14 november, Promised Land

Oh wat heb ik heerlijk geslapen. Ben blijkbaar op tijd wakker want als ik voor mijn gevoel eindelijk m’n bed uitkom is het nog maar een uur of acht. We gaan ontbijten Keith zit erbij maar heeft z’n eigen al gehad, had niet zo goed geslapen, toen Fina, ook erg vroeg, eruit was zat Keith al in de kamer te werken.

We bespreken wat we gaan doen en gezien het weer, het is mistig en het regent wordt het geen wandeling in de Cradle Mountains maar gaan we lunchen in Sheffield, vroeg in de middagde Creek Cove Caves bezoeken, compleet met ondergrondse rivier en grot met glimwormen en gaan daarna door naar Launceston een grotere stad waar we gaan dineren.

Als Saskia belt voor een reservering voor de Creek Cove Caves wordt haar verteld dat die onder water staan dus dat wordt hem niet. We besluiten in Deloraine halverwege Launceston te gaan lunchen en in Launceston de Cataract Gorge te gaan bezoeken voor een wandeling, een chairlift of wat er dan ook maar te doen is. We gaan rond twaalf uur weg is het plan.

Saskia heeft zin om te gaan wandelen en ik wil ook wel een luchtje scheppen, Fina gaat tekenen en Keith is aan het werk, die heeft geen vakantie. Het regent zachtjes, bij de receptie staat een mand met paraplu’s waarvan we er twee meenemen. En zo wandelen we met z’n beiden het weggetje naar de doorgaande weg af en wandelen we daarna in de richting van Sheffield, het is lekker rustig zo heel af en toe passeert er een auto en verder lopen we hier met z’n tweetjes en hebben goede gesprekken. Na een kleine 500 meter is er een afslag naar Lake Barrington 2 km verderop, daar gaan we naartoe besluiten we, het gaat redelijk snel naar beneden en ik heb daar eigenlijk toch niet zoveel zin in want naar beneden leuk, je moet ook weer omhoog en dan zijn die 2 km minder leuk en bovendien wil ik ook niet de hele morgen wandelen. We gaan weer terug naar de afslag en dit kleine stukje bevestigt mijn vermoeden, ik voel m’n benen al. Bij de weg terug aangekomen gaan we links en komen bij Tasmazia [e-38] the village of lower crackpot. Hier hebben ze de grootste maze (doolhof) ter wereld zoals gesteld wordt en dat betwijfelen we, want dat zal hier in de middle of nowhere zijn? Er staat een camper op de parkeerplaats en that’s it. We wandelen weer terug, drinken koffie of thee en gaan om twaalf uur volgens plan op pad. In Deloraine hebben we zoals afgesproken lunch, we gaan nog even naar de opshop, gewoon even neuzen(ik koop bij de farmacie nog 4 aaa batterijen voor m’n bloedmeetgevalletje) en rijden dan door naar Launceston. Het weer wordt die kant uit steeds beter en als we op de parkeerplaats bij de cateract Gorge komen is het bijna droog. We wandelen via de suspensionbridge over de Cataract River en komen dan op een punt waar we moeten beslissen wat te doen. Keith voelt niet voor een wandeling en wij drieën wel. Hij gaat de stad in en wij gaan aan de wandel, als we een eindje hebben gewandeld blijkt dat we een andere wandeling doen dan gedacht maar dit is ook mooi én gemakkelijk. Prachtig uitzicht op de Gorge en aan het eind staan we in Launceston bij de Kingsbridge. Na enig heen en weer gepraat gaat Fina dezelfde weg terug en gaan Saskia en ik via de Zig Zag Track aan de andere kant van de Gorge dezelfde kant op als Fina. Het pad gaat gelijk heftig omhoog, de afdaling, zo’n tweederde van de track is een stuk gemakkelijker.

We zijn eerder dan Fina terug bij het begin. Als Fina zich ook weer bij ons voegt bellen we Keith en die belooft er over zo’n twintig minuten te zijn. We gaan naar de stad, naar een cafe aan een haventje, het terras is leeg, iedereen zit binnen en dus zitten we lekker in het zonnetje, bestellen cappuccino, hot chocolate voor Sas en een bier voor Keith en we bijven hier zitten tot het tijd wordt om naar de Metz te gaan, een gezellige eetgelegenheid met heerlijk eten, de leukste tot nu toe volgens Fina en ik kan daar wel in meekomen.

Ik ben de chauffeur voor de terug reis van een uur en een kwartier. Langzaamaan wordt het donkerder en de laatste vijftien kilometer zien we kangoeroes, possums en twee herten maar gelukkig niets van dat al onder of voor de auto. Veilig en gezond komen we om een uur of negen thuis. Drinken koffie of iets anders, Saskia wil nog graag even bespreken wat we morgen gaan doen maar Fina heeft het licht uit en gaat naar bed, Saskia vindt het dan ook wel best en niet veel later gaat Keith ook naar bed en anderhalf uur later, even voor half twaalf gaat deze jongen er ook in.