Laatste dag, familiebezoek

20 september
Gisteren is het er door het gedoe met de schadeafhandeling niet van gekomen om een ritje door de omgeving te maken. We wilden m.n. naar de omgeving waar Tareq lesgeeft omdat de omgeving er zo heel anders uitziet dan de stenige dorre omgeving hier. En het is maar 20 km. Maar goed dat gaat hem dus niet worden want vandaag gaan we lunchen bij de familie in Afourer, ze zullen er allemaal zijn, we verheugen ons erop.
Na ons ochtendritueel wil ik naar de bank om wat geld te pinnen, Talal vind het leuk om mee te gaan dus gaan we met z'n tweeen. Onderweg tel ik zo een zevental bedelaars die langs de kant zitten. De vrijdag is voor moslims de belangrijkste dag, zoals voor veel mensen in Nederland de zondag. Talal vertelt me dat er later zich nog veel meer bedelaars in de omgeving van de moskee ophouden omdat de mensen uit de moskee komend ruimhartig geven. Bij de eerste bank m'n bankpas geprobeerd die ik gisteren voor een paar dagen voor Afrika geactiveerd heb, maar nee, gaat niet. Dan m'n creditcard meerdere keren geprobeerd maar die werkt hier ook niet. Een andere bank dan, maar ook hier geen resultaat. Bij de derde bank is het scherm ingeslagen, iemand is me voor geweest, hahaha.
We zitten om een uur of tien te ontbijten als Talal vraagt hoe je kunt weten of een ei vers is. Makkie, in het water en als het blijft drijven is het niet goed. Maar er is ook een andere manier, twee eieren boven elkaar vasthouden, een derde ertussen balanceren en als het ei goed is gaat het uit zichzelf draaien en is het niet goed dan niet. Try this at home! :)
Fina is met een mandala bezig en Oumaima laat me die van haar zien, Fina heeft haar deze week laten zien hoe je zoiets opzet en ze laat zien dat ze een vlugge leerling is. Leuk, en ze heeft er plezier in.
In ons gezin zitten ze veel bij elkaar, praten ze veel met elkaar. Samen een spelletje doen, creatief bezig zijn, of voor je plezier lezen moeten ze nog leren. Of dit iets met cultuur te maken heeft? Ik weet het niet.

Tegen half twee gaan we op weg naar Mohammed en Fatima.
Onderweg in de bergen ineens een gevarendriehoek op de weg, ligt er verderop een grote kraanwagen met rupsbanden achter, op zijn kant. Bijna de diepte in getuimeld, wat zal de chauffeur benauwde ogenblikken hebben gehad.
We rijden eerst naar Beni Mellal, ikzelf wil een autolader voor m'n telefoon en Fina en Oumaima papier, pennen en theeglazen.Talal weet een winkel waar we dit onder één dak kunnen vinden. Onderweg parkeren we de auto voor een supermarktje, waar Fina wat water wil kopen. Ik ga er tegenover, er staan twee banken, wat geld pinnen. Bij de eerste werken beide passen niet, de automaat vraagt beide keren voor de tweede keer om een pincode en doet dan vervolgens niets. Dan bij de tweede bank m'n geluk maar beproeven. Maar hier blijft het stil als je voor het engelse menu kiest, creditcard of bankkaart maakt niet uit. Talal naar binnen, het programma wordt opnieuw gestart maar als het resultaat hetzelfde blijft komt een bankemployee naar buiten en kiest 'Francais'. Nu werkt het wel, hebben ze je gewoon met de franse slag wel de keuze gelaten tussen engels en frans maar het engelse menu niet geprogrammeerd! :(
Bij het grote warenhuis van Talal komen we met alleen pennen naar buiten, geen papier, niet de glazen die Fina graag wil en ook geen telefoonoplader voor in de auto, thuis heb ik er twee of drie maar dat helpt hier zo weinig.
Er komt een nieuwsgierig telefoontje van Mohammed waar we blijven. Kwart over drie, half vier arriveren we. De ontvangst is zoals altijd allerhartelijkst, er wordt wat afgeknuffeld en gekust. Een blij weerzien en wat zijn Khadidja en Abderahim groot geworden. Ook Mouloud en Saadia komen voor ons het gezelschap uitbreiden. Saadia gaat later met ons mee om de laatste avond en morgen bij ons te kunnen zijn.

We gaan naar binnen in het nog in aanbouw zijnde drie verdiepingen tellende huis waarvan de begane grond is afgewerkt. Het is tegen het 'oude' huis aangebouwd. Eerst is er voor de gasten (de rest is in de keuken of ergens anders in het oude huis) thee en een schaal. Daarna komen er barbeque spiezen, brood en schoteltjes met salade op tafel. Ik kom tot drieeneenhalve spies en dan is het mooi geweest. Maar ik heb buiten de waard, in dit geval Fatima gerekend. Er komt nog een flinke schaal couscous op tafel, dus de lepel maar ter hand genomen (waar is de tijd dat je dit nog met handen at). Saadia heeft flinke trek dus dat scheelt, als er teveel over blijft dan is het al snel 'eat more'.
Als we uitgegeten zijn worden we uitgenodigd om het uitzicht vanaf het dak te bekijken, leuk. Ishmael, het zoontje (5) van Btissem oftewel Smiley, die naam hebben we haar 9 geleden gegeven, is ook op het dak maar kan maar net over de borstwering kijken. Als ik hem een beetje wil optillen is hij snel weg. Maar wat later zit ie op mijn schouder en draai ik in het rond, gewoon veilig midden op het dak. Nog even later geeft hij door mijn hoofd te draaien de richting aan.
We gaan naar beneden en zitten buiten fruit te eten, stoelen worden aangesleept en iedereen in het huis aanwezig komt erbij zitten, gezellie. Er is een fotoshoot en dan wordt het tijd om naar huis te gaan. Mohammed probeert ons over te halen om bij hun de nacht door te brengen maar dat gaat niet, hij is wat teleurgesteld maar ja da's niet anders. Ik beloof om de volgende keer als ze een (slaap)kamer in het nieuwe huis klaar hebben te blijven slapen en da's een deal.
We komen in het donker thuis en praten de thuisblijvers bij. We zitten bij Hafid, hij is erg verdrietig dat we weer gaan, ik ben ook verdrietig maar vooral voor hem, maar wil hier niet in blijven. We drinken thee of koffie en hebben er een broodje wat volgens naar oliebol smaakt maar volgens Fina niet (dus het zal wel niet), verder zijn er luxe broodjes, uiteraard ook zelf gebakken. Tareq is er ook en bied aan om voor onze trolley's ergens in het dorp het gewicht te bepalen want er is hier en ook bij de buurvrouw geen 'balance' aanwezig. We blijken samen precies goed te zitten (9,2 en 10,5 kg). Hafida gaat Hafid eten geven en ik loop mee om haar onopvallend het gepinde bedrag te geven minus dat wat we morgen denken nodig te hebben. Een verstikkende omhelzing is het gevolg, wat hou ik toch van dat gekke mens.
Talal print voor mij de stoelreserveringen uit en dan ga ik naar bed het is inmiddels half twaalf. Ik kan maar moeilijk in slaap komen en dat ligt niet alleen aan Fina's lieftallig gesnurk.