Woensdag 11 oktober, Marrakech

Oumaima gaat na een paar knuffels weer op tijd de deur uit. Na het douchen is er weer een lekker uitgebreid ontbijt met een soort pannenkoeken met natuurlijk honing, jam, olijfolie en zelfgemaakte boter die Saadia van huis meegenomen heeft. Verder is er brood en zijn er lekkere koffiekoeken en verse dadels.

Na het ontbijt doen we niet veel want het is te warm om buiten te zijn. ik ga met het verhaaltje bezig, we puzzelen wat, ik speel schaak met de computer en Fina gaat even met Hafida naar de buurtwinkel.

Hafida en Saadia zijn bezig met het eten waar ze zich eigenlijk altijd een groot deel van de dag mee bezig houden.

De lunch wat bij ons het diner is bestaat uit lamsvlees met pruimen en natuurlijk brood, schaaltjes met wortelsnippers met limoen, gebakken ui met rozijnen, patatten en een frisse tomaten salade. Het eat more is niet van de lucht want met Hafida doet ook Saadia een duit in het zakje. Er wordt weer aangeklopt, het is de huisbaas, Hafida staat een tijdje buiten de deur te praten. Ze zetten er druk op om haar zo snel mogelijk uit het huis te krijgen want ze willen het verhuren voor een hoger bedrag. Hafida heeft toen in deze flat kwam gezorgd dat alles er netjes geverfd uit ziet, het heeft haar het nodige gekost en dat niet om een half jaar later al weer te vertrekken. Maar ze is klaar met het gezeur. Gisteravond sprak ze iemand die wist van een te huur staande flat hier vlakbij. Vanavond gaat ze samen met Oumaima kijken.

We hebben aangeboden te helpen want Oumaima zit in een proefperiode van een maand of drie zonder dat daar een financiële tegemoetkoming tegenover staat.

Dat krijg je blijkbaar als er te weinig banen voor teveel mensen zijn.

Terwijl Saadia in de keuken bezig is met opruimen en wat al niet komen we met Hafida in gesprek over de laatste dagen van Mohammed en dit eindigt in een emotioneel omarmen en er komt een stuk verdriet bij Hafida los, ik blijf haar omarmen tot ze tot rust komt. Kostbare momenten zijn dit.

De flat blijkt niks te zijn, er wordt voor haar verder gezocht. Wij gaan vanavond uit. Wandelen naar een andere wijk en zitten daar bij een café in de ‘garden’ wat in mijn ogen eerder een zandbak is. Maar we zitten hier goed, de temperatuur is goed en er is een gezellige drukte op straat. De dames gaan voor een sapje en ik ga voor een sterke espresso en met een schepje suiker is dit heerlijk, het is wel een beetje weinig maar dit moet je ook niet drinken, elke keer een nipje.

Als we weer op de terugweg zijn blijven Oumaima en Saadia bij een stalletje staan waar je huisjesslakken kunt kopen en niet om er een slakkenrace mee te houden. Ik hoef het hun niet te zien eten en loop met Fina en Hafida door. Ik denk eerst nog dat het een geintje was maar nee hoor, Saadia en Oumaima blijken liefhebbers te zijn.

We gaan die avond op tijd naar bed maar onze gastvrouwen zijn nog niet uitgepraat, als ik om kwart over twaalf even op m’n telefoon kijk, klepperen ze er nog vrolijk op los.