16 november, Strahan - Tarraleah

Vandaag is Fina als gebruikelijk weer als eerste op en terwijl ik lekker doorslaap gaat ze wandelen en als ze van de wandeling via de boardwalk naar de lounge van het restaurant loopt zit Saskia daar met een kop thee, Keith is naar de Henty Dunes. Om acht uur ga ik eruit en na een snelle douche zoek ik de meiden op die me via whatsapp al even hebben laten weten waar ze te vinden zijn. Bij de lounge aangekomen zie ik niemand achter de bar maar wel is er een blonde jonge vrouw die uit het verder lege restaurant komt. Aangezien al het personeel aan hun uiterlijk te zien van Indische afkomst is verwacht ik niet dat ze hier werkt. Dat doet ze wel maar niet vandaag, het is haar vrije dag maar nu ze hier toch is vraagt ze of ze me kan helpen. Ik krijg van haar twee cappuccino’s voor de prijs van één en hiermee gewapend ga ik naar de meiden toe en zitten we gedrieën van het uitzicht te genieten.

Keith heeft straks via Zoom een meeting, Saskia heeft, terwijl Keith in de Henty Dunes rondwandelde geregeld dat ie wat langer van de motelkamer gebruik kan maken dus gaan wij gedrieën voor het ontbijt naar ‘The Kitchen’, we vinden een plekje bij het raam met ook hier uitzicht op het haventje. Na het ontbijt wandelen we terug naar het motel en rijden met de auto naar het plaatselijke treinstation van de West Coast Wilderness Railway waarvandaan je met een historisch treintje een vierenhalf uur durende retourrit

door het regenwoud kunt maken. Maar aangezien we hier geen tijd voor hebben skippen we dit. Keith heeft inmiddels aangegeven dat z'n meeting is afgelopen.

We gaan terug richting het motel en halverwege, we hadden het al gezien, wordt de Hogarth Fall aangegeven. Maar ook dit laten we mede gezien de beschikbare tijd voorbij gaan. We rijden het motel voorbij naar een uitkijkpunt waar we een paar foto’s nemen en pikken dan Keith bij het motel op.

We gaan op pad en twee keer is er bereik en checkt Keith even wat er aan werk binnenkomt. We stoppen bij de Russel Falls, hier lopen we ook weer net als gisteren door prachtig regenwoud. Mooie boomvarens en met mos begroeide bomen en allerlei planten en bloemen en aan het eind van het pad een mooie

waterval. Het blijft toch bijzonder dat het altijd maar doorgaat met dat water.

De weg naar Tarraleah is er een van hoogtepunten in de figuurlijke en letterlijke zin van het woord, er ligt sneeuw lang de kant van de weg en Keith die dit niet vaak meemaakt roept meerdere keren ‘look at that’.

Halverwege de middag arriveren we in Tarraleah. Hier bevindt zich een in de jaren dertig van de vorige eeuw gebouwde waterkrachtcentrale. De indertijd voor de ingenieurs en arbeiders gebouwde huizen bieden nu als Terraleah Estate accommodatie voor toeristen. Woonden er destijds tijdens de bouw zo’n 500 mensen, nu volgens Wikipedia nil oftewel niets.

Bij de receptie krijgen we de sleutel van huis 2 en dat is de favoriet van degene bij de receptie. Vanuit het huisje hebben we uitzicht op de vallei. Het huisje was vroeger het onderkomen van de koks getuige de foto aan de muur. Het huisje ademt geschiedenis en de open haard nodigt uit voor een gezellige avond met een hapje en een drankje. Het hout ligt erin met een krant en een aanmaakblok en een lucife,r natuurlijk is het geen probleem om deze aan te krijgen en dat is lekker want verder is het niet warm in huis en we krijgen de airconditioning niet werkend.

Terwijl de anderen bezig zijn haal ik uit het schuurtje voldoende hout voor een lange avond. We gaan tegen vijven naar de Highlander Arms waar we een drankje nuttigen terwijl Saskia van de gelegenheid gebruik maakt om de situatie met de airconditioning te bespreken, er wordt gelijk actie op ondernomen. Op de terugweg naar het huisje zien we een aantal Kangoeroes dus die moeten even op de foto en bij het huisje aangekomen zitten er twee Kangoeroes met joey’s (kangoeroetje) in de buidel. In het huisje is het heerlijk behaaglijk en Keith gaat aan de slag voor het avondeten, Spaghetti Bolognese, een gewone en een pittige versie voor Keith en Saskia zelf. Jammie, Keith kan koken!

Opruimen, afwassen en afdrogen doen we gezamenlijk en daarna verplaatsen we ons naar de kamer waar we de bank en een paar fauteuils voor de open haard zetten en hier brengen we relaxed de avond door bij een vrolijk brandende open haard. Terwijl we de dag van vandaag bespreken en wat drinken en

knibbelen luisteren we naar easy listening music, na ‘Hemingways Whiskey’ is het tijd om naar bed te gaan. We gaan voor het slapen gaan nog naar buiten om naar de sterrenhemel te kijken en aangezien het hier in de bergen behoorlijk fris is staan we hier niet te lang maar lang genoeg om onder de indruk te zijn

van de pracht van de sterrenhemel.