We blijven thuis
Door: Ton
Blijf op de hoogte en volg Ton en Fina
17 September 2019 | Marokko, Ouaouizarht
Na het gebruikelijke ritueel, wakker worden, mail/WhatsApp checken, douchen en scheren gaan we tegen een uur of tien ontbijten. Op een gegeven moment wordt er beneden aan de deur gerammeld. Hafida gaat bij het zijraam kijken wie er voor de deur staat, gooit de sleutel naar beneden en zegt dat een verassing onderweg is. Voordat ze binnenstapt hebben wij met een paar vragen al in de gaten wie het kan zijn. Maria van de Farmacie een vriendin van de familie komt ons bezoeken en natuurlijk ook om te kijken hoe Hafid het maakt. Het is 7 jaar geleden dat we haar voor het laatst hebben gezien.
Met een goedemorgen stapt ze naar binnen, huh? Ze spreekt een beetje Nederlands omdat ze sinds een paar jaar met een Vlaams belgische marokkaan is getrouwd. Aangezien ze haar bedrijf, de Farmacie, heeft verblijft ze afwisselend in België en Marokko. En kan ze de verschillen in cultuur prima duiden. Uiteraard eet ze mee want zo gaat dat hier.
We gaan 's middags naar de sowika (kleine soukh), de markt is nog niet volledig bezet, woensdag is alles vol met kraampjes, in het gedeelte voor het huis zijn het alleen groenten, fruit en kruiden, teveel soorten om op te noemen. Talal wil even de kapper verderop groeten en als we daar zijn nodigt de vader die (elke dag) voor de zaak zit ons uit voor een glas munt thee. Dat lijkt mij niet verkeerd, we hebben immers alle tijd. Daarna moet onze 'gids' even een papier naar Casa Blanca gefaxt hebben, wij nemen even de tijd om wat tekenspullen voor Fina te kopen. En daarna gaan we weer op huis aan want Fina's rug speelt behoorlijk op en warm dat het is...
Thuisgekomen schrijf ik dit verhaal, tenminste toen ik het vanmorgen wou afmaken bleek het verdwenen en kon ik dus weer opnieuw beginnen maar ik vind het leuk om te doen dus... even een diepe zucht en nu zijn we dus weer terug. Ik lees mijn boek uit.
Tegen een uur of vier hebben we lunch, bbq spiesen met koude pasta en sla. We horen Iza de buurvrouw iets roepen en even later komt ze aanschuiven. Ze helpen elkaar over en weer en waar ze maar kunnen. Als ze op een gegeven moment telefoon krijgt gaat ze naar haar huis. wanneer we klaar zijn met eten brengen we de vaat naar de overbuurvrouw, zij wast af.
Met hafid heb ik deze dagen mooie gesprekken. 't is zo'n mooi mens, een voorrecht om hem broer te noemen en dat is wederzijds. Hij verteld me dat als hij het over 'mijn broer' heeft dat ze wel weten dat het mij betreft. Zijn eigen broer noemt hij niet zo. Als ik hem vertel van een hartverwarmend gebaar van Albert en Tineke weet hij met zijn emoties geen raad. Zo intens dankbaar, 'speechless' is hij.
Op een gegeven moment komt Talal me een foto laten zien, het is onze auto met een behoorlijk gedeukt spatbord en spoiler. Ik vraag nog of het een geintje is, misschien een andere Yaris met dezelfde kleur? Maar nee, als ik met hem naar beneden ga blijkt het onze auto te zijn. Niet zo leuk, ik probeer de deur te openen maar dat gaat niet zonder de auto verder te beschadigen.
Via de achterbank kan ik bij de papieren komen. Ik zal Europcar moeten bellen. Talal belt even een vriend, die bij een verzekeringsmaatschappij werkt, over de kleine lettertjes. Het te bellen nummer is niet echt duidelijk aangegeven maar we bellen diverse keren een nummer maar er wordt niet opgenomen. Later blijkt dat om 18:00 uur de boel dicht is. Morgenvroeg om 8:30 gaan ze weer open. Vreemd, je zou maar na zessen met je auto ergens in de middle of nowhere staan.... een autoverhuurbedrijf zou 24/7 bereikbaar moeten zijn. Maar goed, ik stuur een mail met foto's naar het aangegeven mailadres. Morgen zien we wel weer.
Om tien uur (in de avond dus) eten we een soort bonensoep met overgebleven zoetigheid van het suikerfeest, een beetje voor ons vreemde combinatie maar ja dat zal andersom ook wel eens zijn. Dat gaan we wel meemaken mochten ze bij ons op visite komen. Na Hafid's pensionering was het plan maar een paar dagen voor zijn pensionering werd hij op school niet goed en toen bleek dus de prostaatkanker wat alle plannen in de war heeft gegooid.
Hafid houdt van voetbal, hij volgt vooral de Engelse en Nederlandse competitie (o.a. vanwege het aandeel Nederlanders met Marokkaanse achtergrond). Maar hij kan vanuit zijn bed geen tv kijken dus start ik de Ziggo app op m'n tablet. 't werkt prima maar op het moment dat start indrukt geeft de app aan dat tv kijken via Ziggo go buiten de EU niet mogelijk is. Tenzij je een VPN verbinding tot stand brengt. Als dat uiteindelijk is gelukt blijkt de verbinding in eerste instantie niet stabiel, misschien het wifi signaal? Hoe dan ook, als we later een goede verbinding blijken te hebben is het al elf uur. Ajax zal het zonder Hafid's support moeten doen. En met 3-0 tegen Lille is ze dat gelukt ook.
Ik ga naar bed, trusten.
-
18 September 2019 - 19:03
Saskia:
Bedankt dat je de tijd hebt genomen om voor de tweede keer je verhaal te schrijven, pap! Het is mooi op deze manier mee te kunnen leven met jullie belevenissen. Fijn om te lezen dat de gesprekken met Hafid zo mooi zijn en jullie een oude bekende weergezien hebben. Leuk ook dat ze wat Vlaams sprak! Minder leuk is de pech met de auto .. Ik hoop echt dat het allemaal makkelijk opgelost gaat worden. Succes.. en.. geniet maar door!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley