Thuisreis

21 september
Heb vannacht het eerste gedeelte goed geslapen heb het tweede gedeelte voor mijn gevoel veel wakker gelegen, lig veel aan dit gezin te denken en voor ze te bidden, telkens in het engels. Niet echt bewust maar waarschijnlijk omdat ik het op m'n hart heb om voordat we afscheid nemen met elkaar te bidden.
We zitten wat vroeger dan normaal te eten. Hafida wil ons nog van alles meegeven en dat lukt gedeeltelijk maar op een gegeven moment zeg ik dat als we nog meer meenemen, we dat dan waarschijnlijk weg moeten gooien omdat het gewoon teveel is. Ja, da's ook jammer.
Een poetsen onze tanden gaan nog naar het toilet en of het zo moet zijn staan we ineens met zo'n allen in de slaapkamer bij Hafid. Als ik zeg dat ik voordat we gaan graag nog hand in hand wil bidden en Fina aangeeft dat dat ook haar gedachten waren, spreek ik mijn hart uit, want wat gun ik deze mensen de vreugde, vrede, hoop en de diepe verbondenheid die we zelf met Vader ervaren. Na het bidden wordt er in de ogen gewreven, maar zolang heb ik toch niet gebeden? :)
Precies volgens plan vertrekken we om half twaalf, zullen we het dan toch leren? Aangezien waze, de route via Azilal aanbeveelt doen we dat gewoon, ook omdat ze op nogal wat plekken de weg van Beni Mellal naar Marrakech aan het opkalefateren zijn. We kunnen overal vlot doorrijden en komen drieëneenhalf uur later rond drie uur op Menara Marrakech International Airport aan. Parkeren de auto op de parkeerplaats eh had dat op een ander gedeelte gemoeten? Hadden ze de parkeerplaats voor rental cars maar beter moeten aangeven. Iemand van Europcar wurmt zich via de bijrijdersstoel achter het stuur en rijdt de auto naar de juiste plek.
Schadeformulier en de huurovereenkomst overhandig ik aan de dienstdoende medewerker. De autopapieren? Eh tja..... ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat we die mee hebben maar Fina zegt dat we hem zeker mee hebben. Maar waar we ook kijken we kunnen de papieren niet vinden, hadden we het al warm, dit maakt het er niet beter op. Talal gebeld en zij gaan ook zoeken, zelfs buiten langs het paadje naar de deur maar niets. We halen voor de tweede keer de koffers overhoop maar nee hoor, de papieren zijn en blijven weg.
Als dit de medewerker duidelijk wordt zegt hij duplicaten te gaan printen en kunnen wij gaan, we zijn anderhalf uur verder. We laten het hele gebeuren ook in ons hoofd achter ons en gaan naar de check-in waar we onze boarding passen krijgen. Daarna door de bagagecontrole bijna helemaal goed maar een flinke pot honing (van hobbybijenhouder Sharaf gekregen) die in ons rugtasje zit valt onder verboden waar. We weten van de 100ml regel maar ons gewoon niet gerealiseerd dat dit ook voor honing geldt. Maar of het nu Fina's blauwe ogen, haar lach of ons beider pleidooi dat het om een gift van vrienden gaat..... de honing mag mee. We gaan verder naar de douane en dit gaat vlotjes totdat we even verderop nog een controle is of de paspoorten in orde zijn. Fina wordt teruggestuurd omdat er geen stempel van vertrek in haar paspoort staat. Ze had nog gevraagd of er geen stempel gezet moest worden, maar het was goed, niet dus. Maar dan komt ze terug met een gestempeld paspoort en we kunnen verder. Bij gate B5 wachten we. Fina gaat voor nog een laatste toiletbezoek en komt met een verhaal terug. Bij de toiletten stond er een rij dames te wachten en Fina zag dat het invaliden toilet vrij was en trok de deur open maar helemaal vrij was het niet, een mevrouw in blote kont kwam verschrikt naar de deur toe om hem alsnog op slot te doen. Fina is maar in de rij voor het gewone toilet gaan wachten om de mevrouw niet nog meer in verlegenheid te brengen.
Enigszins verlaat begint het boarden, een kwartier later dan gepland omdat het vliegtuig uit Amsterdam tegenwind had. Wij hebben dus wind mee en dat scheelt zo maar 35 minuten. De vlucht zal 3 uur en 5 minuten duren volgens de gezagsvoerder. Het gaat ons nu echt voor de wind zegt Fina en dat is best lekker.
We hebben een goede vlucht, ik werk aan het verhaal van gisteren, Fina zit te tekenen. We hebben een paar kleine kinderen aan boord en die laten van zich horen, veel geschrei, ik voel met de ouders mee, die zullen zich opgelaten voelen en blij zijn als we dadelijk geland zijn. Tegen de tijd dat we het vliegtuig kunnen verlaten zijn de hummeltjes stil.
De vriendelijke benadering door de douane geeft je echt het gevoel weer thuis te zijn. In no time zijn we op weg naar de uitgang en bij de pickup aangekomen bel ik voor de shuttlebus die even later komt aanrijden. We hebben doortje dartel als chauffeur, mooie meid met sprankelende in de ogen en een gezellige babbel. Als we bij het parkeerbedrijf zijn opent ze de deur, start de computer en heeft al snel iedereen de sleutels overhandigd.
Voordat we vertrekken, tanken we nog even vol en gaan op weg. Er is nogal wat verkeer zo midden in de nacht maar we kunnen lekker doorrijden. We zijn al een tijdje onderweg als ik zin in iets te eten krijg. En wat haalt Fina triomfantelijk uit ons rugzakje? De autopapieren! Het gekke is dat ik hier helemaal niet blij van wordt. Hoe kan het dat we daar helemaal niet in gekeken hebben. Ik heb even een paar minuten stilte nodig om me te herpakken. Fina zit intussen in een andere mood en babbelt gezellig door, wat het er voor mij even niet beter op maakt. Ik heb de neiging om iemand de schuld te willen geven maar weet ook wel dat dat niet klopt. Even een paar keer diep zuchten en ik ben er weer.
We komen even over half twee thuis. Na een Cup of soup en beschuit met kaas gaan we na tweeën naar bed. De wekker heb ik op 8 uur gezet want we willen straks graag naar de samenkomst. Ben best wel moe dus slapen zal wel lukken.