23 oktober, Wantirna, Melbourne

Omdat het gisteren best laat geworden is, brunchen we vanmorgen. Saskia en Fina hebben hun best gedaan. Op tafel staan pannenkoeken en wafels met allerlei soorten van beleg, chocola, siroop, poedersuiker, aardbeien.

We gaan vanmiddag naar Brixtionary, ’de ultieme A-Z van LEGO’ zoals het is omschreven. Het is een interactieve tentoonstelling in het Melbourne Museum. Onze chauffeur rijdt de auto voor en met ons vijven gaan we naar Ringwood station waar we de trein naar de city nemen, 40 minuten later stappen we uit bij station Parliament, midden in de stad en inderdaad als we via de langste roltrap van het zuidelijk halfrond boven de grond komen, staat daar het grote indrukwekkende parlementsgebouw van de staat Victoria.

Het is tien minuten lopen naar het Melbourne Museum, wat gelegen is aan de Carlton Gardens en waar een paar prachtige reusachtige bomen staan; één van de vele dingen die Australië voor mij zo bijzonder maakt. Het Melbourne Museum herbergt tal van vaste exposities en heeft op dit moment ook een aantal reizende in huis, waaronder LEGO.

De entree kaarten hebben we op de telefoon en als de QR codes zijn gescand mogen we naar binnen. Ze hebben het letterlijk van A tot Z opgezet, beginnend met de A van …. weet ik niet meer, in elk geval is de E van Eagle een op ware grootte van legosteentjes gebouwde zeearend. De S is dan van Spaceshuttle Apollo , niet op ware grootte maar wel metershoog. We zien Mr. Bean die in het warenhuis meer gekocht heeft dan hij eigenlijk mee kan nemen en zodoende bovenop z’n Mini zittend z’n auto bestuurt. Mario is er natuurlijk ook. Verder zijn er tableaus waar kinderen op kunnen bouwen en dan met een knop aardbevingen kunnen simuleren. En zo komt er meer in m’n gedachten nu ik dit stukje schrijf maar het is teveel. Wat ik eigenlijk het leukste vind is dat Levi nadat hij het meeste gezien heeft verder de hele tijd rustig bezig is om iets te bouwen, want eigenlijk zijn we om hem, met ons vijven hier beland.

De drie Poppema’s gaan na hun LEGO experience op zoek naar een plekje waar we koffie kunnen krijgen en terwijl we aan de beurt zijn om te bestellen komen Keith en Levi eraan, wat een timing. We gaan buiten zitten waar het een stuk rustiger is.

Na de koffie bezoeken we, nu we er toch zijn en het gratis is, een paar vaste exposities waarvan een over de oorspronkelijke bewoners. Een over de historie van Melbourne waarvan ik het meest interessant de stadsuitbreiding van Melbourne door de jaren heen vindt. Deze wordt middels een 2-D animatie via een display weergegeven, in beeld lopen twee tellers mee, een voor het jaartal en een voor de bevolkingsaanwas, erg interessant allemaal. Van begin 1800 met een paar duizend, tot 2022 met 4,5 miljoen inwoners. Wantirna, de wijk waar Keith en Saskia wonen blijkt in de jaren zeventig gestalte te hebben gekregen. Hierna lopen we de Milarri Garden Trail een pad door een tropische tuin met grote bomen, prachtige boomvarens, een waterval, vissen en schildpadden etc. etc.

We gaan weer op huis aan op dezelfde manier als we gekomen zijn. Thuisgekomen gaat Keith gelijk aan de slag om het avondeten te koken. Fried rice, bij ons noemen we dat nasi. Het wordt lekker pittig, ik was er al voor gewaarschuwd, maar wil het toch proberen, het is heerlijk en inderdaad pittig en dan te bedenken dat Keith er voor zichzelf nog een paar lepels chili door doet. Keith heeft, heel lief, voor Fina apart gekookt omdat zij helemaal niets met pittig eten heeft.

Na eten spelen we een nieuw spel wat Saskia al eens eerder met vriendinnen heeft gespeeld en dat is toen zo goed bevallen dat ze het zelf ook wou hebben. Vanmiddag kwamen de meiden het bij het boodschappen doen tegen en dus hebben we het Saskia alvast voor haar verjaardag gegeven. Het spel heet Azul, maar wat daar nou zo blauw aan is, geen idee. Maakt ook niet uit, het is een leuk spel en gaandeweg begrijpen we hoe het gespeeld moet worden. Morgen weer maar dan voor het echie.

Als de rest naar bed is blijf ik nog een uurtje aan het verhaal werken en is het voor mij ook schluss.