Donderdag, 12 oktober, Marrakech - Ouaouizegth

We gaan vandaag naar Hafida’s huis in Ouaouizeght. Eerst Oumaima uitzwaaien dan douchen en daarna hebben we een eenvoudig maar lekker ontbijt. We maken ons reisklaar en het lukt ons om alle bagage in de achterbak van de Picanto te krijgen. Alleen wegrijden is een probleem, we worden behoorlijk geblokkeerd maar het moete lukken. Het lukt, maar niet zonder schade. Ik zie wel pilaren maar vergeet dat er een behoorlijk hoge voet bij is. En degenen die me bij het uitrijden assisteren hebben het blijkbaar ook niet voldoende in de gaten. We begeven ons weer in de drukte van deze snelgroeiende stad en rijden gelukkig voor Fina zonder veel oe’s en ah’s en met maar één keer verkeerd rijden de stad uit. Onderweg merken we de verbeteringen op die we in de stad ook al hadden gezien, het is schoner en de wegen zien er prima uit.

Na een rit van iets meer dan vier uur en met nog zo’n twintig minuten te gaan, zien we Bin El Ouidane liggen, dit stuwmeer is behoorlijk in omvang gekrompen, ze hebben in Marokko met een grote droogte te maken. Tot aan Azilal was dit ook goed in het landschap te zien maar hoe hoger je in de bergen komt des te groener het wordt.

We rijden Ouaouizerth binnen en ik parkeerde auto naast de ‘tuin’ van Hafida. Wat is dit toch een stuk beter dan toen we de eerste keer (alweer 15 jaar geleden) tde straat inreden.

Binnen staat Izza de buurvrouw ons op te wachten. Voor de vrouwen een hartelijk begroeten en voor mij niet minder hartelijk een hand en ben ik, hoor ik later van Hafida, de enige man buiten haar familie die die eer te deel valt. Ook weer zo’n mooi mens. Izza had een huis buiten de stad laten bouwen en was aan het verhuizen toen Hafid ziek werd, de verhuizing is toen stopgezet om Hafida met van alles en nog wat te kunnen ondersteunen. Na Hafids overlijden heeft ze besloten te blijven. De buurvrouwen delen elkaars huis, koken en afwassen doen ze bij Izza die een fatsoenlijke keuken heeft en eten doen ze bij Hafida. De weekenden brengen ze in Izza’s huis buiten de stad door.

Saadia duikt gelijk de keuken in en een klein uurtje later staat er een frisse pasta, brood, en spiesen met gegrilde kip klaar. Izza schuift ook aan en we laten het ons goed smaken. Jammer dat Izza geen woord Engels spreekt. We vragen Hafida om onze waardering en respect naar Izza te vertalen. We zijn blij voor beiden om deze liefdevolle vriendschap. Na het eten gaan Saadia en Izza met de vaat aan de slag. Wij drieën gaan naar buiten om in het nieuwe café onder Hafida’s huis iets te drinken, gewoon even voor het proberen. Het is inmiddels lekker koel geworden en da’s geen straf. Wat een verademing, het hete drukke van Marrakech ten opzichte van het nu koele en rustige Ouaouizeght. Het is al goed donker en het tl-licht wordt aangedaan, wat sfeer creëren betreft hebben ze hier nog wel wat te leren. Maar zo kun je in elk geval wel goed zien wat er op tafel komt.

We maken nog een korte wandeling en gaan dan weer naar binnen. We hebben een hart tot hart gesprek met Hafida over van alles wat ons bezig houdt. Verleden, heden en toekomst, onze kijk op het leven en wat al meer. Daarna gaat Fina naar bed en niet veel later na een heerlijke frisse douche ga ik Fina achterna.