uitstapje naar Azilal

Maandag 16 september
Om een uur of acht begint onze dag. We hebben redelijk geslapen omdat het af en toe wel fris was maar na een lekkere verfrissende koude douche ben ik er klaar voor. Het plan is om vanmorgen met Talal naar Azilal te gaan om zijn vakantie van deze week officieel vast te laten leggen, het was hem al toegezegd maar zijn chef was afgelopen week niet aanwezig of niet in staat geweest om zijn handtekening en stempel te zetten. Een mondelinge toezegging is mooi maar dat kun je niet archiveren en alles moet natuurlijk wel vastgelegd worden, mail is ook niet officieel genoeg, het is wat het is.
Het doet Hafid zichtbaar goed dat we er zijn, we hebben een mooi gesprek over wezenlijke dingen, wat een mens mens maakt, over vergeving, over hoe politici in Marokko niet echt in dienst staan van de bevolking maar meer voor eigen eer gaat en hoe het eigenlijk zou moeten zijn. Hafid is zijn geloof in de politiek verloren.

Oumayama zet ons een heerlijk ontbijt  voor met een soort cakebrood, brood en homemade jam, honing, olijfolie (om brood in te dopen), zwarte olijven en koffie. We eten ons buikje rond en gaan dan tegen half elf op pad.
Het is een klein uurtje rijden door de bergen het is geen drukke weg, maar goed ook want je wilt niet de hele tijd achter een moeizaam omhoogrijdend zwarte rookwolken uitbrakend busje rijden. Onze Yaris doet het wat dat betreft een stuk beter.
Het is vandaag zo'n 35 graden en dat is ook goed te merken als we uitstappen bij het departement waar Talal werkt. We blijven buiten onder de bomen wachten. Deze hebben trossen zaaddoosjes en dat is weer mooi voor decoratie thuis. Als Talal na zo'n twintig minuten naar buiten komt en we hem op de foto zetten rijden we met z'n drietjes naar het centrum waar ik wat geld pin, ook hier werkt m'n bankpas niet maar m'n visakaart gelukkig wel. Ook bij een andere bank kan ik het maximaal toegestane bedrag opnemen. We willen onze familie een beetje helpen aangezien ze nogal wat kosten maken i.v.m. de ziekte van Hafid. De driewekelijkse rit met een ambulance naar Beni Mellal, in een kliniek daar de behandeling met vers, behandeld bloed en weer met de ambulance naar huis komt vrijwel volledig voor eigen rekening.
Talal wil ons in de stad het standbeeld (zeg je dat zo?) van een dinosaurus laten zien en we laten ons vanuit diverse hoeken met dit uitgestorven karakter op de gevoelige ccd vastleggen. Talal laat ons bij een kraampje wat cactusvruchten proeven, lekker fris. Dan nog even bij een vriend die schoenen, (sport)kleding en tassen verkoopt. In het piepkleine winkeltje kopen we een klein rugtasje en na wat water te hebben gekocht rijden we naar Talal's appartement waar hij sinds zijn vader ziek is eigenlijk nooit meer verblijft. Het is netjes en ruim. We gaan weer op huis aan en onderweg stoppen we een paar keer voor wat foto's.
Voor de lunch hebben we vis, ik dacht dat ze me voor de gek hielden want ik meende flinke biefstukken te zien. Maar een grote vis, soort karper, heeft hier zijn eind gevonden. Er is verder rijst, heerlijke saus en brood. Ik eet eigenlijk een beetje te veel maar gelukkig hebben we later op de avond als avondeten alleen maar fruit.
Ik maak m'n verhaal van gisteren af en zet het online. Tareq komt langs en eet bescheiden van wat Oumaima liefdevol voor hem apart heeft gezet.
We praten, laten elkaar foto's zien. Gaan af en toe even bij Hafid zitten praten en gaan dan niet te laat naar bed.