteren en we laten Azilal en deze twee kostbare mensen in onze achteruitkijkspiegel verdwijnen.

Het is al lang donker als we na een vlotte rit Ouaouizeght binnen rijden.De buitendeur staat open en niet veel later komt Hafida die ons blijkbaar al had gespot naar buiten en worden we op de bekende Hafida manier geknuffeld. Met de trolleys naar boven en daar staat haar zus Saadia (wat in het Arabisch blijdschap betekent) ons op te wachten voor eenzelfde behandeling als we beneden gekregen hebben.

Hafida heeft een chocolade taart/cake gemaakt en maakt ons koffie en als ik de laatste foto’s naar m’n iPad ge-AirDropt heb gaan we gezellig de foto’s bekijken van de afgelopen dagen. Op een gegeven moment begint het te regenen waar we erg blij van worden want volgens Hafida is het een jaar geleden dat het geregend heeft. Hopelijk is deze regen de eerste van meerdere want het land is kurkdroog.

We houden het rond elven voor gezien.