27 oktober, Fish Creek - Nicholson

Het is een onrustige nacht voor ons beiden want het bed is kleiner dan verwacht. In de breedte was wat extra ruimte wel prettig geweest maar echt erg is het niet om dicht tegen Fina aan te liggen. Lastiger is dat ik langer ben dan het bed en een echt juiste houding kan ik niet vinden. Bovendien, als ik het dekbed zo hoog mogelijk optrek, want ik wil het wel warm hebben is het voor Fina te benauwd en die trekt het dan weer wat naar beneden en daar wordt ik dan weer wakker van. Om drie uur zijn we beiden wakker en spijt het ons dat het niet later is. Maar goed zoals het tot nu toe altijd is geweest, het wordt weer morgen en na een heerlijke douche ben ik er klaar voor. Fina heeft gisteren zitten klooien met de warm en koud waterkraan en kon er niet de juiste temperatuur warm mee regelen. Wat hebben we het thuis toch gemakkelijk met een thermostaatkraan, die ben ik in Australië nog nooit tegengekomen.

Als we beiden fris en fruitig het hotel verlaten is het even na achten. We gaan bij Long John Pickles op de andere hoek van de straat ontbijten, het is hier leuk ingericht, best gezellig eigenlijk. We worden vriendelijk welkom geheten en als we ons plekje hebben gevonden geven we de bestelling bij de kassa door. De drie meiden/dames van de bediening hebben elk hun eigen kledingstijl en dat vind ik mooi hier geen uniformiteit maar gewoon dat wat je prettig vind ook als dat een niet heel charmante korte broek is. Dat gewone en dat doe maar gewoon je ding ziet Fina gebeuren. Er komt een vrouw binnen met een pak lactosevrije melk en die zet het op de toonbank en hiervan wordt haar koffie geserveerd.

Men groet elkaar hier hartelijk, duidelijk een klein dorp waar de meesten elkaar kennen. En ontbijt buiten de deur is voor Australiërs niet ongewoon, we zien diverse vrouwen met nog nat haar van het douchen, misschien net wakker of juist gesport? Aan de leeftijd en bodyshape te zien waarschijnlijk het eerste.

Na een heerlijk ontbijt met voor mij een mooi gepresenteerd broodje ei met spek en veggies en Fina met een design ontbijt van een kom met yoghurt, aardbeien, blauwe bessen en granola. Het is gewoon een plaatje. En zo mooi als het eruit ziet zo lekker is het ook verzekerd Fina me. Fina vraagt en krijgt een bakje waarmee ze zelf de andere helft voor later meeneemt. We kijken nog even wat onze route voor vandaag gaat worden en stappen op als Fina klaar is met haar gezellige babbel met een van de vrouwen.

We moeten weer even aan elkaar wennen want eerst wil Truus ons de ene kant op hebben en even later moeten we de andere kant op. Maar goed ook vandaag heeft Truus het laatste woord. We nemen niet de coastal road maar een weg die iets langer is maar die door meerdere dorpjes voert.

In Maffra stopen we voor koffie, gaan eerst even naar het public toilet en dan naar de bakery waar we de koffie laten voor wat het is en bestellen voor ieder een pie. In Stratford stoppen we omdat ik een bord met 'Gallery' zie staan. Het is volgens mij een ontmoetingsplek voor creatieve hobbyisten er staat een grote tafel in het midden van de winkel waar iemand aan zit te kleuren en aan de kanten staan rekken met daarin allerlei lokaal geproduceerde creative uitingen. Maar blijkbaar hebben ze niet op bezoekers gerekend want naast deze ruimte is er nog een kamer waar een viertal schilderijenin een verder kale ruimte hangen. Verderop in de gang staat er wat tegen de muur samen met wat onduidelijk spul wat me eerder aan afval doet denken dan aan kunst en misschien is het dat ook wel en moet dat nog even opgeruimd worden. Een van de schilderijen spreekt ons wel aan maar we laten het mooi hangen. In het winkeltje staat een schaaltje met dezelfde voorstelling als het schilderij en dat is beter hanteerbaar en dus nemen we die mee na er uiteraard voor betaald te hebben.

Even voor driëen rijden we de oprit naar onze B[e-38]B voor de nacht op. Ik heb Gabriëlla een paar keer geprobeerd te bellen maar ze nam niet op dus zijn we vroeger dan verwacht maar ze reageert met ‘dan kan ik langer van jullie gezelschap genieten’, prima tochGabriëlla is een 77 jarige vrouw die samen met puppet een 18 jaar oud hondje in dit grote huis woont. Het hondje is doof en heeft maar een oog en die doet het ook nog niet. Gabriëlla is zelf ook blind aan een oog en ziet 50% met haar andere oog. Maar dat weerhoudt haar niet om met hulp de B[e-38]B te runnen. Er verblijft nog een stel die net aan komt rijden als wij de spullen naar onze kamer hebben gebracht. Ron en Eileen uit Melbourne. Eileen verteld over de Koala’s op Raymond Island bij Paynesville niet zo ver hiervandaan en aangezien het nog voor vieren en het weer goed is, stel ik voor om daar nog heen te rijden. Ruim een half uur later parkeren we de auto en wandelen naar de Ferry die om deze tijd elke 20 minuten vaart. We gaan lopend, met de auto betaal je $ 13, de overtocht voor voetgangers is gratis. De overtocht duurt ongeveer vier minuten, waarna we op goed geluk op pad gaan want echt duidelijk is het niet waar de Koala Trail loopt. Na een tijdje wandelen en speuren in de eucalyptusbomen zonder iets van een koala te zien hebben we even een praatje met een paar locals die hun tuin aan het draineren zijn. Hele aardige mensen, ook hier weer. Op hun aanwijzing lopen we naar een niet geasfalteerd carpark even van de huizen vandaan en ja hoor daar ziet Fina de eerste van de zes of zeven die we in het uur dat we op het eiland zijn spotten. Met een paar leuke foto’s in ons bezit lopen we weer naar de Ferry die zojuist vertrekt, even wachten dan maar. Niet heel veel later zijn we weer op weg naar Gabriëlla’s B[e-38]B. We zitten in een gastenkamer een halve film uit te kijken, hebben geen zin meer om nog uit eten te gaan en besluiten onze magen tevreden te stellen met een paar boterhammen en Fina’s leftover van vanmorgen. Als Ron en Eileen die wel uit eten zijn geweest teruggekeerd zijn, praat Fina nog een tijdje met Eileen, ik zoek onze kamer op om aan een verhaal te werken.