Dinsdag, 17 oktober, Azilal

Best aardig geslapen. We beginnen denk ik te wennen aan de stevige matrassen die hier gemeengoed zijn. Omdat de mensen hier van een kleiner formaat zijn dan bij ons zijn bedden navenant van een kleiner formaat maar gelukkig is Fina niet zo lang dus parkeer ik een deel van m’n stelten in een vacant stukje bed.

Als Fina en ik beiden opgefrist in de woonkamer zitten, brengt Meryem, die al op tijd in de keuken stond te bakken het ontbijt op tafel en met z’n viertjes genieten we van het samenzijn. Al is Meryem nog wat op afstand wat ik me goed kan begrijpen in deze cultuur, ook al kent ze ons natuurlijk door de verhalen, maar toch.

Na het ontbijt wandelen we volgens plan naar het museum maar daar blijkt dat het museum alle dagen open is behalve…. ja, op dinsdag. Nou ja dan niet. We wandelen naar het centrum waar we op het terras van een café cappuccino bestellen. We zitten hier goed, uit de zon en hebben uitzicht op een plein met bedriegertjes (waterspuwers die onverwacht en onregelmatig water spuiten) en twee meisjes hebben dikke pret. Wat is het toch mooi spul dat jonge grut. Aangezien we verder geen plannen hebben besluiten we weer op huis aan te gaan, we kopen bij een van de vele mini winkeltjes twee halve liters water, bij de tegenoverliggende bank pin ik wat Dirhams en wandelen naar het winkeltje van Talal’s vriend waar ik een pet koop, geen luxe met die zon. We dwalen wat door de oude wijk en komen op verrassende plekjes terecht. Kinderen die ook wel zien dat we geen locals zijn, roepen hello en zwaaien en hebben plezier als we terug roepen en zwaaien. Vlak bij huis praten we nog even met een paar meisjes die verrassend goed Engels spreken.

Aangezien het appartementen complex geen bel bij de buitendeur heeft bellen we Talal die op zijn beurt Meryem vraagt om voor ons de buitendeur open te doen. We brengen de rest van de middag door met schrijven, puzzelen en foto’s kijken.

Meryem is weer voor haar plezier de keuken ingedoken. En het avondeten is weer een verrassing. Op tafel staat naast een aantal kommetjes met salade een lekker prutje met wat later blijkt aubergine te zijn. Verder een grote schaal met wat lijkt op gehaktballen en nog iets ondefinieerbaars en natuurlijk ontbreekt het brood niet. Ik ben wel nieuwsgierig naar die gehaktballen en ze smaken prima maar het zijn dus vermomde sardines, gekneed tot een bal.

Na het eten wandelen we op ons gemakkelijk naar een park met waterpartijen in de buurt van het museum. Het is een heerlijke avond en het is gezellig druk in het park.

Net als we gekomen zijn gaan we ook weer terug, komen ook weer langs het café met de beste koffie maar ook nu gesloten. En dat blijft zo want de activiteiten zijn verplaatst en voor de beste koffie moet je nu op een plek in het centrum zijn.

Thuisgekomen komt het toetje op tafel, weer die lekkere cake met puddingvulling en die zelfgemaakte vanille yoghurt.

We gaan op tijd naar bed.