4 november, Sydney

Zoals verwacht heb ik net als Fina heerlijk geslapen, wat is een goed bed toch belangrijk. En na twee nachten zijn we ook helemaal gewend aan de kamer. Het enige wat een onvoldoende scoort zijn de douches, in tegenstelling tot de wc’s zijn deze niet echt schoon te noemen. Gewoon maar niet teveel aanraken en ik heb nog wel minder meegemaakt, alles is relatief. En mag de douche zelf niet schoon zijn, ik ben het wel en Fina voor zover ik het kan beoordelen ook. [e-1f600]

We gaan naar beneden waar Enny ons met haar mooie glimlach begroet. Het wordt dit keer Cappuccino met een Ham[e-38]Cheese Croissant die Enny voor ons doormidden deelt. Als we dit lekker langzaam tot ons genomen hebben gaan we weer naar boven. Vandaag gaan we naar Manly hebben we afgesproken en we doen de spullen die we voor vandaag denken nodig te hebben in de rugzak die we van Keith te leen hebben. Fina gaat bij de receptie vragen waarom we ook al weer naar Manly gaan, wat ik later nog eens dunnetjes over doe, niet dat het daar veel duidelijker van wordt maar goed. We pakken de gratis tram naar Circular Quay, de haven waarvandaan de ferry naar Manly vanaf Wharf 3 elke zoveel minuten vertrekt. Ter plekke kun je geen ticket kopen, dat doe je bij een automaat tegenover Hungry Jack’s wordt ons verteld. Maar hier staat een grote groep mensen op elkaar te wachten en ik zie van afstand dat je bij deze automaat je je OPAL kaart kunt opladen en je saldo kunt checken. We zien dat aan de overkant van de weg aan een pleintje een Visitor Information Centre gevestigd is in een mooi oud gebouw, Customs House zie ik later, maar hier, ook al geeft een bordje aan dat ze open zijn, is geen kip te bekennen en die kip blijft weg.

Ik besluit wat te googelen en kom erachter dat je bij de genoemde automaten ook gewoon tickets kunt kopen. Als we weer bij de automaten staan waar nu niemand meer te vinden is, is het kopen van een ticket een fluitje van een cent. Op naar Wharf 3, maar Fina moet nog even naar het toilet en precies op het moment dat Fina weer verschijnt, verdwijnt de ferry. Vijfentwintig minuten later zitten we achter op het dek en maken vanaf hier weer de nodige foto’s, komen in gesprek met een Australiër met Nederlandse roots, hij is hier als ventje van twee jaar met z’n ouders naar toe geëmigreerd, woont in Brisbane en is hier omdat de zus van z’n vrouw vanmiddag op Manly gaat trouwen. Een half uur na vertrek stappen we in Manly aan wal.

Op weg naar het strand kopen we een hoedje voor mij want ik ben mijn Australische Airlie Beach pet vergeten en met deze zon moet mijn is een hoofdbedekking geen luxe. Aangezien we ook de juice vergeten zijn kopen we bij Coles een nieuwe fles. Het zou toch niet moeilijk moeten zijn om gewoon alles wat nodig is mee te nemen.

Als we bij een picknicktafel aan de boulevard zitten halen we onze meegebrachte etenswaren tevoorschijn en laten het ons goed smaken. Het is uitkijken hier want als Fina er even niet op bedacht is duikt er een meeuw op haar broodje af maar jammer genoeg voor de meeuw is Fina net even sneller.

We wandelen de boulevard af richting Shelly Beach een klein in de luwte gelegen strand. We gaan hier bij The Boathouse voor een cappuccino met iets erbij even pauzeren en laten de diverse strandgasten aan ons voorbijtrekken. We zien aan het eind van het strandje trappen tegen de helling op, we gaan op onderzoek uit en als we boven zijn gekomen zijn er hier en daar uitkijkposten, met de rug naar Shelly Beach staan we een tijdje over de oceaan te kijken met stiekem de hoop een Bultrug waar te nemen. Terug bij het strand zitten we een tijdje in de schaduw op een bankje gezellig te praten en het strandleven gade te slaan.

We willen niet te laat terug naar het hotel en wandelen rustig weer naar het haventje terug, kopen een ticket en gaan na een paar minuten al aan boord.

In het hotel terug gaan we ons opfrissen en even later zitten we te wachten op de door ons bestelde Barramundi schotel. En het wachten wordt beloond want het smaakt heerlijk. Aangezien het onze laatste avond in Sydney is wil Fina graag nog een keer naar Circular Quay. Het is te merken dat het vrijdagavond is want het is druk in de stad. Bij het operagebouw zijn de restaurants druk bezet, binnen en buiten aan de waterkant zit het vol. Het is een heerlijke avond. Mensen wandelen rond, maken foto’s en worden op de foto gezet. Het gebeurt regelmatig dat als mensen selfies maken of elkaar op de foto zetten dat een voorbijganger of toeschouwer vraagt of hij/zij even een foto zal nemen en meestal wordt dat zeer gewaardeerd. Fina maakt een paar keer mensen blij met de gemaakte foto.

Het is bijna middernacht als we naar bed gaan.