Dinsdag, weer naar huis

Omdat Hafid tot zijn spijt van acht tot twaalf moet werken, anders waren ze mee naar Marrakesh gegaan om ons uit te zwaaien, gaan wij er deze morgen ook op tijd uit.
Om zeven uur staan we op en zitten we nog even bij elkaar en nemen dan afscheid van Hafid, Hij heeft het er zwaarder mee dan ik. We zien elkaar wel weer dus is het voor mij gemakkelijker anders dan de eerste keer.
Talal is als afleiding bij Tariq blijven slapen omdat hij moeite heeft met ons vertrek. Als ze er zijn eten we van de overgebleven pizza en chocoladecake, ook zijn er versgebakken pannenkoeken.
We willen anders dan bij ons vorige vertrek toen we moesten rennen om het vliegtuig te halen het deze keer relaxed aan doen. Om half tien vertrekken we na het nodige geknuffel (Hafida weet niet van ophouden). Het is mooi helder weer en niet overdreven warm. Marrakesh is zo'n tweehonderd kilometer ver. Na een stop bij een Afriquia tankstation waar we de tank volgooien en in het restaurant een sapje drinken zijn we tegen half twee
Bij de Metro, een grote cash and carry net buiten Marrakesh waar we twee nectarines en een pak mentos rolletjes kopen. Warschijnlijk zijn we geen doorsnee kopers want anderen hebben een hele kar vol :)
Talal heeft gisteravond een plattegrond van Marrakesh via Google Maps uitgeprint en aan de hand hiervan rijden we Marrakesh binnen, het is wel druk maar naar mijn beleving niet zo chaotisch als toen wij uit Marrakesh vertrokken. De plattegrond is niet echt te gebruiken dus ik rijdt eerst maar een eindje door en dan vragen we aan iemand de weg naar Menara Airport. Die kent geen engels en probeerd ons in het frans duidelijk te maken dat na twee stoplichten we bij de rotonde rechtsaf of linksaf moeten. We gaan maar linksaf en stoppen als we een politieagent zien staan. evenals de vorige behulpzame Marrakees (?) is ook deze goede man het engels niet machtig en probeert hij ons in het frans wat duidelijk te maken. Het lukt niet echt en de politieagent komt bij ons achterin de auto zitten en zo gaan we verder, hij roept in het frans en gelukkig wijst hij ook richting aan en zo komen we vrij gemakkelijk bij de ingang van het vliegveld. Hier stapt hij uit na ons de hand te hebben geschud en met een heleboel welgemeende merci's.
We leveren de auto in en gaan naar de incheckbalie. Daarna naar de paspoortcontrole en kiezen op het oog de snelste rij, hje weet wat dat betekent. Als we eindelijk aan de beurt zijn blijkt dat we een formuliertje moeten inleveren. Hebben we dus niet. We moeten aan de kant waar we de ons gegeven formuliertjes invullen (de pen hebben we van de achter ons wachtende reizigster gekregen). Als we uiteindelijk door de paspoortcontrole zijn is het al twintig voor vijf, terwijl we om vijf uur zouden vertrekken! Weer rennen dus, bij de vertrekhal zien we wel op een bord onze vlucht vermeld maar geen gatenummer! Her en der gevraagd en dan komen we er tot onze opluchting achter dat de vlucht is vertraagd omdat ze in België aan het staken zijn.
Met een uur vertraging vertrekken we, ondanks onze priority ticket zitten we niet waar we willen zitten maar we bezetten met z'n tweetjes drie stoelen en da's ook best te doen. We hebben weer een goede vlucht. Waarschijnlijk door de staking is er behalve soep niets fatsoenlijk te eten of je moet Snickers en Bounty's als goed voedsel beschouwen, het is in elk geval wel lekker en beter dan niets.
Op Weeze aangekomen zoeken we de auto op en gaan op weg naar huis, gelukkig hebben we de tomtom mee want het is mistig maar als we eenmaal op de autobahn zijn is de mist weg en gaan we met zo'n honderdvijftig op huis aan.
Zo tegen drie uur zijn we thuis en gaan we heerlijk in ons eigen bedje slapen. welterusten!