1 november, Huskisson, Jervis Bay

Als we opgestaan zijn en klaar voor de dag is de zon al een tijdje met z’n dagelijkse rondje bezig. We treffen het maar. Fina heeft met de beperkte middelen die we ter beschikking hebben voor een gezellige ontbijttafel gezorgd. En aangezien alleen de Whale Cruise op het programma staat, hebben en nemen we de tijd en doen recht aan Fina’s inspanning. Het is toch echt wel een kwaliteit van haar hoor. Waar ik al snel tevreden ben met dat waar het uiteindelijk om gaat heeft ze oog voor de randzaken en dat mag wel meer gewaardeerd worden zeg ik tegen mezelf.

Ik ga tot een uur of tien wat verhalen terwijl Fina wat handwas doet en daarna lekker zit te haken. Voordat we het dorp in gaan drinken we op onze kamer nog koffie en gaan dan op pad. Er is hier een kleine winkelstraat, bij een winkeltje met souvenirspullen zoeken we bij de ansichtkaarten of er geschikte kandidaten bij zijn maar het aanbod valt tegen. Even verderop kopen we bij de drogist Rennies en pilletjes tegen zeeziekte want een ding wat we zeker niet willen is op walvisjacht gaan en dan ziek ergens in een hoekje zitten.

We steken de straat over en lopen langs de hier aanwezige winkels terug. Bij Aquatique een sportkledingwinkel gaan we naar binnen want ik wil eigenlijk wel een nieuwe korte broek en die vind ik hier. Als we weer verder lopen kijken we nog even waar we ons vanmiddag moeten melden en gaan dan op ‘huis’ aan.

Terug in het motel eten we en bereiden we ons voor; kleden ons om en nemen alvast de zeeziektepillen in. Gaan even voor half twee op pad, het is maar een paar miniten lopen en we worden egacht een halfuur van te voren aanwezig te zijn. Maar als we bij Portside Cafe naar binnen gaan en ons bij de balie van Jervis Bay Wild melden wacht ons een teleurstelling want de cruise van vanmiddag gaat niet door, te harde wind. Erg jammer maar ik ben de kapitein niet, hij zal zijn redenen hebben en is uiteindelijk verantwoordelijk. Het meisje achter de balie zegt ons wel te willen boeken voor morgen 10:30. Als wij even aan de kant gaan om te beraadslagen krijgt een Indiër dezelfde boodschap en maakt zich behoorlijk druk want het waait wel flink maar zo hoog zijn de golven in de baai toch niet? Het zonnetje schijnt en het is verder toch prima weer?

Ik vindt het sneu voor het meisje want als er een er iets niet aan kan doen is zij het wel. We besluiten dat we de cruise laten schieten, want anders kunnen we morgen pas tegen een uur of één op pad en daar heb ik geen zin in. Bij het afzeggen vraagt Fina of de cruise van vanmorgen nog wel doorgegaan is en dat is inderdaad het geval, wel is er iemand gewond geraakt. Als we naar buiten, naar ‘huis’ lopen, loopt de boot binnen en bij de parkeerplaats zien we een ambulance staan.

Op onze motelkamer terug, ga ik op zoek wat Jervis Bay nog meer te bieden heeft, want hier bij het motel blijven is geen optie, het is immers prachtig weer. Het blijkt dat Hyams Beach een kliometer of 5 naar het zuiden een van de witste zandstranden ter wereld heeft en dus besluiten we het strand op te zoeken. En een kwartiertje later staan we inderdaad op een prachtig wit strand en een even prachtige blauwe oceaan. En het is hier heerlijk rustig de strandgasten zijn op een hand te tellen.

Ik ga een beetje pootjebaden, wandel een flink stuk langs het strand terwijl Fina op het warme zand ligt en creatief met zand en stokjes in de weer is. Heerlijk relaxt allemaal. Als we later in de middag terug gaan zijn we lekker uitgerust en hebben wel zin in een diner en na het witte strandzand te hebben afgespoeld wandelen we de paar honderd meter naar de Italiaan, Peter[e-38]Eva. We bestellen beide hetzelfde, we krijgen iets met chicken, mushroomsauce en veggies. Maar bij het schrijven van dit stukje zoek ik het menu op maar kan niet vinden wat we gegeten hebben en vragen we ons af of wat we gegeten hebben eigenlijk wel besteld hadden, want we hadden toch pasta besteld? Of onze herinnering speelt parten met ons beiden of we waren die avond niet helemaal helder en dat geldt dan ook voor Peter en Eva.

Goed gevuld wandelen we terug en gaan nog even met de auto op pad om bij Coles een paar kilometer verderop wat boodschappen te doen voor morgen. Als weer op onze kamer terug zijn, zijn we beiden op onze manier druk totdat Fina het even over negen voor gezien houdt. Ik tik nog wat, ga nog de route voor morgen in Maps invoeren en vind het dan ook welletjes.