20 november, Launceston - Wantirna, Melbourne

Om kwart over zeven stuur ik Saskia een berichtje met de elektronische code voor de voordeur zodat ze, als zeeven wil wandelen of wat dan ook dat ze dat kan doen zonder ons te storen om weer binnen gelaten te worden. Fina ligt nog steeds te slapen. Tegen een uur of acht besluit ik uit bed te gaan en gelijk maar te douchen en dan Saskia op te zoeken die appte dat ze in het park vlakbij zit te schrijven. Waarschijnlijk zal Fina hier wel wakker van worden maar zo vroeg is het nou ook weer niet. Maar dat is dus niet het geval, ze slaapt, ook als ik aangekleed en wel het appartement om kwart over acht verlaat. Het is nog wat fris maar de zon die uitbundig schijnt maakt het aangenaam. Saskia zit in de zon op de trappen van een oranjerie waarvan de deuren uitnodigend openstaan. We gaan aan de wandel en voordat we naar het appartement teruggaan zitten we nog een tijdje op een bankje in de zon te genieten van elkaars gezelschap. Wat is het toch een voorrecht dat je hier en nu met je dochter face to face van gedachten kunt wisselen. Terug in het appartement is Fina klaar voor de dag, ze moest toen ze wakker werd wel even een paar keer checken of de tijd wel klopte want ze dacht dat het anderhalf uur vroeger zou zijn. Ik bak wat pannenkoeken en terwijl we die zitten te verorberen bespreken we wat we hier in Launceston nog gaan doen vandaag. Even over tien hebben we het appartement netjes achtergelaten, staan onze spullen in de auto en rijden we naar het City Park tweehonderd meter verderop. We gaan gedrieën nog een wandeling maken, we hebben immers geen haast vandaag, als we maar op tijd op het vliegveld in Devonport zijn. Ons vliegtuig vertrekt om vijf minuten voor vijf en wij willen dan graag aan boord zijn.

Saskia wil als bedankje voor het oppassen op Sheba, voor Danisha iets typisch Tasmaans kopen. Maar eerst even een koffiepauze en we strijken neer bij LIV-EAT een koffietent niet ver van Banjo’s waar we gisteren zaten. Buiten aan een tafel zit een man alleen en Saskia vraagt of het oké is als we er bij komen zitten. Hij was al van plan om weg te gaan maar bleef zitten omdat hijniet wist waar hij z’n afval kwijt kon, hij blijkt blind te zijn. Dat probleem is snel opgelost en aangezien ik m’n hoedje niet op heb zoek ik de schaduw wat op want het zonnetje doet flink z’n best maar niet voor lang want het begint te spetteren en dat is voor ons het teken om op te stappen. Via Google Maps hebben we een winkeltje gevonden waar Saskia iets voor Dinusha koopt. Terwijl we terug naar de auto lopen zoek ik een carwash uit, de wasstraat Tassie Wash zit een paar minuten rijden verder en volgens de website 24/7 geopend maar dus niet want als we aankomen is het gesloten. Dan maar niet. Ik heb vaker gemerkt dat de websites hier niet even actief bijgehouden worden. We gaan even wat eten en dat doen we bij het haventje waar we een week geleden met z’n vieren hebben gezeten. Terwijl het best druk is vinden we vrij gemakkelijk een parkeerplaats. Het is wat winderig en eerst zitten we uit de zon onder een parasol maar als er een plaatsje in de zon vrijkomt gaan we verkassen. Hier zitten we met vrij uitzicht over het haventje. We bestellen een hele Fish[e-38]Chips voor mij en Fina en Saskia delen een zalmschotel. Tegen de tijd dat we vertrekken komen er wat donkere wolken aandrijven, goeie timing dus. Het is een dik uur rijden naar het vliegveld en volgens de navigatie zullen we er drie kwartier voor vertrek zijn, het heeft niet over. Op de een of andere manier waren we ons ook helemaal niet bewust van de tijd toen we in het zonnetje gezeten van ons eten genoten. We gaan zo dicht mogelijk bij het vliegveld tanken maar dan moeten we wel van de weg af en dat kost weer extra tijd, ik had beter tien kilometer terug kunnen gaan tanken maar ik sta echt in de vakantiemodus, dus niet scherp .

Met nu toch wel enige haast stop ik bij de vertrekhal en zet onze bagage op de stoep, de meiden transporteren het naar binnen terwijl ik de auto wegzet. Het is weer op het nippertje want drie minuten na sluitingstijd leveren we de trolleys af en gaan in de vertrekruimte zitten. Het boarden gaat vlot, als er al 80 personen in dit propellervliegtuig passen is het veel. De vlucht verloopt gladjes, rond halfzeven landen we, halen onze trolleys van de band en gaan met de shuttle bus naar H3 waar Suzie staat te wachten en na een goed uur rijden zet ik de auto onder de carport en zijn we weer thuis. Keith en Levi zijn een computerspel aan het spelen, ik zie Luke Skywalker en Han Solo voorbijkomen, dus zal het iets met starwars te maken hebben. Schietspellen zijn niet mijn ding dus heb ik het vrij snel gezien en ga me opfrissen. Na de soep vindt Fina het wel genoeg voor vandaag, ik maak nog wat notities voor de blog en vind het dan ook welletjes en ga voor mijn doen lekker vroeg naar bed.