22 oktober, Wantirna, Melbourne

Vandaag begint lui, we hebben immers vakantie en dan mag dat ook. Ik werk even wat aan het verhaal maar heb meer zin in lezen en dus lees ik het boek van Paul Young uit, eigenlijk vindt ik het wel jammer maar ja dat gaat zo met een verhaal wat je mooi vindt, je wilt graag meer weten maar daarmee kom je ook dichter bij het eind. En je kunt het beste wel voor het laatst bewaren maar dit heb ik toch maar in de pocket, het geeft met al die heilige huisjes tegen de vlakte toch een mooi uitzicht.

’s Middags spelen we verder met monopoly en Levi slim als hij is, gaat er met de winst vandoor. Het commentaar is tijdens het spel niet van de lucht. Levi wordt als Keith er als eerste uit vliegt vergeleken met een haai en later, ik lig er dan ook al uit, wordt ie vergeleken met een wurgslang vanwege het langzaam maar zeker uitschakelen van de moeder/dochter combinatie. We vinden het volgens mij allemaal wel leuk dat het zo loopt al zou je dat aan de hand van de protesten niet zeggen.

Aan het eind van de middag gaan we met z’n allen Levi supporten die een basketbal wedstrijd heeft. Ze zijn na drie wedstrijden nog steeds ongeslagen dus dat wordt fun… denken we. Helaas, na een goede start blijkt de tegenstander toch sneller, agressiever en doelgerichter te zijn. Maar Levi wordt er niet koud of warm van lijkt het. Doet me denken aan onze jongens die toen ze nog maar net op voetbal zaten die of ze nu gewonnen of met dubbele cijfers verloren hadden even vrolijk van het veld kwamen.

We eten vanavond buiten de deur en dat betekent opfrissen en omkleden en dan gaan we met z’n vijven in de royale Ford Territory van Keith op pad het is een rit van zo’n 40 minuten en aangezien we veel vroeger dan verwacht bij Easey’s aankomen, wipt Keith de auto even uit om te checken of we eerder kunnen aanschuiven, dat niet, maar wel heeft hij zijn en Saskia’s favoriete plek gereserveerd.

Om de tijd te doden rijden we naar Brunswick waar het erg druk op straat is en een parkeerplaats moeilijk te vinden is. We gaan naar een café waar we met een lift naar de 5^e verdieping gaan. Hier hebben we boven op het dak uitzicht op de wolkenkrabbers van de CBD (Central Business district) van Melbourne. Het is goed te merken dat het weekend is want ook hier boven is het net als beneden een drukte van jewelste, voor het overgrote deel allemaal jongelui die het weekend vieren in dit dezevooral door yuppen bewoonde wijk.

Maar ook in Collingwood waar we naar het restaurant gaan is het druk. Easey’s restaurant is gevestigd in drie treinstellen die naast elkaar boven op het dak van een gebouw geplaatst zijn. We hebben een plek in de booth, in wat vroeger de cabine, ‘de bok’ was, getuige de diverse meters en schakelaars. We kunnen kiezen uit Levi’s favoriete eten, allerlei burgers of hotdogs met de benodigde toeters en bellen. Het is niet wat ik in gedachten had toen we hoorden dat we uit eten zouden gaan maar alla. Ik kies voor een pittige single Rowdy Cheeseburger met wat frieten erbij en het bevalt me goed. Ik zat even te twijfelen tussen een single of een double maar ben blij voor de single gekozen te hebben, zo kan ik Fina ook nog ter wille zijn door het resterende deel van haar Cheeseburger (zonder kaas, want dat maakt dik) op te peuzelen.

Na ons bezoek aan dit bijzondere restaurant rijd onze privé chauffeur (en een goede!) ons naar een andere wijk, Carlton, waar we bij het Brunetti cafe een nummertje trekken om iets voor bij de koffie te bestellen. Terwijl ik wacht op mijn beurt gaan Fina en Saskia bij de koffiebar cappuccino’s regelen. Achter mij bij de ijsbar staan Keith en Levi te wachten. Na een tijdje wachten zitten we gevijven te smullen op de plek die de dames hebben bemachtigd. Want ook hier is het weer een drukte van belang. Keith weet te vertellen dat Brunetti om een uur of vier vannacht haar deuren sluit. Maar zo laat gaan wij het niet maken. We komen tegen een uur of half twaalf thuis en gaan dan vrij snel naar bed. Als ze bij Brunetti de deuren sluiten, slapen wij de slaap der onschuldigen.