Maandag, 16 oktober, Afourer - Azilal

Na het ontbijt en de nodige foto’s nemen we afscheid. Mohammed probeert ons nog over te halen om nog een nachtje te blijven maar Talal moet vandaag weer aan het werk. Hij had deze twee weken vakantie genomen maar van het ministerie was er plotseling een bult werk op zijn afdeling afgekomen zodat hij die vakantie kan vergeten. Aangezien hij op een paar minuten van z’n werk woont mag hij af en toe wel even naar huis, zijn baas weet dat hij gasten heeft.

Als we uiteindelijk in de auto zitten komt Fatima nog met een zak sinaasappels aan die ze net van een van de sinaasappelbomen in de tuin geplukt heeft. Later dan Talal zou willen rijden we zwaaiend hun blikveld uit. Talal had eigenlijk al op z’n werk moeten zijn. Maar zolang z’n baas niet belt zit hij goed. En die heeft ook nog niet gebeld als we een uurtje later voor het kantoor waar hij werkt stoppen. Hij gaat naar binnen om even te checken wat er aan werk voor hem ligt te wachten. Na een paar minuten kunnen we weer verder en een paar straten verderop parkeer ik de auto bij zijn flat.

We moeten een paar trappen omhoog en dan worden we hartelijk door Meryem ontvangen. Er komt fruit en water op tafel en ze duikt de keuken in waar ze een aantal uur bezig is om het eten voor deze dag te bereiden. Helaas spreekt ze maar een paar woorden Engels dus de informatie uitwisseling gaat vooral via Talal en af en toe met behulp van Google translate. Terwijl Talal aan het werk is houden wij ons bezig met verhalen schrijven, puzzelen, tekenen, schaken, Wordfeud en wat al niet met tussendoor een slaapje (Fina) en zo af en toe checken we even hoe het met Meryem is gesteld.

Als Talal van z’n werk terug is komt niet veel later een flinke schaal met eten op tafel, natuurlijk vlees en linzen en iets wat op pasta lijkt maar het niet is en het smaakt heerlijk.

Na het eten gaan we met z’n vieren aan de wandel. Vanuit een buitenwijk wandelen we na een kleine kilometer door smalle straatjes waar kleine bedrijfjes en winkeltjes zijn. Leuk om gewoon vanaf de straat meubelmakers bezig te zien en deels op de straat zijn lassers bezig deuren te maken want in Marokko zijn de buitendeuren van ijzer. We komen bij een vriend van Talal die tassen, t-shirts en aanverwante artikelen verkoopt. Vier jaar terug heb we bij hem een rugtasje gekocht en hij weet nog precies welke hij toen aan ons verkocht heeft, hij heeft ze nog in zijn assortiment.

We wandelen door het centrum en het is gezellig druk op straat en in de cafés en op de terrassen. Talal weet waar ze de beste koffie hebben, dat is buiten het centrum maar gelukkig op de route terug. We komen langs het museum van Azilal en besluiten daar morgen met z’n tweeën naar toe te gaan.

Helaas is het café waar ze dus volgens Talal de beste koffie van Azilal schenken niet (meer) open en dus wandelen we door naar huis. En hier wordt ons Nescafé voorgezet dat ons ook prima smaakt. Terwijl Talal en Meryem bezig zijn onze en hun eigen slaapplek klaar te maken puzzelen we er op los. We hebben nog een verrassing te goed in de vorm van desert maar een andere verrassing is onze slaapplek. Het is de slaapkamer van deze net een jaar getrouwde jonge mensen. Het doet me wat dat ze deze aan ons afstaan en zelf in een andere kamer op de banken slapen. Het herinnert me aan de manier waarop we ook altijd door Hafid en Hafida zijn ontvangen. Met een liefdevolle omhelzing van deze twee mooie mensen laten we blijken hoezeer we dit gebaar waarderen. Talal, erg moe, en Meryem gaan slapen en wij tweetjes genieten van de heerlijke zelfgemaakte yoghurt en ditto cakejes met een pudding vulling. En dan zoeken wij ook ‘ons’ bed op.