2e dag

We hebben best wel goed geslapen, alleen hoor je af en toe een stel honden tekeer gaan. vroeg in de morgen worden we wakker door een aantal geweerschoten van dichtbij. Ik dacht dat het misschien slagers waren die op tijd met de slacht starten, maar ik zeg uit de grap tegen Fina dat ze de honden die zo'n kabaal maakten hebben doodgeschoten.
Geen grapje dus, de honden die doodgeschoten zijn zijn wilde honden en zijn niet alleen lawaaieg maar zijn i.v.m. hondsdolheid ook een gevaar voor de gezondheid. We staan tegen een uur of acht op. Fina gaat eerst nog even douchen en naar het toilet, een gat in de vloer.
Daarna hebben we een gezellige maaltijd van brood met beleg, kaas, jam en honing.
Na het eten komen een pasgetrouwde zus van Hafida en haar man, Saadia en Mouloud op visite, ze komen speciaal om ons te ontmoeten, leuk.
Ze blijken trouwens de hele dag en nacht te blijven.
Mohammed en Talal gaan wat boodschappen doen en wij gaan mee.
Best wel heftig om met zo'n armoede geconfronteerd te worden. We lopen langs een paar bedelaars en gaan naar een slager, ook hier hangt het vlees gewoon aan een haak in de buitenlucht. En ook weer twee geiten met de kop er nog aan, niet zo mooi ingepakt trouwens. Fina kan er niet goed tegen.
Als we van het boodschappen doen weer thuiskomen gaan Hafida en Saadia aan het koken.
We gaan weer eten, tajine (vlees, uien,pruimen) met salade.
Na het eten als Hafida en haar zus alles hebben afgeruimd en schoongemaakt, wij kletsen wat met onze gastheer en zijn zoon Talal(22) een jongen met een zacht, behulpzaam karakter. Het gaat er trouwens in dit gezin liefdevol aan toe.
Ik ga een stukkie typen en als ik een eindje heen ben trekt iemand per ongeluk de stekker eruit. tja kan gebeuren, later blijkt het meeste te zijn opgeslagen.
Hafid moet twee uur lesgeven vandaag en wij ontmoeten hem bij de school waar hij lesgeeft en vandaar gaan we met de hele groep naar een plaatselijk wereldberoemde brug. Het lijkt wel wat op de Golden Gate Bridge, een beetje kleiner dat wel.
We gaan hier ook pcknicken en daarna gaan we naar huis waar ik nu zit te tikken.
Ik zit nu al een tijdje achter de computer en dat vind ik voor onz gastgezin niet leuk. ze zeggen wel bij alles feel at home maar je
moet ook niet overdrijven.
ik stop dus, tot een volgend schrijven en wat leuk dat er al een paar reacties geweest zijn.

groetn vanuit een zonnig Marokko.