Vrijdag, 13 oktober, Ouaouizeght

Niet echt goed geslapen, liggend in het bed van Hafid en Hafida heb ik aan van alles en nog wat liggen denken, een tijdje naar de sterrenhemel gekeken en naar de vleermuizen die geluidloos in het rond fladderen. Dat het bed redelijk hard is maakt in slaap komen er ook niet makkelijker op maar het lukt wel. En als ik na een heerlijk buitje om een uur of half negen uit de douche stap ben ik helemaal klaar voor de dag.

Hafida heeft geen WiFi meer dus vandaag maar eens kijken of we ons via een e-Sim kaart of anderszins toegang tot internet kunnen verschaffen. Na het ontbijt wandelen we met z’n drieën het dorp in. Het is weer goed warm dus lopen we zoveel mogelijk in de schaduw. We gaan eerst even bij Izza aan, ze werkt als secretaresse voor de school waar Hafid ook altijd lesgegeven heeft. Haar kantoor kun je vanaf huis zien, het is gelegen aan de straat achter het marktterrein. Je kunt zo naar binnen lopen want de deur van het twee kamer gebouw (ontvangsthal en kantoor) staat open maar geen Izza te zien. Als we weer naar buiten gaan komt Izza aangelopen, na de begroeting gaan we nog even met haar naar binnen. Daarna door naar de bank waar ik wat dirhams ophaal en als laatste naar een telefoonwinkel. Waar ik blij ben dat Hafida mee is want ook hier spreken ze geen Engels. Na een kwartier staan we buiten en zijn we weer met de internet gemeenschap verbonden.

We gaan weer op huis aan, een andere kant op dan Fina en ikzelf denken te moeten gaan maar als we de bocht omgaan zie ik de oude in verval geraakte lemen moskee staan en weet ik waar we ons bevinden. Vlak bij huis spreekt Hafida een oud klasgenoot die hier bij de militaire dienst werkt.

We horen dat we ons hadden moeten melden, wat we dus nog nooit eerder hebben gedaan. Hafida vraagt of ze iemand kunnen sturen zodat e.e.a. geregeld kan worden. Later komt na de lunch iemand langs om foto’s van onze paspoorten te nemen. Hij zit een tijdje met hafida te praten maar zoals ik dat inschat gaat dat niet zozeer om ons. Hij krijgt een telefoontje, neemt op en blijft gewoon in gesprek. Op een gegeven moment vraagt Hafida hem om te vertrekken als hij toch al klaar is. Hij verontschuldigd zich en is snel verdwenen. Fina en ik maken een kruiswoordpuzzel en de zussen zijn, je raad het al, bezig met de voorbereiding voor het eten.

Het is in Marokko vrijdag’s couscous dag. De tajine met couscous, vlees en groenten komt op tafel en dit wordt traditioneel met de hand gegeten. Je verzamelt wat van de schaal bij elkaar, maakt er met je hand een balletje van en wipt het dan met je duim naar binnen. Ik moet zeggen dat het me wel eens beter afgegaan is. Na een tijdje pak ik een lepel, toch wel een prettig hulpmiddel. Fina houdt niet van couscous en dus is er voor haar kip met patat.

Izza gaat na het eten nog een half uurtje aan het werk en dan heeft ze een week vakantie, vanmiddag vertrekt ze naar haar eigen huis want ze krijgt een zus uit Beni Mellal op bezoek. In haar vakantie gaat ze naar het zuiden om een vriendin te bezoeken. Het komt ook wat dat betreft heel goed uit dat we hier zijn.

Na het eten doe we even de ogen dicht en gaan in de vroege avond naar ons stamcafé :) voor een lekkere cappuccino. Als we later weer boven in de kamer zitten zing ik samen met Hafida en Fina mee met Bob Dylan’s ‘the answer my friend is blowing in the wind’.En rod steward ‘I am sailing’. Gezellig.

Fina gaat naar bed. De zussen kijken naar een documentaire/reclame film over Marokko’s succesvolle wind- en solar parken en hydro elektrische installaties en ik maak wat notities voor het verhaal wat ik nu aan het uitwerken ben. Tegen half twaalf vind ik het welletjes, duik nog snel even onder de douche en dan in bed. De zussen? Die raken niet uitgepraat, ze zien elkaar ook niet zo vaak als ze wel zouden willen, dus ons bezoek is voor hen ook een mooie gelegenheid om weer bij te praten.