19 november, Bicheno - Launcheston

Vanmorgen zijn de meiden naar het strand geweest en hebben daar de ochtend begroet terwijl ik nog heerlijk geniet van dit lekkere grote bed. Als Saskia en Fina terug zijn ben ik aangekleed en wel en gaan we buiten in de zon aan de picknick tafel het laatste rozijnenbrood opmaken. Nadat we de afwas hebben gedaan brengt Fina de borden en het bestek weer terug naar de receptie en waar ze nog twee ansichtkaarten wil kopen maar op een of andere manier werkt de pinautomaat niet en krijgt ze de kaartjes gratis mee. Fina schrijft de kaartjes en intussen zorgen we dat de spullen in de auto komen. We rijden eerst naar het postkantoor maar die blijkt gesloten, het is zaterdag, dus die kaartjes moeten maar op een ander moment op de bus. We hebben vanmorgen de route bekeken naar Launceston waar we gaan overnachten en St Marys, op drie kwartier rijden afstand, wordt op een website aangeprezen vanwege de mooie oude gebouwen. Er is ook het nabijgelegen St. Patricks Head vanwaar je een geweldig uitzicht zou hebben. Het is een mooie rit waarvan het eerste deel gewoon rustig slingerend door laagland gaat zodat je de weg kunt ‘lezen,’, later wordt het wat heuvelachtig. Ver voordat we St Marys binnenrijden zien we de hoge bergrots wat waarschijnlijk St. Patricks Head is en ik kan me dat uitzicht goed voorstellen. In St Marys hadden we hadden verwacht een stadje met een paar mooie grote historische gebouwen, een postkantoor, bank of townhall of iets dergelijks te zien maar ik heb ze niet kunnen ontdekken, er is wel een postkantoor maar die voldoet beslist niet aan de gewekte verwachting. We zetten de auto neer bij St Marys Coach House voor een break en hebben hier natuurlijk voor sommigen een cappuccino en als extra voor mij een spijskoek met karamel. Het blijkt dat het een flinke klim is naar de St Patricks Head die bovendien wat ons betreft te lang duurt. Jammer, maar dat prachtige uitzicht laten we maar aan ons voorbijgaan, wel zien we dat niet ver van de route af de Mathinna Falls zijn en we besluiten daar straks naar toe te rijden. Bij Mathinna in de buurt gaan we van de weg af en rijden we een kilometer of vijf over een wisselende ruige ondergrond van gravel en dan weer rotsig met hier en daar flinke kuilen, snel gaat het niet in elk geval. Onderweg zien we Yellow tailed black kakatoos (Geeloograafkakatoe), en als we aan het eind bij een open ruimte komen, waar we de auto parkeren ,is niet te zien dat er hier voor ons aan bezoekers zijn geweest.

Het pad naar de fall is prachtig en zeker het laatste stuk, wat nogal rotsig is. Oh oh wat kan de natuur toch mooi zijn, regelmatig staan we stil en kijken om ons heen. Onderweg zien we een skelet van een kangoeroe naast het pad liggen. De botjes van de lange staart liggen nog precies op volgorde. De waterval is er een die in vier gedeelten tachtig meter vervalt en waarvan wij de laatste vijftien of twintig meter te zien krijgen. Als we hier verschillende prachtige plaatjes schieten en klaar zijn om weer terug te gaan komen er twee mensen aanlopen, wat een timing. Terug op de parkeerplaats zien we dat ze hier met een caravan naartoe gereden te zijn. Het is dat de caravans hier een hoge bodemvrijheid hebben want anders had deze het niet tot hier gered. We rijden de terugweg sneller dan de heenweg, je went blijkbaar toch aan bepaald gerammel maar wat is het dan lekker rijden als je weer asfalt onder je hebt. We rijden verder de bergen in en op een gegeven moment gaat het asfalt over in een zeventien kilometer lange gravelweg en dat is af en toe uitkijken geblazen want soms drijft de auto een beetje weg. Op een gegeven moment steekt verderop een zwart beestje de weg over, Fina denkt aan een kat maar we zijn hier niet in Nederland dus moet het een Possum zijn, de eerste die we levend zien. Als we na kilometers op een kruispunt komen rijdt ik gewoon rechtdoor maar de weg is hier wat anders, wat smaller en dus stop ik en rijd een stukkie achterwaarts tot we weer voor de kruising staan. Want welke kant moeten we op, volgens Fina linksaf want daar wijzen de meeste sporen naar toe maar nergens staat er een aanwijzing. Even later komt er een auto aan die we even daarvoor aan de kant van de weg hadden zien staan. De behulpzame mensen stoppen hun auto naast die van ons en ze bevestigen Fina’s vermoeden dat, willen we naar Launceston, we hier rechtsaf moeten gaan. Nog maar net weer op pad en we zien een wombat aan de kant van de weg . Als we stoppen om hem op de foto te zetten is hij aan de andere kant van de weg verdwenen. Bijzonder; we zijn blij verrast door het vele wildlife dat we te zien krijgen en vragen elkaar: wat hebben we nog niet gezien? Het is net of ze het erom doen want niet veel later zien we een Echidna (een stekelvarkentje) aan de kant van de weg, ik rijd voorzichtig terug maar dit doorgaans niet zo heel snelle beestje is verdwenen en mist dus zijn fotomoment. En het kan niet op want als we op een gegeven moment een bocht om komen zien we een hertje. Hij gaat er als een haas vandoor en probeert van de weg te komen. Deze krijgt Fina wel op de foto, gelukkig net voordat het hertje de steilte opklautert. De dirtroad gaat weer over in een asfaltweg en dat rijdt een stuk gemakkelijker en sneller. We komen tegen een uur of drie bij CBD Appartments aan, zetten de auto in de garage en brengen onze spullen naar het erboven gelegen appartement. En gaan de stad in op zoek naar iets eetbaars want we hebben wel trek. Het is even zoeken want de esplanade met cafeetjes en eettentjes die we verwachten te zien is niet meer dan een voetpad langs de North Esk River. We raadplegen Maps en gaan naar Banjo’s, hier gaan we binnen bij het raam zitten en bestellen een koffie en een mini pie want we willen onze eetlust voor het avondeten niet bederven.

Terug in ons appartement gaat Fina even liggen, ze is er aan toe.

We hebben heerlijk gegeten en bijna alle etenswaren die we bij ons hebben zijn opgegaan. Na het eten gaan we niet meer wandelen in het nabijgelegen City Park zoals eerst gedacht maar spelen we Qwixx terwijl we ondertussen de hapjes die we nog hebben, opmaken. We spelen diverse versies van het spel want ieder van ons mag een keer bepalen wat de regels zijn. Als het tijd is om naar bed te gaan maakt Saskia de slaapbank klaar en ga ik me lekker douchen en kruip daarna in bed. Fina had het al gezegd dat het heerlijk ligt en dat kan ik beamen.